Το νεκροταφείο


Κηδέψαμε τον έρωτα
μ’ έναν παπά που μοιάζει με το διάβολο
και για ευχέλαιο τον φωνάξαμε
πάνω στο μνήμα
αλλοτινών υποσχέσεων

σε τούτο ‘δω το νεκροταφείο
δεν ζούνε πλέον οι ένδοξες μέρες μας
μήτε και τα φιλιά
που αργόσυρτα μοιράζαμε στα χείλη

εδώ στα μνήματα
κείτονται πια τα κίβδηλα λόγια του έρωτα
και της αγάπης μύθοι
με άσχημο φινάλε

κάτω απ’ τα πόδια μας φυτρώσανε τα ψέματα
και τα γλυκόλογα
που μια εποχή μας έδιναν ζωή
και λόγο για να υπάρχουμε. Τώρα μας πνίγουν

τα όνειρά μας, δες τα, βλαστάρια φυτρωμένα
που θα υψωθούν με τον καιρό ολοένα
και θα πετάξουν μαύρα φύλλα
και κλωνάρια μίσους

εμείς κηδέψαμε τον έρωτα
σε κάποια απόκρημνη πλαγιά
της σκοτεινής Αβύσσου.


γιώργος_κ
*το ποίημα αποτελεί τον κεντρικό άξονα πάνω στον οποίο θα κινηθεί η νέα μου ποιητική συλλογή με τον τίτλο "Το νεκροταφείο".

Σχόλια

  1. Απεργούμε σήμερα, Γιώργο! Το ξέχασες; Όλοι οι γραφιάδες απεργούν εκτώς από σένα που είσαι και Κόκκινος... Ντροπή!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σύλβια ο συγγραφέας δεν απεργεί ποτέ!
    Ακόμα και στις απεργίες συμμετέχει γράφοντας για τον παλμό της απεργίας. Εγώ πάλι δεν απεργώ ποτέ από την τέχνη και για κανέναν λόγο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Λίλυ σ' ευχαριστώ που πέρασες.
    Χαίρομαι που σου άρεσε το ποίημα, σε λίγες μέρες θα είναι έτοιμη και η συλλογή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου