Πορφυραδα

~~~ Να ΄σουνα εδώ, μα όχι πεθαμένη να σε φυλάω σαν εικόνισμα στα στήθια και να γεμίζω τη ζωή μου παραμύθια πως θα γυρίσεις, μου έταζες τα βράδια να΄σουν εδώ για να γεμίζω το πρωί είναι τα χείλη μου σβησμένα με μελάνι μαύρο τα χτύπησε πουλί της λευτεριάς κι αυτή η ματιά που τρεμαμένα ζωντανεύει κάπου να σμίξει μια πανάκριβη αγκαλιά χτυπάει ο διάβολος την πόρτα μου τα βράδια και μου ζητά να του χαρίσω μια ψυχή λέω ΄δεν σκέφτεται πως είναι τόσο άδεια και πως μονάχη της, σε τι θα χρειαστεί;΄ εγώ σου τα΄λεγα μα βιάστηκες να φύγεις πήρες τ΄αστέρια σου στις τσέπες για φλουριά να΄σουνα εδώ, μα όχι πεθαμένη να μου εξηγούσες του φευγιού τα μυστικά αυτή η νύχτα έχει κάψει τις αντένες και στα κλαριά έχουν φυτέψει την οχιά δεξιά φανάρια που αργοσβήνουνε στα ξένα και μια παντιέρα που υψώνει στ΄ανοιχτά τα χέρια μου έζωσαν το στήθος μουδιασμένα κρύο το βράδυ στο παγκάκι της χαράς εγώ σου τα΄λεγα μα θέλησες να φύγεις μαύρο τα χτύπησε πουλί της λευτεριάς φυσά, αστράφ

~~~ Το παραθύρι είναι μικρό και θα τ΄απασφαλίσω κι απ΄το παραθυρόφυλλο θα φύγω ένα πρωί φωτιά στα υπάρχοντα ν΄αρθεί, όλα θα τα διαλύσω οι αναμνήσεις να καούν κι η κάθε συλλαβή στη τρύπια τσέπη του μπλου-τζίν έραψα τ΄αρχικά σου να πούνε πως προδόθηκε κάλλιο από μια γυναίκα οι νικητές δε γίνονται, παρά έτσι απλά γεννιούνται γαμήθηκε η υπομονή, τα χείλη στάζουν μέντα στο κομοδίνο μου μπροστά έχω το γιατρικό μου λεφτά, γυαλιά, χρυσαφικά τα πήραν οι μαστόροι δύο γουλιές απ΄το πιοτό φτάνει να κοινωνήσω να στάξει η φόλα στο κορμί, πίσω μη κολυμπήσω παθαίνεις έναν ίλιγγο και θρόμβωση οι φλέβες πόσο άλλο αληθινό και φυσικό συνάμα; έχω φροντίσει, τα παιδιά ένδοξες να΄χουν μέρες λυπάμαι όσους βρίσκονται στη θέση μου επαίτες βρείτε μου έναν αιρετό να τόνε αγριαγαμήσω και το καλπάκι ενός παπά να δώσω για να φάει πείτε του, εγώ έτρωγα στα νύχια τη σκουριά μου τη μούχλα από το ψωμί που έκανα παξιμάδι αυτό το αλεξίπτωτο είναι ολούθε τρύπιο μπατάρισε στη θάλασσα που πνίγη

https://atunispoetry.com/2018/06/23/fjale-eftichia-kapardeli-shqiperoi-vasil-cuklla/ Really a fantastic translation from the great poet and translator Βασίλειος Τσιούκλας Thousands of thanks and honors I am grateful for being honored you my brother Agron Shele and ATUNIS Fjalë – Eftichia Kapardeli / Shqipëroi: Vasil Çuklla Posted on June 23, 2018 by agronsh 0 Poezi nga Eftichia Kapardeli Fjalë Fjalë të tejmbushura, fjalë rrëshqitëse e shkruar në letër… që muzikë transmentojnë fjalë dashurifshehtash, fjalë urrejtjebrishtash, fjalë kujtimesh, fjalë memoriale ëndrrash të mëdha shpërndarë, ligjërimesh. *** Trup reljevuar që harmonizon, fjalë heroike, të një bote plot jetë. Fjalë të shëndetshme, të sëmura, pasanike por edhe fjalëtepërta, unike të domosdoshmet fjalë, në llojin e vet, ngrënë mole, fjalëmbrojtës të një dialekti, të një vetmitari njeriu bashkëkohës. *** Fruta fjale, koleksione Stinësh, dok – zakonesh Fjalët Λ

Σφετεριστές της ουτοπίας.. ~~~ Ως την επόμενη ζωή, θα το φροντίσω να κρατάω τα ηνία στρατηλάτης, οδηγός ένας πρόστυχος διαβάτης και ιππέας μιας καινούργιας γνωριμίας -ή ένας άχρηστος κι ανίκανος διαβάτης μιας καινούργιας συμφωνίας- κι απ΄το καλό που εδώκαμε τίποτα δεν περίσσεψε κι απ΄το κακό που διώξαμε θα το ΄βρουμε μπροστά μας να μας γνέφει να μας προστάζει δυνατό πόσο μικροί γινήκαμε κι αφοπλιστήκαμε λοιπόν με τα ιδανικά μας έρημοι, πονόψυχοι και φτωχεμένοι ιπποκόμοι κι άλλοτε χαλιμπαλίδες ακάματοι χαμάληδες και στέρφοι ιπποκόμοι σφετεριστές της ουτοπίας, που πεθυμήσαμε μια θέση στ΄όνειρο να έρθει να ακουμπήσουμε σεμνά πάνω στα σύγνεφα για προίκα να ακουμπήσουμε στα σύγνεφα για να τα κάμουμε ήλιους… που πεθυμήσαμε γοργά ώστε να φύγουνε τα δάκρυα απ΄το στρώμα να μας πετάξουνε ψηλά μέσα σε μια σφικτή, πλεχτοδεμένη, ουτοπική αιώρα ο στρατηλάτης κι οδηγός, ένας ανίκανος ιππότης τώρα λιτά ψυχορραγεί, σπέρνει καρφιά ως προδότης κι όταν αυτά θα καρπιστούν κα

Ο Sotirios Pastakas έφτιαξε ένα πολύ ωραίο εγχειρίδιο με συνεντεύξεις του, δείτε το σαν προτροπή στο ΄γιατί να γράφουμε και να διαβάζουμε ποίηση΄ κι όπως ο ίδιος είχε πει κάποια χρονική στιγμή που είναι πάντα επίκαιρη όπως σήμερα: ΄Η ανθρώπινη βλακεία μπορεί να παραμένει ανίκητη, αλλά δεν θα την αφήσετε ποτέ χωρίς αντίλογο΄... Η καταστρεπτική επίδραση της ποίησης

Οπτικό πεδίο.. ~~~ Στην ψησταριά έψησα τοστ με μαγιονέζα με τρίματα βασιλικού το στόλισα, με δυόσμο και κανέλα γιατί μου είπανε πως καίει αναμνήσεις και το λίπος παραισθήσεων κι αυτό που συσσωρεύεται με των φιλιών, ο μίσχος αυτό που συσσωρεύεται με των φιλιών, το σάλιο και γράφεται με κόκκινο του αίματος μελάνι και χύνεται, και γίνεται της νύχτας το λιμάνι στην κατσαρόλα έβρασα αναμνήσεις μούρα, κεράσια, μούσμουλα, φράουλες στο βαζάκι σε μαρμελάδα, σε χυμό, σε παγωτό για το Χειμώνα και σε γλυκό του κουταλιού με σαντιγί και χώμα -καθότι είμαστε άνθρωποι πλασμένοι από αυτό άλλοτε ζούμε, άλλοτε φεύγουμε, κι άλλοτε σαν πουλιά χανόμαστε άλλοτε πέφτουμε στο πάτωμα, στο χώμα ή το στρώμα κι όταν πια απογίνεται το βέλτιστο κακό κοιτιόμαστε σα να απορούμε πως δεν είχαμε ιδέα..- σιρόπι γλυκόζης έβαλα, μα και τα δάκρυα μιας πεθαμένης νιότης ώστε να δέσει το γλυκό -απίστευτο πόσο αλλάζει τον άνθρωπο η απώλεια του έρωτα σε μια ερωτική συνουσία πρωτογενών απολήξεων…-

΄΄Κατηγορώ΄΄ στο Scribd

Να γιατί δεν θα παλέψω.. ~~~ Στον τόπο αυτό που με ορφάνεψε κι εντέχνως, σιωπηλά με παραγκώνισε στο περιθώριο να στέκομαι ως πελαργός με το ‘να πόδι όρθιο σε μια γωνιά έχω να πω πως δεν θα ορθώσω το κεφάλι, ούτε ανάστημα μα κι ούτε θα παλέψω με τους δαίμονες που δημιούργησε καθώς κι αυτά σαν τέρατα, δικαιούνται για να ζήσουν έχω να πω πως ίσα κι όμοια, ζώα αμόρφωτα με ανθισμένους κρίνους ίσα και όμοια μας κατατάξανε με όποια πενία της ψυχής και στο τραπέζι μας πλασάρανε τους φουρνισμένους αχινούς μιας οπτικής μπουρζουαζίας και τα ψημένα κάστανα επάνω στη φουφού να περιμένουν την πορεία μιας ομαδούλας κωλοπαίδων που ΄εψήθηκαν΄ να φτάσουν στου Ψυρρή για τυπικούς ουζομεζέδες εγώ γουστάρω να σε πάρω απόψε για να φύγουμε! που είσαι; μα ξέχασα! εσύ δεν γνώρισες μητέρα και πατέρα μα μόνο εμένα που σ’ ανάθρεψα κι απάνω στα φτερά σου ακούμπησα λησμονημένος ..πες ότι θέριεψα απ’ την παρέα σου και αναστήθηκα μες την ψυχή, τα σωθικά μέσα στο νου και τυραννιέται κυκ

Ευχαριστώ την χώραν μου ~~~ Τις ανοικτές τις πλάτες μου κοιτάζω φτερά δεν μου ΄δωκεν η πλάση μα σαν φτερούγες αγκαλιάζω το φευγιό μου, με τα χέρια γνωρίζεις τι θα πει να ζεις στο περιθώριο απολειφάδι, έρμαιο πεταγμένο αποπαίδι; γνωρίζεις τι θα πει να ’χεις τη θέληση αλλά με φόρα να σου κόβουνε τα χέρια; ευχαριστώ την χώραν μου που με δίδαξε πως κάθε πλούτος φέρνει σιμά του κι άλλο πλούτο κι ο κάθε κλέφτης, κάθε ψεύτης που λοιδορεί ένα κομμάτι απ’ το αμπάρι απομυζάει ένα κομμάτι απ’ το δικό μου και το δίκιο… ευχαριστώ την χώρα μου που προσέφερε τριάντα χρόνια ανεπρόκοπης και ρέμπελης χασούρας και άλλα δέκα ξέγνοιαστης τεμπελιάς εις το ταμείον ανεργίας ευχαριστώ λοιπόν που με ορφάνεψε κι ενώ υπηρέτησα εις τα καθήκοντά μου ως στρατιώτης από ανθρώπους, φίλους κι εχθρούς με εγκατέλειψε δημιουργώντας μου μια σχέση αφραγκίας με το γίγνεσθαι καθότι αι οικονομικοί παράγονται τοιουτοτρόπως τέμνονται εις μίαν παράλληλο ευθείαν όταν το τετράγωνο της υποτείνουσας ισ

Μας στάλθηκε με email για την Πορφυράδα το παρακάτω γραπτό: Απο την ποιητική μου συλλογή Η ΑΛΛΑΞΙΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ Εκδόσεις ΠΑΝΟΠΤΙΚΟΝ 2017 Ευχαριστώ Αντώνης Μπουντούρης                                           ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ η ματιά σου -σβησμένος κεραυνός μες στη κακοκαιρία ΧΕΙΜΩΝΑΣ Φυσάει μίσος η ματιά σου Θα ντυθώ χοντρά και θα ξανάρθω. ΑΝΟΙΞΗ Ματιά βαθιά Σαν τάφος Θείος όνειρος Το πρόσωπό της Σαν Ανάσταση. ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ Αν στην ίριδα κατοικείς εσύ (κόρη των εκατόμορφων εντυπώσεων) Τότε Πού κατοικεί ο παράδεισος; ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ Κι όλες οι σχισμές ν άνοίξουν Πάλι δεν θά'μαι σίγουρος Για την ορμή των ποταμών Που θα ξεπλύνουν τη ματιά μας. Αντώνης Μπουντούρης

Burada Οι μυγδαλιές ανθίσανε στο περιβόλι του τρελού και μια παλινωδία εύρωστη πλανάται πάνω απ’ την πόλη σα μια συχνοουρία κάλπικη σ΄ ένα σπιρτόκουτο μέσα λες και οι ήχοι που παράγονται είναι ένα συνεχές φσσσς… κι ένα θρόισμα των φύλλων τώρα, που είναι Άνοιξη και γέμισαν οι δρόμοι μ΄ ανθισμένες μυγδαλιές φυσάει καιρό με πεπραγμένα γνώριμα και γίνανε ανθόσπαρτοι οι δρόμοι χρόνια μετρούμενα σαν τις πετριές σε ένα κομπολόι και σαν τους χτύπους των λεπτοδεικτών τα αλλεπάλληλα τικ-τακ… που τα πουλάνε οι εμπόροι κι ευθύς ξανά δε θα μας έρθουν φύγανε βλέπεις όλοι έτσι απ’ τη ζωή μου κι εγώ ξεγλίστρησα και το΄ σκασα απ’ τη δική τους για να μην έχουμε να επαναλαμβάνουμε τα αυτονόητα και τα εκούσια παρά για να΄ χουμε για κάτι να μιλάμε ως το μέλλον αλληλένδετα και με το παρελθόν μας όλα μια ζωντανή αλληλουχία κι όταν φεύγουν τα δάκρυα κι ανθίσεις τότε με πιο ξεκάθαρο μυαλό θα επιθυμήσεις τις περασμένες Άνοιξες, τις πασχαλιές, τις ανθισμένες μυγδαλιές και τ΄ αγιοκλήματα θα επιθυμήσεις περασμ

ΘΕΡΜΕΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ Shaan ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕ ΣΤΟ ΜΠΛΟΓΚ 'POETRY OF MOON 3 ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΟΥ ΣΠΟΝΔΗ -ΟΥΡΑΝΙΟΙ ΑΥΛΟΙ -ΜΥΣΤΙΚΟ ΖΩΗΣ Dear Poet, thank you after reviewing we published your poem on our blog. And the poem link is : https://poetryofmoon.blogspot.com/…/three-poems-by-dr-kapar… You may stay connected in our social media pages : Poetry Of Moon FB Group : https://www.facebook.com/groups/PoetryOfMoon/ Poetry Of Moon FB page : https://www.facebook.com/PoetryOfMoonOfficial/ POM YouTube Channel : https://www.youtube.com/channel/UCW6tae6yakfjUpYMurGrv4w We thank you for your contribution to our Blog. Best regards. - Shaan, Poetry Of Moon

Έλαβα το παρακάτω ποίημα από τον κύριο ΔΗΜΗΤΡΙΟ ΓΚΟΓΚΑ μέσω email και το παραθέτω, το οποίο στον πρώτο Διεθνή Διαγωνισμό Ποίησης και Διηγήματος "Γιώργος Σεφέρης" (καθ. Vincenzo Rotolo, καθ. Παντελής Βουτουρής, καθ. Ines Di Salvo, Κώστας Χατζηαντωνίου) που διοργανώθηκε από την Έδρα Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου του Παλέρμο Ιταλίας (Τομέας Ανθρωπιστικών Σπουδών), από κοινού με την Ελληνική Κοινότητα Σικελίας “Τρινακρία” και με τον Εκδοτικό Οίκο “Nostos – Edizioni La Zisa”,  (Έτος 2017) κέρδισε το τρίτο βραβείο.. με τίτλο ΄ΛΥΠΑΜΑΙ ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ΄ ΄΄Λυπάμαι τα ποιήματα, που κάθονται οκλαδόν στα άσπρα σκαλοπάτια των Εκκλησιών, στα βρώμικα πεζοδρόμια των πόλεων, έξω από τα πολυσύχναστα καταστήματα, γυρολόγοι στα απόμακρα χωριά και στις λασπωμένες συνοικίες, με τους νηστικούς στίχους υψωμένους να ικετεύουν, έναν επιθετικό προσδιορισμό, ένα καλολογικό στοιχείο, ένα κόμμα, μία τελεία, μια ξεχασμένη απόστροφο, μια λύση στο αδιέξοδο, μια μυστική

...το μελάνι που χρησιμοποίησα για να καταγράψω όλα τα παρακάτω, είναι κατάμαυρο... Αναρωτιέμαι, μήπως το στυλό μου γράφει με το χρώμα της ψυχής. Κ Α Τ Α Μ Α Υ Ρ Ο ! ΓΙΩΡΓΟΣ Σ. ΚΟΚΚΙΝΟΣ - ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ - © 2017 στο SlideShare στο Scribd ΄΄Χτυπούν χαρμόσυνα οι καμπάνες, ελάτε στη γιορτή γίνεται γάμος σήμερα και έχει απαρτία οι συγγενείς κοιτάζονται με μάτια γουρλωμένα και πίσω απ’ το χαμόγελο, τι τάχα; η ζήλια κρύβεται ολοένα κι η κακία τριγύρω οι παράνυφοι μοιράζουν μπομπονιέρες - ελάτε κύριε, μη στέκεστε, πάρτε κουφέτα! - και στα δικά σας, και στα δικά σας, να ζήσετε! έστησε ο χάρος παγανιά στο γλέντι και στα μισά της εκκλησιάς παραφυλάει στη γωνία οι συγγενείς χαμογελούν μα είναι στ’ αλήθεια ξένοι κι η νύφη ανεβαίνει ασπροντυμένη για δες, παντρεύονται στην εκκλησιά οι ερωτευμένοι μα είναι στο βάθος της καρδιάς τους χωρισμένοι αφού κανείς δεν έμαθε, αγάπη τι θα πει έστησε ο χάρος παγανιά στο γλέντι στα μεθυσμένα μάτια τους ανάβει πυρκαγιές - ελάτε κύριε, μη στ