Κουφέτα!


Χτυπούν χαρμόσυνα οι καμπάνες, ελάτε στη γιορτή
γίνεται γάμος σήμερα και έχει απαρτία

οι συγγενείς κοιτάζονται με μάτια γουρλωμένα
και πίσω απ’ το χαμόγελο, τι τάχα;
η ζήλια κρύβεται ολοένα κι η κακία

τριγύρω οι παράνυφοι μοιράζουν μπομπονιέρες
- ελάτε κύριε, μη στέκεστε, πάρτε κουφέτα!
- και στα δικά σας, και στα δικά σας, να ζήσετε!

έστησε ο χάρος παγανιά στο γλέντι
και στα μισά της εκκλησιάς παραφυλάει στη γωνία

οι συγγενείς χαμογελούν μα είναι στ’ αλήθεια ξένοι
κι η νύφη ανεβαίνει ασπροντυμένη

για δες, παντρεύονται στην εκκλησιά οι ερωτευμένοι
μα είναι στο βάθος της καρδιάς τους χωρισμένοι
αφού κανείς δεν έμαθε, αγάπη τι θα πει

έστησε ο χάρος παγανιά στο γλέντι
στα μεθυσμένα μάτια τους ανάβει πυρκαγιές
- ελάτε κύριε, μη στέκεστε, πάρτε κουφέτα!

ειν’ η αρρώστια της ψυχής μία λεπτή ισορροπία
άλλος πηδάει ρεματιές κι άλλος τις αποφεύγει

σ’ ένα δωμάτιο σκοτεινό, τι σε κρατά κλεισμένη
φυλακισμένη απ’ τον κόσμο π’ απαρνήθηκες;
τη νύφη ψάχνω. Ω! τι χαρά, ειν’ η δική μου αγαπημένη

κι εμείς, πότε θα φάμε τα κουφέτα μάτια μου;
η σοκολάτα άσπρισε και μοιάζει στα μαλλιά μου
κι όσο περνά ο καιρός, θα καταριέμαι την ορφάνια μου

τριγύρω οι παράνυφοι μοιράζουν μπομπονιέρες
- ελάτε κύριε, μη στέκεστε, πάρτε κουφέτα!
- και στα δικά σας, και στα δικά σας, να ζήσετε!

παράγγειλα τα στέφανα και μαύρο δακτυλίδι
- σου το ‘πα, ο χάρος περιμένει στη γωνία
για νυφικό ένα πένθιμο ριχτάρι από βελούδο

τι να κρατάς φυλακισμένη την αγάπη σου;
ρίχτη στον άνεμο να φύγει με μανία
να σκορπιστεί το ριζικό στα σκαλοπάτια μου

παράγγειλα τα στέφανα και μαύρο δακτυλίδι
σύρε και βρες τη μάγισσα που σου ‘φτιαξε την προίκα
κι έλα μετά μεσάνυχτα σε ‘κείνο το ξωκκλήσι

κι από τα βάθη δύο ανήμπορων καρδιών
που ξέρεις; - ίσως η αγάπη να καρπίσει

θα σου τα στείλω με το πρώτο καρδιοχτύπι, στην αυλή
και με το δεύτερο που θα ‘ρθει απ’ το κορμί σου
θα έρθω να σε κλέψω απ’ τη μοίρα σου

έστησε ο χάρος παγανιά στο γλέντι
και στα μισά της εκκλησιάς παραφυλάει στη γωνία

τριγύρω οι παράνυφοι μοιράζουν μπομπονιέρες
- ελάτε κύριε, μη στέκεστε, πάρτε κουφέτα!
- και στα δικά σας, και στα δικά σας, να ζήσετε!


γιώργος_κ

Σχόλια

  1. "θα έρθω να σε κλέψω απ’ τη μοίρα σου"

    Γιώργο, μου άρεσε πολύ αυτός ο στίχος γιατί δείχνει τόλμη και θάρρος και πιστεύω πως οι τολμηροί είναι οι κερδισμένοι. Παίρνουν αποφάσεις για τη ζωή τους και πρωτοβουλίες, αναλαμβάνουν τις ευθύνες για τις επιλογές τους και δε ρίχνουν το φταίξιμο στη μοίρα για ό,τι τους συμβαίνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μου θύμισες το Λόρκα. Κι εμένα μου αρέσει η επαναστατικότητα αυτού του ποιήματος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Α ναι. Η Ελένη είμαι. Άρτι αφιχθείσα από την περιπλάνηση στο ίντερνετ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου