Παρέα


Μη με κοιτάτε που χαμογελώ
με πλήγωσε βαθιά η ζωή και δεν μπορεί ν’ αλλάξει
κι αν λέω κάποιες φορές, πως θα την αλλάξουμε
είναι η πρόφαση για να ξεχνώ τον πόνο μου

μονάχος έμαθα ν’ ακούω τη φωνή μου
να περπατώ, μονάχος έμαθα
κι αν ήρθε κάποτε η ώρα, στο χέρι μου
να κρατήσω ένα ξένο χέρι
ήταν γιατί το διάλεξα και με διάλεξε
ανάμεσα σε χιλιάδες άλλα χέρια
ανάμεσα σε χιλιάδες σκυθρωπά πρόσωπα
που όταν λένε καλημέρα, χαμογελώντας
η ψυχή τους δακρύζει απ’ τη μονοτονία

σκέψου να ‘χεις κάθε μέρα το ίδιο πρόγραμμα
να ξυπνάς μόνος στο φτωχικό σου δωμάτιο
να πίνεις τον καφέ στο μπαλκόνι, καπνίζοντας
και να νιώθεις τον καπνό του τσιγάρου
να βγάζει φωνή και να σου μιλάει
και να λέει: “σε σκοτώνω, σε σκοτώνω
αλλά είμαι απαραίτητο για να πάει καλά η μέρα σου”

είναι απαραίτητο να υπάρχει πάντα ένα χέρι
ανάμεσα στα δικά σου, τουλάχιστον για τα βράδια του Σαββάτου
που σε πιάνει η μελαγχολία

θύμισέ μου τ’ όνομά σου;
την τελευταία φορά σ’ αποκάλεσα
“μωρό μου” “λατρεία μου” “έρωτά μου”
μα τώρα δε θυμάμαι ούτε τον ήχο απ’ τη φωνή σου
έχω ξεχάσει το χαμόγελο στα χείλη σου
το παραμιλητό τις νύχτες, στα όνειρά σου

τι χρώμα να ‘χουν τώρα τα μαλλιά σου;
την τελευταία φορά που χύνονταν στους ώμους μου
ανθίζανε σαν άνθη από τριαντάφυλλα
και μύριζαν τ’ αρώματα του Παραδείσου

μην κλαις, είναι αργά για δάκρυα τώρα
για να γυρίσεις πίσω τη νιότη, δεν προλαβαίνεις
μπορείς ν’ αλλάξεις τα γεράματα, αρχίζοντας από τώρα

πιάσε το χέρι μου
μαζί θ’ ανεβούμε αυτό το δρόμο που καταλήγει στο νεκροταφείο
κι αν κουραστείς στη διαδρομή, χαμογέλα
ίσως έτσι να χαμογελάσει κι η ψυχή σου
τώρα που έχει παρέα το χέρι σου, ένα άλλο χέρι.


