Ξημέρωμα Κυριακής

Ξημέρωμα Κυριακής...

Ανοίγοντας το παράθυρο, πλημμύρισε το δωμάτιο

με μελωδίες απο το τιτίβισμα των πουλιών...

Ο ήλιος χάρισε τις ακτίνες του μέσα σε αυτό...

Μύρισε Άνοιξη...

Η απουσία σου αισθητή και σήμερα και αναρωτιέμαι , γιατί ?

Παρηγοριά μου μια άσπρη κόλλα χαρτί και ένα bic στυλό...

Έτσι θα μπορέσω να καταγράψω

τα συναισθήμτα της κάθε μου στιγμής μακρυά σου...

Η θάλασσα στο βάθος με προσκαλεί,

κοντά σου να με φέρει ,θέλει...

και μοιάζει σαν ένα σιέλ βελούδινο χαλί

που πάνω του να πατήσω θέλω...

Μου λείπεις !

Μα αναρωτιέμαι και πάλι...

πως είναι δυνατόν αυτό ,

αφού ποτέ κοντά μου μου δεν σε είχα...

Και τότε η θάλασσα μου δίνει την απάντηση που ψάχνω,

μέσα απο ένα μικρό κύμα ,

που χαλάει την βελούδινη όψη της...

Μόνο όνειρο είναι...

και συμπληρώνω...

Όνειρο , όνειρο μα...Μου λείπει...