Με το φως ενός λύχνου

Αχ πολύ θα ήθελα να ήμουν κι εγώ ένας μεγάλος και τρανός ποιητής και να γράφω ωραία και διαχρονικά ποιήματα !!!

Σαν αυτό, ας πούμε:

Τίτλος: ""Γεια σου Ελλαδάρα μου""

Υπότιτλος

"ο καλός χαρούμενος κύριος

θα πάει πάλι στο εμπορικό για ψώνια..

θα πάει να αγοράσει τούτη τη φορά μια μεγάλη τηλεόραση

περιχαρής και ευτυχισμένος που την βρήκε δε, σε προσφορά!

θα γυρίσει στη γυναίκα του, θα της τραβήξει δυο σκαμπίλια

θα δώσει χαρτζιλίκι στο παιδί, θα πάρει τηλέφωνο την γκόμενα

θα πάει το τζιπ για service και θα κλείσει διακοπές στις Μαλδίβες!

-όλα ωραία και καλά-"

…και εδώ υπάρχει όπως πάντα ένα θέμα με τα πνευματικά μας δικαιώματα, εμείς οι άκυροι, οι τυχάρπαστοι, οι ηλεκτρονικοί, οι άσημοι άνθρωποι που γράφουμε στο νετ την παπαρολογία μας!

Πολλές φορές αναρωτήθηκα στο παρελθόν, πήγα το έψαξα από εδώ, το έψαξα από εκεί και τελικά έμαθα πως στην ουσία, μόνο οι εκδιδόμενοι "ποιητές" λαμβάνουν την τιμή να κατοχυρωθούν επίσημα εφόσον το βιβλίο τους πάρει αριθμό ISBN ...

οι υπόλοιποι που κυκλοφορούμε στο διαδίκτυο σε συνέχειες

έχουμε λοιπόν 2 επιλογές, λιγότερο ασφαλείς, κι αν κάνω λάθος διορθώστε με παρακαλώ!

Η πρώτη είναι η κατοχύρωση μέσω συμβολαιογράφου, σε 2 αντίτυπα το έργο και με πληρωμή ανάλογα με τον αριθμό των σελίδων γιατί μπαίνουν αρκετές σφραγίδες και ζητούνται αρκετά ποσά για την όλη διαδικασία

Η δεύτερη επιλογή είναι με συστημένο γράμμα στον εαυτό μας, σε κλειστό σφραγισμένο φάκελο που ποτέ και για κανέναν λόγο δεν αποσφραγίζεται, ώστε η ημερ/νία ταχυδρόμησης να καλύπτει (υποτίθεται) τον γράφοντα σε περίπτωση δικαστηρίου ...

Δεν γνωρίζω να σας πω περισσότερα...

Σίγουρα όμως για εσάς που ασχολείστε και γράφετε, να γράφετε, αλλά όταν δημοσιοποιείτε ηλεκτρονικά κάποια από τα πονήματά σας, να γνωρίζετε ότι επικουρικά, λαμβάνεται υπόψιν σε κάθε περίπτωση και η ηλεκτρονική μεταφόρτωση (upload) των κειμένων σας σε μία σελίδα όπως π.χ. το stixoi.info ή το προσωπικό σας blog...

!!!!

Στιχο-οδοιπόρε, εσύ που επέλεξες να κινηθείς σε αυτά τα ιδιαίτερα και απόκοσμα μονοπάτια της στιχουργικής-ποίησης-καταγραφής συναισθημάτων-σκέψεων, να ξέρεις ότι δε θα βρεις το διάβα σου στρωμένο με ροδοπέταλα και γαρδένιες, ούτε κι ένα κόκκινο χαλί να σε περιμένει να τον περάσεις, αλλά ούτε και θα γευτείς την οικονομική ευημερία που φαντάστηκες μέσα από την εργασία που καταπιάστηκες και έφτασες εις πέρας.

Πολλά τα μονοπάτια που κινήθηκες, άλλοτε προβλήθηκες κι άλλοτε θέλησες να κατακτήσεις την κορυφή, το πάνθεον των αθανάτων, άλλοτε απαρνήθηκες την δημοσιότητα γιατί απογοητεύτηκες κι άλλοτε ξαναθέλησες να αγγίξεις την ψυχή κάποιων άλλων ταπεινών και καταφρονημένων.

Χα! Θα έφαγες πόρτα, όταν χτύπησες τη θύρα, ίσως, ενός εκδοτικού οίκου, απαντώντας σου πως το συγγραφικό σου έργο δεν ταιριάζει με την φιλοσοφία των εκδόσεων. Έτσι δεν είναι;

Χα! Κάποιοι εκδότες που δεν τους ξέρει κανένας στο σύμπαν, πόσο μάλλον στην Ελλάδα, θα σου ζήτησαν κάποιο ποσό δήθεν και καλά για να σου φτιάξουν 100 αντίτυπα (προσεχτικά και διορθωμένα ¨φιλοτεχνημένα¨ σαν γραμματόσημα) έναντι ενός υψηλού ποσού για να σου κάνουν και τον μεσάζοντα στη ¨διακίνηση¨.. Έτσι δεν είναι;

Χα! Θα σου υποσχέθηκαν κάποιοι ¨λογοτέχνες¨ προβολή μέσα από το περιοδικό ή την ετήσια έκδοσή τους με ένα τετράστιχό σου, αλλά έπρεπε να πληρώσεις το αντίτυπο.. Έτσι δεν είναι;

Χα! Κάποιοι ωραίοι ¨έμποροι¨ της έρμης και ριμάδας τέχνης που θέλουμε ονομάζουμε στην χώρα μας λογοτεχνία (ή ποίηση) θα πρότειναν να σε εντάξουν σε μια ανθολογία ¨ποιητών¨ της γενιάς σου και καλά, χωρίς να έχεις ούτε ένα λεπτό κέρδος από την έκδοση και πώληση των συλλογών τους σε διόλου ευκαταφρόνητη τιμή στο αντίτυπο, το οποίο έπρεπε και να πληρώσεις, κι όλα αυτά για την δημόσια προβολή σου… Έτσι δεν είναι;

Χα! Σε κάτι περίεργους ¨διαγωνισμούς¨ λογοτεχνίας που συμμετείχες, θα σου έτυχε, δεν μπορεί, να σου ζητήσουν να πληρώσεις τον ¨έπαινό¨ σου, αφού στην ουσία όλοι οι συμμετέχοντες έπαιρναν κι έναν έπαινο (στον διαγωνισμό!) … Έτσι δεν είναι;

Χα! Θα διαπίστωσες ότι κάτι ¨ποιήτριες¨ που ξεκινήσατε μαζί (της γενιάς σου δηλαδή) και που θεωρούσες πως δεν είναι ιδιαίτερα ταλαντούχες, εξελίχθηκαν πολύ γρήγορα περιέργως σ΄αυτό το χώρο, έβγαλαν βιβλία με ποιητικές συλλογές σε εκδοτικούς οίκους, χωρίς να πληρώσουν κάτι ενώ προβλήθηκαν, αποκόμισαν κάποιο όφελος και κάποια στιγμή πήρε και το αυτί σου για …ερωτικές σχέσεις με εκδότες περιοδικών κλπ… Έτσι δεν είναι;

Χα! Κι εκείνοι, οι έρμοι ¨ατάλαντοι¨ που μόλις εμφανίστηκαν στον ορίζοντα (γιατί σ΄αυτή τη χώρα όλοι είμαστε ¨συγγραφείς¨ βλέπεις), με τα λεφτάκια τους κυκλοφόρησαν σε ιδιωτική έκδοση τα ¨πονήματά¨ τους (τα πρωτόλεια φυσικά) κι έχουν κι όλας ένα μυστήριο ύφος, ένα τουπέ ¨ξέρεις ποιος είμαι εγώ;¨ θέλοντας να πάρουν πίσω τα έξοδα της έκδοσής τους και την ψυχική ανάταση και αγαλλίαση ότι άξιζαν και κάτι παραπάνω τελικά… Έτσι δεν είναι;

Χα! Θα βρέθηκες σίγουρα, δεν μπορεί, σε έναν χώρο από τους λεγόμενους ως ¨ποιητικά στέκια¨ ή ¨ποιητικές βραδιές¨ ή ¨φιλολογικές συναθροίσεις¨ για να μάθεις τελικά πως καθένας εκεί μέσα ενδιαφέρεται μόνο για τον εαυτό του και μόνο για τη δική του προβολή.. Έτσι δεν είναι;

Χα! Σου υποσχέθηκαν ότι θα σε διδάξουν την ¨ποιητική τέχνη¨ και την ¨δημιουργική γραφή¨ κάποιοι παλιοί ¨συνάδελφοι¨-ομότεχνοι επί χρήμασι, αδρά αμειβόμενοι από την στενά οικονομική σου τσέπη, και με τίτλους σπουδών κι όλας, ενώ οι ίδιοι αυτοί κύριοι γνωρίζουν πολύ καλά πως το αντικείμενο δεν διδάσκεται όπως στο σχολείο, αλλά πρέπει να το έχεις μέσα σου το μικρόβιο για να εκδηλωθεί σιγά-σιγά και με κόπο και με τα χρόνια, και με καλλιέργεια και με επίπονες προσπάθειες διόρθωσης των κειμένων σου αλλά και με τις εμπειρίες σου.. Έτσι δεν είναι;

Και τελικά που κατέληξες αγαπητέ γράφοντα; στο διαδίκτυο; ίσως να είσαι ο πλέον τυχερός που δεν ανακατεύτηκες περισσότερο με όλα τα παραπάνω, αλλά πήρες μια μικρή (και πικρή!) μόνο γεύση από την ενασχόλησή σου με τους υπονόμους της λογοτεχνίας!!

Φυσικά τα πράγματα δεν είναι μόνο έτσι! Υπάρχουν όπως θα διαπίστωσες και τα θετικά..

Ας πούμε, NAI, διάβασες και 5 αξιόλογα βιβλία ποίησης που κυκλοφόρησαν επίσημα και ΕΠΡΕΠΕ να υπάρχουν και να εκδοθούν για να τα έχεις κι εσύ στο ράφι σου… Οι κανόνες άλλωστε της αγοράς λένε, πως για να βγει στη διαδικασία παραγωγής ένα οποιοδήποτε προϊόν πρέπει να υπάρξει και η σχετική ανάγκη της ζήτησης αυτού του προϊόντος…!

Οπότε τι χαλιέσαι; Μπορεί να διάβασες τους άλλους δωρεάν γύρω σου και αυτό που αποκόμισες ψυχικά να μην μπορεί να σε καλύψει ούτε καν το 99% της επίσημης κυκλοφορίας βιβλίων στην Ελλάδα, γιατί πολύ απλά κι αυτοί που δεν εκδόθηκαν ή που δεν είχαν τα ¨φόντα¨ για να εκδοθούν (σύμφωνα με το δικό τους λογοτεχνικό εμπόριο) μπορεί να χρίζουν τελικά τη μεγαλύτερη της προσοχής σου και τη σημαντικότερη σε αξία…

Ναι, υπάρχουν αξιόλογοι ομότεχνοι σε αυτό το χώρο που μπορούμε να τους ανακαλύψουμε, είτε έχουν εκδοθεί είτε όχι καλέ μου στιχο-οδοιπόρε, εσύ που έμεινες στην απ΄ έξω και επέλεξες να κινηθείς σε αυτά τα ιδιαίτερα και απόκοσμα μονοπάτια της στιχουργικής, να έχεις ανοικτά τα ώτα (των μη ακουόντων) αλλά και τα μάτια ώστε να αφουγκράζεσαι τον παλμό της εποχής σου και να τον μετουσιώνεις σε στίχους …

Έτσι δεν είναι;

!!!!

΄΄Ο ποιητής ποιεί ήθος πρωτίστως

κι έπεται το πάθος

αγαλλιάζει η ψυχή του με το βάθος...

και μακραίνει σε απόκοσμους στιχουργικούς διαδρόμους

που δεν έπλασε ο νους!

συνήθως ξεμακραίνει

έχοντας μιαν απορία

τί στην ουσία είναι

ετούτη η προσμονή;

- μην είναι η ανάγκη της έκφρασης μεγάλη; -

σίγουρα τον αδίκησαν γι΄ αυτό και τέτοιο μένος

σίγουρα τον πλανέψανε κι έμεινε σαστισμένος

να ανακράζει δαίμονες κι άλλους Θεούς μ΄ οργή΄΄

(για το λογοτεχνικό μου blog Πορφυράδα και τον προσωπικό μου λογαριασμό στο face)

!!!!

Γιώργος Σ. Κόκκινος