Το φιλαράκι

Τα μάτια, μου κάψανε τα δάκτυλα
απ’ τα δάκρυα
κι η νικοτίνη, μου ‘κλεψε τις μέρες

βαραίνει, όπως βαδίζει το σώμα μου
στα τεθλασμένα μονοπάτια
της ανάμνησης

- να ζήσεις τη ζωή σου, κοριτσάκι
η αγάπη, ποτέ δε μας χαρίστηκε

κι αν κάποιος νοιάστηκε για μας
ήταν τ’ αγέρι
όπως τρεμόσβηνε, στα φύλλα της ιτιάς

και θρόιζαν τα πέταλα, ολοένα
στα μαυρισμένα τριαντάφυλλα
που σβήνανε με μιας

- κανείς δεν ήρθε απόψε, κοριτσάκι
να θυμηθεί αν ζούμε ή αν χαθήκαμε

στις λίμνης τα νερά, το φιλαράκι
οδεύει στον γκρεμό, έρωτα ανίκητε

οι σκέψεις κολυμπούν απόψε, μόνες
ζωή και μοναξιά, φάγαν’ και ήπιανε

- να ζήσεις τη ζωή σου, κοριτσάκι
η αγάπη, ποτέ δε μας χαρίστηκε

γεμίζουν με ουσίες, των ματιών οι σάκοι
με κόπους
μιας ζωής, που τη θυσίασες.