Μονοκραυγή


Θέλω να προσκυνήσω, μ’ ένα χλωμό φεγγάρι
όπως βαρούν τα τύμπανα, στους ήχους της καρδιάς
μιας χορωδίας φλόγα, να ‘μαι χορδή που σπάει
κι όλα τ’ αστέρια να ‘χουνε, το χρώμα της φωτιάς

θέλω η ζωή να στάζεται, στάλες απ’ τ’ άγγιγμά σου
με τ’ αλμυρά χαστούκια της, δάκρυα να μετράει
όπως τ’ αμπάρια σχίζονται, στα μακρινά πελάγη
και τα πανιά κυκλώνουνε το πλοίο και πετάει

απ’ τον πλανήτη που ‘φτασα, τα μάτια σου δεν έχω
κι η μουσική ακούγεται, στέρφα μονοκραυγή
φίλα με κι έτσι μίλα με, έλα κι αγάπησέ με
λυσ’ τα μαλλιά σου, να ‘ρθουνε άγγελοι και Θεοί

αχ πριγκιπέσα να ‘νιωθε, το βλέμμα σου ο Βαρδάρης
τα μακρινά χιλιόμετρα, να ‘ταν μια σπιθαμή
κι απ’ τα φτερά εν’ αγέρι, να ‘ρχοταν να σε πάρει
στους μυθικούς ορίζοντες, που ‘καμα προσευχή

αχ πριγκιπέσα γύρεψα, το μίσχο των χειλιών σου
λουλούδι μου πανέμορφο, παρθένο μου πουλί
κι αν τη ζωή μου ζήλεψα, να δώσω στη ζωή σου
με πλάνεψε ο Έρωτας κι επέστρεψα στη Γη

απ’ τον πλανήτη που ‘φτασα, τα μάτια σου δεν έχω
κι η μουσική ακούγεται, στέρφα μονοκραυγή
φίλα με κι έτσι μίλα με, έλα κι αγάπησέ με
λυσ’ τα μαλλιά σου, να ‘ρθουνε άγγελοι και Θεοί.

Σχόλια

  1. Από τον πλανήτη που 'φτασες, Γιώργο, μου θυμίζεις το μικρό πρίγκιπα που ψάχνει το λουλούδι του ανάμεσα στα άλλα λουλούδια αλλά κανένα δε μοιάζει με το δικό του που είναι μοναδικό στον κόσμο αφού ο πρίγκιπας το αγαπά,το φροντίζει, το νοιάζεται και το ακούει.Το ποίημα σου με συγκίνησε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Λενιώ, πράγματι τον μικρό πρίγκιπα είχα στο μυαλό μου, όταν έγραφα το ποίημα! Μόνο που ετούτος εδώ ο πρίγκιπας, δεν ψάχνει το κόκκινο τριαντάφυλλό του, ούτε και του λείπει το ενοχλητικό μπαομπάπ!
    Ψάχνει την αγαπημένη του πριγκίπισσα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. αν και με τη φωτογραφία τρόμαξα αποδείχτηκε εξαιρετικό το ποιήμα...

    αχ πριγκιπέσα να ‘νιωθε, το βλέμμα σου ο Βαρδάρης
    τα μακρινά χιλιόμετρα, να ‘ταν μια σπιθαμή...

    καλό βράδυ Γιώργο
    εμείς εδώ πάνω απο Βαρδάρη όσο θές:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Νικολίνα και Ελένη σας ευχαριστώ!
    Στη φωτογραφία είναι ο διάσημος πίνακας του Μουνγκ "Η κραυγή".
    Το ποίημα ...μια ζωγραφιά για το ανεκπλήρωτο! Εφικτό για μένα είναι μόνο η διαδρομή σπίτι-δουλειά, δουλειά-σπίτι!
    Καληνύχτα σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου