Πορφυραδα

Λόγοι Αγάπης - Μέρος Β' με ποιήματα και ποιητικά κείμενα του Σωτήρη Παστάκα  της Χαριτίνης Ξύδη, του Άγγελου Παπαγεωργίου, του Πασχάλη Κατσίκα  της Χρύσας Παπαδημητρίου, του Γιώργου Κόκκινου  και με εικαστικές δημιουργίες της ζωγράφου Βασιλικής Τσιμπιρλή ''Το άγγιγμα'' Άγγελος Παπαγεωργίου Όταν γεννιέται ο Ποιητής (08/2006) Όταν γεννιέται ο Ποιητής, απόξω από το σπίτι ζυγώνουν τέσσερα στοιχειά, σταλμένα απ' το Θεό, ψηλά απ' του Βέγα τα βουνά κι απ' τον Αποσπερίτη ταξιδεμένα στη νυχτιά, μες σ' άγριο καιρό, το σπίτι χερακώνουνε - σκεπή, θεμέλια, τοίχο - και πέρα - δώθε το κουνάν', σαν βάρκα στα νερά, κι άμα αποστάσουν κάθονται παράμερα στον κήπο κι ουρλιάζουνε παράξενα, στην κρύα σκοτεινιά, τ' ακούει ο μαύρος ποταμός, μέσ' απ' της γης το βάθος και μπαίνει απ' τα παράθυρα, στην κούνια του παιδιού, και στάζει Θάνατο, Έρωτα, Τρέλα και Φως και Πάθος, στα μωρουδίσια βλέφαρα, στην άκρη του ματιού,

Λόγοι Αγάπης - Μέρος Α' με ποιήματα και ποιητικά κείμενα του Θανάση Μουσόπουλου της Ευαγγελίας Τυμπλαλέξη, του Άγγελου Παπαγεωργίου, της Ειρήνης Λεοντάρα  του Θοδωρή Κόντου, του Γιώργου Κόκκινου  και με εικαστικές δημιουργίες της ζωγράφου Βασιλικής Τσιμπιρλή ''Πληγωμένο Ρόδο'' Θοδωρής Κόντος Ερωτικό (09/10/2019) Σα να μην έφτανε η θάλασσα του Αυγούστου, με τόσους αθώους πνιγμένους να αναδεύονται στα βάθη της, οι περίοδοι ξηρασίας, με την πύρινη λαίλαπα να κατακαίει τα δροσερά μας καταφύγια, οι χαλαζοπτώσεις, με καταστροφή της φετινής σοδειάς, οι χιονοστιβάδες, με θαμμένους αμαθείς ορειβάτες, τα όνειρα, σε μεταμεσονύχτιες προβολές με εισιτήριο αβάσταχτο σε κόστος, έχουμε και τον ίδιο τον Έρωτα, να έρχεται απρόσκλητος, να υπογράφει από κάτω φαρδιά πλατιά° για να εμπλουτίσει το μενού της ζωής, με εξωτικές γεύσεις ° "τυφλή προσδοκία" για ορεκτικό, "πίκρα" για κύριο πιάτο, "

Η Τέχνη ενώνει ανθρώπους, τόπους, πολιτισμούς ΙΙΙ με ποιήματα και ποιητικά κείμενα της Μαρίνας Ροδιάς του Περικλή Ρε ΐ ζη, της Μαργαρίτας Συρίου, του Γιώργου Κόκκινου και φωτογραφίες της Δέσποινας Αποστολίδου Περικλής Ρεΐζης Αραμπάδες της νύχτας (14/10/2019) Ξένη η όψη των ανθρώπων τους αγριεύει ο πόλεμος τροχίζει το δρεπάνι ο χάρος σφαχτάρι πλούσιο σε αίμα τη γη της Συρίας, ποτίζει... Αρνούνται οι ''αλυκές'' να φτιάξουν αλάτι αρκετά πόνεσαν τα μάτια των αμάχων Και ανοιχτές οι πληγές τους... Σκόνη αρμάτων και βόμβες θανάτου θα κρύψουν τον ήλιο, να ωριμάσει η βία να ντραπούνε αυτοί που παλιά λεγόταν άνθρωποι! Με αραμπάδες της νύχτας προχωράει το δίκιο να 'χει χρόνο το κακό να γιορτάσει, κι οι ''Αφέντες''... Κλέβει τις μέρες των παιδιών και σπάει τα παιχνίδια ηγέτες του κόσμου ...παιδιά ποτέ δεν υπήρξαν πώς να αγαπήσουν το μέλλον και τ' αύριο τρομάζει στου μυαλού τον ''Λαβύρινθο'' ο Μινώταυρος κ

Η Τέχνη ενώνει ανθρώπους, τόπους, πολιτισμούς ΙΙ με ποιήματα και κείμενα του Χρήστου Ρικούδη, του Παναγή Αντωνόπουλου, του Larry Cool του Πάτροκλου Χατζηαλεξάνδρου, της Βίκυς Τσιμπιρλή, του Γιώργου Κόκκινου και φωτογραφίες της Δέσποινας Αποστολίδου Larry Cool Το οικοδόμημα Τὸ οἰκοδόμημα δὲν ὁλοκληρώθηκε ποτὲ Σύννεφα διασχίζουν τὶς πανύψηλες αἴθουσες Κύματα ξεπλένουν τὰ πλακόστρωτα. Στὴ μέση μιᾶς αἴθουσας μὲ καθρέπτες, εἶν’ ἕνα νησὶ μὲ ἀνθρώπους Χειρονομοῦν, φωνάζουν ὅλη τὴ μέρα Τὶς νύχτες ἀφουγκράζομαι τοὺς λυγμούς τους Πάνω τους περιφέρονται αντικρυστά, ὁ ἥλιος καὶ ἡ σελήνη. Εἶμαι ὁ φύλακας ἐδῶ Τὰ ἄρβυλά μου ἀντηχοῦν στὶς ἄδειες αἴθουσες Ποὺ καὶ ποὺ ὁ ἄνεμος, φέρνει τὸ ἀπόκοσμο τραγούδι μιᾶς γυναίκας. Larry Cool Αλχημιστής με φτερούγες Εἶμαι ψηλὸς ὀστεώδης Πηγαίνω στὴν ἐργασία μου φορῶντας, μαῦρο στενό, παλιομοδίτικο κοστούμι Ἀπὸ κάτω κρύβω, τὶς κορακίσιες μου φτεροῦγες. Τ’ ἀπογεύματα κάθομαι στὴν καρέκλα, καὶ κοιτάζω τὰ χέρια μου. Οἱ

Η Τέχνη ενώνει ανθρώπους, τόπους, πολιτισμούς με ποιήματα και ποιητικά κείμενα του Περικλή  Ρεΐζη, του Θοδωρή Κόντου, του Γιώργου Κόκκινου και φωτογραφίες της Δέσποινας Αποστολίδου Θοδωρής Κόντος 10 δευτερόλεπτα (09/10/2019) Κοίτα μας! πως στεκόμαστε όλοι προσοχή μπροστά του! Εμβρόντητοι! Τα χέρια κρέμονται ανήμπορα. Το βλέμμα μας χαμένο, μα δε μπορεί να ξεκολλήσει από πάνω του ° σα να το έλκουν χίλιοι μαγνήτες. Το μυαλό απόλυτα άδειο, από λέξεις και σκέψεις. Σα να μην ξέραμε, να μη γνωρίζαμε τίποτα° σα να ξεχάσαμε με μιας τα πάντα, και σα να είμαστε εμείς, οι πρώτοι και οι τελευταίοι, που πατάμε ετούτο δω το χώμα, που ατενίζουμε ψηλά τα αστέρια. Τίποτα δε μάθαμε! Τίποτα δε βοήθησε! Ούτε τα παρηγορητικά λόγια της μάνας:"ο μπαμπάς είναι εκεί ψηλά και σε προσέχει". Ούτε τα παραμύθια του χριστιανισμού: είμαστε όλοι πεπτωκότες στη ζωή αυτή, ζούμε προσμένοντας μέσα απτό θάνατο, αιώνια ζωή. Ούτε ο μα