Πολιτεία



~~

Τούτο το γράμμα χρωματίζω με πινέλα
βλέπεις δεν έμαθα να ζωγραφίζω, παρά μονάχα κάτι άκομψες τελείες
γεμάτες με σιωπή, αποσιωπητικά και φλέγμα
όσο απόμεινε απ’ τη φωνή που ούρλιαζε απεγνωσμένα
παίρνοντας χρώμα απ’ την κλίμακα του μαύρου
για να το κάνω διάφανο, σαν το βερνίκι των νυχιών σου

- η νύχτα ξέβαψε -
και φωτισμένη απ’ την κολόνια, άλλαξε όψη
γυάλισε η πόλη μου απ’ της βροχής τις στάλες και τα δάκρυα
βλέπεις πολλοί διαλύθηκαν εν μια νυκτί και με μανία τέτοια
όπου η σιωπή μετά, αργότερα, κατόπι
ζητούσε αντάλλαγμα της παιδικής ονείρωξης την παθιασμένη δόση

ξέρεις εσύ...

γέμισε η νύχτα πιτσιλιές λευκές, σταγόνες του λευκού αλφάβητου..
Άγγιγμα, Βλέμμα, Γεύση, Δάχτυλα, Έρωτας, Ζεύγος, Ηλιοβασίλεμα
Θαλπωρή, Ίριδα, Κλίνη, Λατρεία, Μουσική, Νεύμα, Ξενοδοχείο
Ομορφιά, Παρέα, Ρόδινο, Συνήθεια ,Τηλεπάθεια, Υγρά, Φαντασίωση
Χάδι, Ψίθυρος, Ωκεανός...

κι ύστερα το σκότος
πηγαινοερχόμουνα στις σκάλες σου να βρω ένα μικρό κομμάτι από Συμπόνια
να το πάρω στο Ταξίδι κολατσιό μου...

κανείς δε με λυπήθηκε

κι έμεινα έρμο, πεταμένο αποπαίδι στη βροχή
να μασουλάω πασατέμπο και ψημένα κάστανα, να φτύνω τ’ αποτσόφλια τους
ν’ αναμετρώ τα όσα οι άλλοι χαίρονταν στο διάβα της ζωής
- σε μια ζωή που τους χαρίστηκε με περισσή ευκολία -
κι εγώ να προσπαθώ μ’ ένα τηλέφωνο μουγγό να παίζω με τα γράμματα
για ν’ αποδείξω της αγάπης τα πρωτεία ...

κομμένα αυτά.. ανήκουνε στο παρελθόν, σε μουχλιασμένα, κίτρινα βιβλία
και σε συρτάρια που φυλάσσουν ψεύτικα και σκονισμένα λόγια αλαζονείας
κρυμμένα έντεχνα σε ερωτικές επιστολές, δίχως καμιά αξία

μικρός ετούτος ο παράδεισος να ζεις τον έρωτα, δε μας χωράει
μεγάλη η κόλαση που μας καλύπτει όταν χάνεται
κι η πιο πικρή ανταμοιβή, η αχαριστία
να μη σου λένε κάτι αυτά τα μάτια που αγάπησες, όταν τα βλέπεις πάλι
να σου ζητάνε μόνο να πηδήξεις μέσα τους, να βυθιστείς
όσο μπορείς, χωρίς σωσίβιο, σ’ αυτήν την απληστία

κι ενώ γυρίσανε των Αθηνών κάθε κρυφή γωνία
και δεν υπάρχει κάπου ένα μέρος να κρυφτούνε
- έτσι κολύμπησαν και πνίγηκαν τα μάτια μου σ’ αυτή την πολιτεία -
τουλάχιστον να μην τα βλέπουν οι περίοικοι να σπαρταράνε
κι οι καστανάδες άλλο πια μην τα λυπούνται
σαν χωριστή τραβήξανε πορεία...



γιώργος_κ

Σχόλια

  1. αγαπητοι μου ουτε σας ξερω αλλα δεν θα ηθελα να ειχαμε και κανενος ειδους διαφορα το μπλοκ αυτο το εμθα απο την ονερεματα που μου το εστειλε μετα απο ενα σχολιο που τις ειχα κανει πριν μια εβδομαδα με αφορμη ενα στιχακι που τις ειχα βαλει ..το συγκεκριμενο στιχχακαι λετε οτι ειναι δικοσας εγω ποτε δεν το ειδα στο μπλοκ σας αφου δεν γνωριζα καν την υπαρξη του το στιχακι υπαρχρι εδω και πολλα χρονια αναρτημενο στο στiχοι info και μαλιστα ειναι γραμμενο οπολυτονικα εγω δεν γνωριζω δεκα συγγραφεις για ενα στιχο και δεν με νοιαζε ιγραφω μονος μου τα στιχακια μου οπως μου βγαινουν παραθετω το στιχακι οπως ειναι ακριβως στην σελιδα στιχοι info ...

    Πολλές φορές προσπάθησα να γράψω με τούς στίχους
    ὅλα τά συναισθήματα πού γένναγε ἡ καρδιά μου
    ὅμως ἀπόψε μάτια μου κάτι ἄλλο θά σού γράψω
    θέλω μέ ἀγάπη νά σού πῶ ὅ,τι μιλάει ἡ ματιά μου

    εἶμαι τό πιάνο σου λοιπόν καί βγάζω μελωδίες
    ἔχω πετάλια καί σουλτίνα γιά νά δίνω τό ρυθμό
    σκορπίζω νότες, συναισθήματα, ἀβίαστα
    κι εἶναι τά θέλω μου μά καί τά σ' ἀγαπῶ

    μία νότα, τή φωτιά ἀνάβει ἀνάμεσά μας
    μία μελωδία θεϊκή στόν ἔρωτα μέ μύησε
    βαρύ ποτό ὁ ἔρωτας πού τρέχει μές τίς φλέβες
    νάμα τή μία βραδιά, τήν ἄλλη δηλητήριο

    - καί σού ‘χῶ προσκλητήριο ν’ ἀκούσεις τήν πνοή μου -

    κι ὁ στίχος μία γουλιά, τόν πίνω στό ποτήρι μου
    στό κόκκινο πιοτό οἱ νότες μέ καλοῦνε
    εἶσαι τό καταφύγιο μά καί ἡ ἀνάμνησή μου
    τά χείλη μου μία μουσική κι ἕνα φιλί ζητοῦνε

    οἱ νότες μου ξεπήδηξαν μέσα ἀπό τό πιάνο
    καί μία πληγή πού αἱμορραγεί παλευει γιά νά κλείσει
    ἕνα βιολί λές κι ἔκλαψε ἀποψε για ἕνα τάνγκο
    τά λόγια ἀργά, τῆς μουσικῆς, λιώνουν αὐτό τόν πάγο

    - καί σού ‘χῶ προσκλητήριο νά ἔρθεις στή ζωή μου -

    να ήταν ὅλα θά 'θελα μαγεία
    μέσα στή μουσική, τά χάδια τά φιλιά, μαζί κι ἐσύ
    ποιά ἄλλη θά 'ταν τέτοια κωμωδία;
    τώρα μέ πᾶς ἐσύ....
    ἐμπρός λοιπόν σ' αὐτή τή μελωδία!

    λίγο ρόκ καί λίγο ἀγάπη.. ἔτσι εἶναι ἡ μουσική
    στή ζωή ἄλλαξα χάρτη, μπέρδεψα σκιές κι ὀργή
    ὄσο να τ' ἀντιλογήσεις λάθη δε χρεώνονται
    τεχνητές οἱ ἀναπνοές μου, τά καλωδιώνουμε
    νά μένουν ζωντανά

    σά ματωμένο τριαντάφυλλο ἀπόψε ἡ καρδιά μου
    ποῦ παίζει λύρα ἡ βοή τ' ἄνεμου καί μου σιγοτραγουδά
    γιά σένα πού δέν εἶσαι πιά κοντά μου ὀμορφιά μου
    τί ἄλλο πιά νά κάνω νά σού κλέψω τήν καρδιά;