γιώργος_κ

Σχόλια

  1. Με ταλαιπωρεί από εχθες το βράδυ ένα συνάχι, αλλά ευτυχώς χωρίς πυρετό. Συγχωρήστε με που είμαι μακριά από σχολιασμούς, λόγω αυξημένων υποχρεώσεων και από χθες λόγω του κρυολογήματος. Να είστε όλοι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να είσαι καλά Γιώργο, εγώ πάλι παιδεύομαι εδώ με το MSN.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Aυτό το ποίημα με άγγιξε, γιατί όλοι είμαστε μόνοι μας και όλοι ψάχνουμε έναν άνθρωπο για να μας κρατάει το χέρι. Eναν άνθρωπο να μας αγαπά για αυτό που είμαστε.
    MΠPABO ΣAΣ που χάρη σε εσάς διάβασα κάτι που με συγκίνησε.
    Eυχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σ' ευχαριστώ από καρδιάς Αριστέα για τα ευγενικά σου λόγια σχετικά το ποίημά μου και επιπλέον σε ευχαριστώ εκ μέρους όλων των συντελεστών του ιστολογίου για τις επευφημίες σου! να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Kαλησπέρα. Eσείς που τα λέτε τόσο όμορφα μήπως μπορείτε να μου πείτε γιατί υπάρχει τόση μοναξιά σε αυτόν τον κόσμο? Που χάθηκε η εμπιστοσύνη, η φιλία, η αγάπη, η ειλικρίνεια????????
    Γιατί ποιά τόση ψευτιά και υποκρισία?
    H ζωή είναι μικρή. Kαι πρέπει να την ζούμε απλά και αληθινά. Oταν χάνεις αγαπημένους ανθρώπους τότε μαθαίνεις να την εκτιμάς.
    Kαι μετά απλά ψάχνεις αυτό που δεν μπορείς να βρεις! Eνα όνειρο, μιά αλήθεια. Kαι αγάπη! Eνα χάδι, χαμένο!
    Kαλά να είσαστε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η μοναξιά κυριαρχεί καλή μου, επειδή βασιλεύει το χρήμα!
    Όσο τα λεφτά κάνουν κουμάντο, ο άνθρωπος θα προσπαθεί να κερδίζει όλο και περισσότερα, για να καλύψει ή μάλλον για να αγοράσει τις φιλοδοξίες και τα όνειρά του.
    Όμως την χαμένη αληθινή αγάπη του, δε θα μπορέσει ποτέ να την αγοράσει. Γιατί δεν εκτιμάται με κάποιο χρηματικό ποσό, ούτε και είναι ένα απτό υλικό αγαθό!
    Την χαμένη αγάπη καλή μας φίλη, την ψάχνουμε όλοι μας ...κι όταν κάποτε τη βρούμε μπροστά στο δρόμο μας, την πετάμε πάντα από ένα δικό μας λάθος στα σκουπίδια!
    Αυτή είναι η ταπεινή μου άποψη..

    Σε καλώ να γίνεις μέλος μαζί μας στην Πορφυράδα. Για την εγγραφή σου στο blog, αρκεί μόνο ένα mail σου, στο lyt646@yahoo.gr
    Καλό σου βράδυ Αριστέα! Σε περιμένουμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. καλησπέρα. Γιώργο και εγω χώρισα πρόσφατα και σε καταλαβαίνω τι περνας.
    Aν και λίγο διάστημα με αυτο το παιδί τον αγαπαω βαθιά και έχω πλαντάξει στο κλάμα τις τελευταίες δυό μέρες. Eίσαι τυχερός που έχεις το γράψιμο γιατι μέσω αυτού μπορείς και εκφράζεις τα συναισθήματα σου και δεν καταπιέζεις τον εαυτο σου. μακάρι να μπορούσα με κάποιο τρόπο να «ξεσπάσω» και εγω.
    Γιατί δενόμαστε τόσο εύκολα, και γιατί ο πόνος είναι βαθύς. Tα βράδια που δεν έρχεται ο ύπνος είναι βασανιστικά. Eνα ανεκπλήρωτο όνειρο ήταν. Aλλά..... Aν υπάρχει Aγιος Bασίλης μακαρι να μας χαρισει ανταποδοση στην αγάπη που τόσ πολύ χρειαζόμαστε όλοι και ψάχνουμε!
    καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ευχαριστώ για την απάντηση Αριστέα!
    Νιώθω ακριβώς τα ίδια, αισθάνομαι ότι πια το έχω ξεπεράσει, αλλά με τρώει ένα γιατί και ένα αλλά. Όπως επίσης αναρωτιέμαι ακόμα αν υπάρχει Άγιος Βασίλης! Το δώρο μου ήρθε έστω και με καθυστέρηση 30 ετών, έστω και για λίγο. Το γεύτηκα ελάχιστα, το κράτησα ελάχιστα στην αγκαλιά μου και δεν πρόλαβα να το ευχαριστηθώ γιατί χάλασε, σαν ένα παιδικό παιχνίδι.
    Λυπάμαι που στον κόσμο μας υπάρχει τέτοια υποκρισία, τόσος φθόνος, τόση ψευτιά, τόσες βιτρίνες που μέσα στο κατάστημά τους βασιλεύει ο εγωισμός και η καλοπέραση του εαυτούλη ...αυτός ο εαυτούλης αν κατέβαινε υποψήφιος δήμαρχος στην Αθήνα τουλάχιστον, θα έβγαινε με τα τσαρούχια! χαχα
    Και πάλι ευχαριστώ, σε περιμένω στο msn να μιλήσουμε κατ' ιδίαν ως προσφάτως χωρισμένοι και απελπισμένοι! Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου