Πορφυραδα

ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΟ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟ του Γρηγόρη Χατζηλαμπρινού Με το στρίψιμο και του τελευταίου μπουλονιού ο Τίμος Αρσενίου αισθάνθηκε πέρα για πέρα ικανοποιημένος.Είχε καθυστερήσει αρκετά και ο καιρός προμήνυε μια επιδείνωση, πράγμα το οποίο δεν του άρεσε καθόλου.Ακόμη και ένα ψιλόβροχο ήταν ικανό να κατατρέψει ολοσχερώς την καλή διάθεση του μεσήλικα χρηματιστή.Νωρίτερα είχει δεχτεί ένα τηλεφώνημα στο σπίτι του.Το τοπικό ταχυδρομείο τον καλούσε να έρθει να παραλάβει,σήμερα κιόλας,ένα δέμα.Η απορία ακολούθησε το ξάφνιασμά του.Δεν περίμενε τίποτα από κανέναν.Το ερωτηματικό πάνω από το κεφάλι του μεγάλωσε ακόμη περισσότερο,καθώς ο υπάλληλος της ταχυδρομικής υπηρεσίας του τόνισε ότι ήταν επείγον.Οταν ο Τίμος ζήτησε να μάθει τον αποστολέα,του είπαν ότι τα μόνα ευδιάκριτα στοιχεία πάνω στο δέμα ήταν το όνομά του και η ένδειξη ‘’ΕΠΕΙΓΟΝ’’.Ηταν μια από τις ελάχιστες φορές που τα είχε χάσει και κάτι τέτοιο δεν επιτρεπόταν για έναν άνθρωπο της δικής του υπόστασης και του κύρους του.Επιστ

ΕΝΑ ΖΕΥΓΑΡΙ ΚΑΡΔΙΕΣ Μέσα στη σιγαλιά του απείρου δύο σώματα ξαπλωμένα και ενωμένα επικοινωνούν. Οι χτύποι στα στήθη τους ίδιοι, έντονοι, μα πάνω από όλα συντονισμένοι. Κάποτε ξεκολλούν, άθελά τους. Σαν να εξαρτάται η ζωή τους από τον αόρατο δεσμό τους. Έτσι επανέρχονται στην αρχική τους θέση, για να μεθύσουν από  ηδονή και ευτυχία. Ένα ελαφρύ θρόισμα χαϊδεύει τα αφτιά τους. Σημάδι ότι οι ψυχές τους ευφραίνονται και δεν χορταίνουν. Και η μαύρη γάζα του ουρανού ατέλειωτη. Μια πινελιά φωτός δεν τολμά να την αγγίξει. Σαν να συνωμότησαν οι θεοί και απάλλαξαν την Αυγή από τα καθήκοντά της για χάρη δύο θνητών σωμάτων. Να λείπει η ευγνωμοσύνη. Κάτι γνωρίζουν και αυτοί από Έρωτα. Μάταιος κόπος η κίνησή σου Μοίρα. Το αιχμηρό σου αντικείμενο στομωμένο στέκει μπρος στο δεσμό τους τον αιώνιο. Όλο το νερό της λησμονιάς δεν φτάνει για να σβήσει από μέσα τους το χτύπο που θα τους φέρνει, πάντοτε,κοντά. Ο ήχος του ανεπαίσθητος, μα η δύναμή του ανυπολόγιστη. Κονιορτός

''..Ο συγγραφέας άλλωστε ή αν θέλετε ο ποιητής είναι πρωτίστως καλλιτέχνης..'' ''..και να θυμάστε πάντα ότι η Ποίηση βρίσκεται παντού, μέσα σε όλες τις άλλες τέχνες..'' Συνέντευξη του Γιώργου Σ. Κόκκινου φιλοξενείται στο πολιτιστικό περιοδικό FreeMinds.gr για το έτος 2019  - Ευχαριστώ το ηλεκτρονικό πολιτιστικό περιοδικό θερμά γι' αυτή τη δημοσίευση. ~~~ Βρείτε και την παλαιότερη συνέντευξη του Γιώργου Κόκκινου για το έτος 2017 στο ηλεκτρονικό περιοδικό Θεματοφύλακες Λόγω-Τεχνών ''..Η ουσία δεν είναι πόσοι θα σε διαβάσουν, αλλά πού θα σε βρουν, πού θα σε εντοπίσουν… και κάποιοι από αυτούς σίγουρα θα ταυτιστούν μαζί σου..''

(Σε πρώτη αποκλειστική δημοσίευση ένα διήγημα της Ευαγγελίας Οικονομάκου για την Πορφυράδα) ''..η  όπερα πάντα έχει μια λυτρωτική επίδραση εξαιτίας των δραμάτων που ενίοτε πραγματεύεται..'' Σ τις 4 το πρωί ξύπνησε από έναν οξύ πόνο στο αριστερό χέρι, εκεί που ενώνεται με το σώμα. «Κάποιος περαστικός νευρόπονος θα ναι. Μπορεί να ναι κάποια θλάση .   Πρέπει να ελαττώσω τα βάρη στο γυμναστήριο, κοντεύω πια τα σαράντα.» Ψαχούλεψε στο κομοδίνο, το μόνο έπιπλο που είχε κρατήσει από το φοιτητικό σπίτι και άνοιξε το πορτατίφ. Πήρε μια θερμαντική, καταπραϋντική κρέμα, που πάντα την έχει πάνω-πάνω στο πρώτο ράφι, για κάθε ενδεχόμενο, και ξεκίνησε να τρίβεται. Στην αρχή η δεικτική οσμή απλώθηκε στο δωμάτιο κι έτσουξε τα μάτια. Ο πόνος μαλάκωσε λιγάκι. Όσο τριβόταν- νόμιζε κανείς πως θα ξεκολλήσει το δέρμα- παρατήρησε το κομοδίνο. Θυμήθηκε πως το είχε κουβαλήσει με εφηβικά σχεδόν χέρια ως εκεί χωρίς ιδιαίτερο κόπο . «Αν και είναι όμορφο έπιπλο, πρέπει να το αλλάξω.

Μύθος, Πραγματικότητα ή ........... Μέλλον  ''Αν ο πολιτισμός της Ατλαντίδος είχε φθάσει στην τεχνολογική και κοινωνική τελειότητα, μπορούσε πράγματι να εξαφανιστεί απότομα χωρίς ν' αφήσει κανένα ίχνος. Αρκεί να φανταστεί κανείς ποιο μπορεί να είναι το τέλος του δικού μας πολιτισμού σε μερικά χρόνια. Όταν οι μηχανές παραγωγής και διοχέτευσης πυρηνικής ενέργειας θα 'ναι τόσο απλοποιημένες που ο καθένας μας θα 'χει το δικό του πυρηνικό υποσταθμό ή θα ζει κοντά σε έναν τέτοιο σταθμό. Μέχρι τη στιγμή που θα γίνει μία έκρηξη ή ένα δυστύχημα στον κεντρικό σταθμό παραγωγής μήπως σας θυμίζει τίποτε αυτό; στην πηγή δηλαδή της ενέργειας, και όλα, άνθρωποι, πόλεις, έθνη ολόκληρα, θα χαθούν σε μία μόνο στιγμή. Ακόμη και μία αβλεψία, όπως π.χ. η δημιουργία ενός μεγάλου σταθμού πυρηνικού αντιδραστήρα σε μια περιοχή που είναι αποδεδειγμένα σεισμογενής, είναι υπεραρκετή για μια ολοκληρωτική καταστροφή. Και το μόνο που θα μείνει, θα είναι ό,τι δεν έχει άμεση σχέση με τον τεχν