    σέ πιό παγκάκι τοῦ σταθμοῦ νά γράψω
    μέ τό μελάνι τῆς καρδιᾶς τά σ' ἀγαπῶ μας
    τά ὄνειρα πού κάναμε μαζί καί τήν τροχιά μας
    μέ μία ἀγκαλιά σου τρυφερή ὅλα νά τά προσμένω

    δακρύζω ὄταν σε σκέφτομαι, δέ θέλω νά σέ ξέρω
    ἀφήνομαι στίς μουσικές καί σιωπηλά ὑποφέρω
    θά σέ μισήσω εἶχα πεῖ πού χρόνια μ' ἐκδικεῖσαι
    σέ μία μπαλάντα ἐρωτική, τόν ἔρωτα ἀρνεῖσαι

    τά χείλη νά ‘χοῦν μουσική καί τήν καρδιά μου μόνη
    στά χρόνια νά σε ψάχνει νά σέ βρεῖ στή μελωδία
    κι οἱ νότες να μιλοῦν ὄλες για την αγάπη
    τόν ἔρωτα πού ἄλλος δέν τόν ἔζησε
    - παρά μονάχα στοῦ ὀνείρου μου τή σκέψη -
    ποιά ἄλλη θά 'ταν τέτοια κωμωδία;

    εἶσαι ἡ δόση πού ζητάει ἡ καρδιά μου
    τό ναρκωτικό στίς φλέβες κι ἡ πιό βαριά ποινή
    εἶσαι ὁ στίχος μές τή νότα πού μαγεύει
    καί χαμένος τριγυρνῶ στή μουσική

    θέλω νά γράψουμε μαζί ἐρωτικό ρυθμό
    νά ταξιδεύουμε σέ θάλασσες μέ ἀγκαλιές θλιμμένες
    στά βάθη τοῦ γαλάζιου, νά χαθοῦμε στό λευκό
    γυμνοί ν' ἀναδυθοῦμε σ' ἐποχές ἐρωτευμένες

    να ήταν ὅλα θά 'θελα μαγεία
    μέσα στή μουσική, τά χάδια τά φιλιά, μαζί κι ἐσύ
    ποιά ἄλλη θά 'ταν τέτοια κωμωδία;
    τώρα μέ πᾶς ἐσύ....
    ἐμπρός λοιπόν σ' αὐτή τή μελωδία!

    στά χρόνια που περάσανε καί ἤμουνα μέ σένα
    πίνω ἀπόψε στήν ὑγειά τούς τό ποτό
    καί κάνω τά τραγούδια μου νότες γιά νά τ' ἀκούσεις
    καθώς θά παίζονται στό πιάνο πού ἀγαπῶ

    λίγο ρόκ καί λίγο ἀγάπη.. ἔτσι εἶναι ἡ μουσική
    στή ζωή ἄλλαξα χάρτη, μπέρδεψα σκιές κι ὀργή
    ὄσο να τ' ἀντιλογήσεις λάθη δε χρεώνονται
    τεχνητές οἱ ἀναπνοές μου, τά καλωδιώνουμε
    νά μένουν ζωντανά

    - ἄραγε τί νά 'σαι ἐσύ πραγματικά; -
    κι ὅλος μου ὁ κόσμος ἐχάθη
    ἄλλαξα χάρτη ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Tο εν λόγο ποίημα γράφτηκε στο προφίλ μου στο facebook
    http://www.facebook.com/profile.php?id=698129066
    λιγο-λίγο με τη συνεργασία 10 ατόμων φίλων μου στο φεις (το γραπτό από τη γέννησή του μέχρι τη στιγμή που ολοκληρώθηκε υπάρχει στις σημειώσεις μου με τα σχόλια και τους στίχους των παιδιών όλων από τη Δευτέρα, 27 Δεκεμβρίου του 2010 όταν και δημιουργήθηκε) έπειτα έγινε πολυτονικό με τη βοήθεια του Word και ανέβηκε στο stixoi.info την επόμενη μέρα στις 28 Δεκεμβρίου του 2010.
    Ιδού και το ποίημα

    http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=143720

    ποιό είναι λοιπόν αυτό το στιχάκι που υπήρχε πολλά χρόνια στο stixoi.info;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ενταξει οτι πεις εγω το βγαζω οχι γιατι δεν μπορω να αποδειξω κατι αλλα δεν εχω τη διαθεση να ασχοληθω παντως να ξερεις το στιχακι αυτο απο εμενα το πηρατε που το ειχα βαλει στο στιχοι info πριν 3 χρονια παντως εγω δεν γνωριζα ουτε το μπολκ σου ουτε τιποτα και το ποιο κουτο ειναι να ερθω να γινω αναγνωστης σου και να σε κανω και φιλο στο φεις εεε τι λες ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. τωρα διαβασα και αυτα που εχεις γραψει στο φεις νομιαζω ομως οτι δεν εχω αλλο λογο να ασχοληθω μαζι σου αλλα και με κανεναν εγω δεν φοβηθηκα ουτε οταν ειχαν κανει αντιγραφο της σελιδας μου και εγραφαν οτι κι εγω παντως και παλι λεω μπραβο συνεχιστε να κανεται αυτο που πρεπει ...και σου λεω θα ημουν χαζος να βαλω κατι δικο σου και να ερθω να γινω αναγνωστης της σελιδας σου και φιλος στο φεις και ναι χαζος δεν ειμαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αν όπως λες Νικήτα, υπάρχει αυτό το στιχάκι που σου "πήραμε" (δε νομίζω να το βρεις σε μας κάπου..σίγουρα όχι!) έλα δείξτο μας! Που είναι; ποιο ακριβώς είναι αυτό το στιχάκι; το έχεις κάπου αναρτημένο; κατοχυρωμένο ίσως; είναι σίγουρα ίδιο ...για δες το καλύτερα ... και έλα μετά να πεις ότι στο κλέψαμε κι όλας !
    Να την κατεβάσεις την καταχώρηση από το blog σου ..ναι, και άλλη φορά μπορείς να αναρτήσεις ότι θέλεις με παράθεση του συνδέσμου που το βρήκες όμως, το link δηλαδή και τον ή τους δημιουργούς ! Αυτό είναι το σωστό !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. οπως ειδες εγω εκανα πραξη αυτο που μου ζητησες εσυ ομως αρχισες να με βριζεις απο παντου κα ιοχι μονο εσυ αλλα και καποιοι φιλοι σου θα ηθελα λοιοπον να σταματησει εδω αυτο εγω εβγαλα και τον αποκλεισμο σου απο το φεις και οπως ειδες και εδω εμεινα αναγνωστης ..ομως δεν θελω να συνεχιστει αυτο το θεμα ...ακι δεν εχω καμια διαθεση αν εχεις καποιο αλλο προβλημα μαζι μου υπαρχουν και οι νομοι ...θα ηθελα να σε [παρακαλεσω να αποσυρθουν ολα τ αυβριστικα που εχουν να κανουν με το ονομα μου ..τιποτα αλλο ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Νικήτα δεν σε προσέβαλλα, παρά απαίτησα να μάθω γιατί καταχράστηκες στίχους ...! Το αυτονόητο δηλαδή ! Όπως είδες ήμουν αρκετά ευγενής απέναντί σου(ενώ μου έχουν καταχραστεί το μισό ποίημα !) Η καταχώρηση στο προφίλ μου που αφορά τον λογαριασμό σου στο φέισμπουκ, απουσιάζει πλέον.. όσο θα απουσιάζει και η καταχώρηση με το ποίημά μας από το blog σου !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. αφηνω ενα σστιχακι μου εδω ...

    Τα φιλία μου δροσουλιτες
    Και σταγόνες της αυγής
    Στο παράθυρο δε βγήκες
    Ερωτά μου να τα δεις….

    Πάνω στα λουλούδια αφήνω
    Τις σταγόνες της βροχής
    Και τα χείλη στάζουν μέλι
    Έλα αγάπη να με βρεις…

    Έχεις το ουράνιο τόξο
    Για στεφάνι στα μαλλιά
    Ένας πολικός αστέρας
    Στη δική μου αγκαλιά…

    Το σύμπαν συνωμότησε
    Απόψε αγαπημένη
    Τραγούδι λένε τα πούλια
    Φεγγαροστολισμένη….

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου