Κι ύστερα


Κι ύστερα..

στην αγκαλιά σου βρέθηκα

μικρή σταγόνα πόθου να γίνομαι

και συ να με πίνεις..

Σαν παλιό κόκκινο κρασί..

Σαν τον ιδρώτα που κυλά στο στήθος σου..

Κι ύστερα..

στην αγκαλιά μου σ έκλεισα

σαν το μικρό παιδί το φοβισμένο

εκείνο που αναζητά την άδολη αγάπη

το στήθος να αγγίξει

να γύρει άλλωτε

κι άλλωτε να λατρέψει..

Κι ύστερα..

Έρωτας εγινες

και γω η ανάσα σου..

Εστω για λίγο..

Σιωπηλά ζήσαμε αυτό που το κορμί

δεν μπορεί να σταματήσει να νιώθει..

Κι ίσως να αφήνει πίσω τις θολές μας σκέψεις..

Κι ύστερα..

Δεν θέλω το ύστερα να ξέρω..

Σχόλια

  1. Καλημέρα Μαρία, χαίρομαι που επέστρεψες με δημοσιεύσεις στην Πορφυράδα! Πολύ ωραίο γραπτό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "μικρή σταγόνα πόθου να γίνομαι
    και συ να με πίνεις.."
    Όμορφοι στίχοι!

    "Δεν θέλω το ύστερα να ξέρω.."
    Είναι καλύτερα να μη το ξέρουμε αλλά να ζούμε το τώρα.

    Μαρία, καλησπέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γιωργο μου, Ελένη μου καλησπέρα σας. Επιτελους μου συνεδεσαν το ιντερνετ και επεστρεψα..
    Φυσικα δεν ειχα ξεχασει κανεναν και φυσικα ουτε την Πορφυράδα..
    Φιλιά και στους δυο σας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. είσαι εδώ κι αυτό είναι αρκετό Hλιαχτιδούλα :))

    καλό σας βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου