Μοβ

Μοβ η πανσέληνος απόψε, γράφει μοβ
και βιολετί τα όνειρά μας
τα λουλουδάκια ροζ
μπορντό τα πέταλα του τριαντάφυλλου

μοβ η βραδιά μας
και η ζωή, μελάνι που αργοσβήνει
κατρακυλά στο φως, το χρώμα αργοπεθαίνει

θέλω να πω
δεν ξημερώνει πια για μας
ένα ηλιόλουστο πρωινό, σαν όλα τ’ άλλα
οι μέρες μοιάζουν ένα πένθιμο σεντόνι

μοβ τα φεγγάρια μας, φεγγάρι μου
και των πουλιών το χρώμα μοβ
δεν μεγαλώνουν πουθενά κόκκινες παπαρούνες
εμείς χαθήκαμε σε μια νυχτιά
μήτε πολύχρωμα τριαντάφυλλα θα δεις ν’ ανθίζουν

θέλω να πω
είμαστε αστέρια, αστέρι μου, που αργοπεθαίνουν
ένα μπορντό λουλούδι, στο γαλάζιο ουρανό

ένα θα σου πω
έπαψαν πλέον οι αγάπες, να ζουν παντοτινά
δίπλα στ’ αστέρια γράφεις τώρα τ’ όνομά μου
γλυκό το βράδυ απόψε, άδεια η αγκαλιά μου

στο πένθος ντύθηκαν τα δάκρυά μας
δεν ξημερώνει πουθενά.