Το δικό σου φως


Στον κήπο με τα μεθυσμένα χρώματα
ήπια το νέκταρ των παραδεισένιων πουλιών
μέθυσα απ' τα τραγούδια των λουλουδιών
ζαλίστηκα απ' τ' ουρανού τ' αρώματα
μα απ' όλα τ' αστέρια
ένα ξεχώρισα.
Άπλωσα τα δυο μου χέρια
για ν' αγγίξω το φως του
ακόμα δεν το γνώρισα
και την καρδιά μου έκαψε με τη φλόγα του.
Αστέρι μου
θέλεις να ταξιδέψουμε μαζί
σε μιαν ατέλειωτη γιορτή
στα χρώματα του ουράνιου τόξου;
Μετά από τα μερόνυχτα της σιωπής
από τα δάκρυα της αστραπής
ύστερα από τη βροχή του πόνου
το φως της ελπίδας δος μου.
30/8/06

Σχόλια

  1. Ελένη μου , με μέθυσες...
    καλό σου απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Νικολέττα, καλησπέρα. Κι εγώ μεθυσμένη είμαι με την ποίηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλησπέρα και στις δυο!
    Λόγω αυξημένων υποχρεώσεων θα μείνω για λίγο εκτός blog!
    Θα τα πούμε όμως με mail και σίγουρα εδώ, εντός της Μεγάλης εβδομάδας!

    Μόλις τελειοποίησα την προσωπική μου ιστοσελίδα και οριστικοποίησα το περιεχόμενο και την εμφάνιση των συλλογών μου
    προσθέτοντας επιπλέον την τελευταία συλλογή του 2007
    με τίτλο "Απάνθισμα"
    μπορείτε να την κατεβάσετε από τη σελίδα μου!

    Εννοείται πως θα συνεχίσω το γράψιμο
    αλλά για επόμενη συλλογή, λίγο δύσκολο για φέτος...
    Ελένη θα επιστρέψω για σχολιασμό πάνω στο ποίημά σου!

    Καλησπέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ελένη ωραίο ποίημα, μου άρεσε ιδαίτερα το τέλος του..

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου