Πορφυραδα

Περικλής Ρεΐζης Ποιήματα και μικροδιηγήματα Προβοκατόρικοι καιροί Παλιώνουν στη θέση τους, καρέκλες τραπέζια, βάζα μια σερβάντα παλιά με τα γυαλικά της μάνας - γιατάκι του γλυκού και πειρασμός της μνήμης - παλιώνουν και ξεθωριάζουν σαν φωτογραφίες που δεν θα πουν λέξη... έχει και  η φθορά τους κανόνες της και σοφία...  τη λένε σιωπή που μιλάει στα μάτια και τις ψυχές... - Έκρυβε πάντα η μάνα, ένα βάζο με σπιτικό γλυκό, από φόβο μην το βρούμε και το φάμε μαζί με κάτι σοκολατένιες μαργαρίτες! Όσα χρόνια κι αν περάσουν όσα γλυκά κι αν φάτε κανένα δεν θα έχει την γλύκα και την γεύση και το άρωμα της μαργαρίτας εκείνης ! Της γεμάτης με λαχτάρα με πεθυμιά με χαρά ! Μια μαργαρίτα φορτωμένη όνειρα... που την έκρυβε η μάνα  για να' χει να κεράσει τους μουσαφίρηδες...και μετά φτιάξαν τα χρόνια, περίσσεψαν τα κουτιά με τα γλυκά στο σπίτι, μα ένας προβοκατόρικος καιρός μας προκαλούσε και τριβέλιζε το μυαλό μας να ψάξουμε και να βρούμε το κρυμμένο βάζο των παιδικών μας χρόνων κα

Πρότερον Θνητοί – Επίτομο (ο ολοκληρωμένος τόμος των 346 σελίδων, προέκυψε από τη σύζευξη των πέντε επιμέρους τόμων/μερών που ξεκίνησαν να δημιουργούνται από τον Οκτώβριο του 2018 και διατέθηκαν σε ‘’σελίδες διάθεσης ελεύθερων ψηφιακών βιβλίων’’ από τον Νοέμβριο του 2018 τμηματικά , όπως δημιουργήθηκαν ώστε να διανεμηθούν δωρεάν). Erstwhile Mortals – Compendium (The completed volume of 346 pages, resulted from the conjunction of the five individual volumes/parts that began to be created in October 2018 and were released to ‘’free digital book release pages’’ as of November 2018 in parts, as they were created to be distributed free of charge). Επίσημη διαδικτυακή πρώτη κυκλοφορία του επίτομου τόμου ‘’Πρότερον Θνητοί’’, Μάρτιος 2019, σε 6,1 MB, 42,256 λέξεις, 346 σελίδες, 2 πράξεις, 12 σκηνές. Είχαν προηγηθεί οι πέντε απαρτιζόμενοι τόμοι/μέρη του έργου, με πρώτο το ηλεκτρονικό βιβλίο ‘’Πρότερον Θνητοί I ’’, που διατέθηκε ελεύθερα στο διαδίκτυο από τον Νοέμβριο του 2018

Γιώργος Μπλάνας - Γυμνάσματα - Μέρος Β' ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΛΑΝΑΣ ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΣΗΜΕΙΩΣΕΩΝ 2000 ΝΥΧΤΩΝΕΙ . Κάπου μακριά, ένα δέντρο  σαλεύει με τ’ αρχαία του φύλλα μιαν ακατόρθωτη ψυχή.  Γιατί φυσάει κι όταν φυσάει: κατάσαρκα εσύ. Έρχεται νύχτα πορφυρή, σκοτάδι φλόγα. Θ’ αφουγκραστώ. Ίσως ακούσω έναν λυγμό ευχαριστώ πού δεν σε ξέχασα κατάστηθά μου. Αφουγκράζομαι κι ακούω: «Καταραμένε, με ξέχασες: υπάρχεις την άσπονδη απώλειά μου». * ΟΧΙ ΤΑ ΦΥΛΛΑ αρχαία αυτού του δέντρου, ο άνεμος αρχαίος που τα κινεί. Ούτε κι εσύ απουσία. Πληγώνεις με κοπάδια νύχτες δόντια, χτυπάς πριν με ανάσες σκοτεινές. Δεν βλέπω στόμα, δεν βλέπω χείλη, δεν βλέπω πρόσωπο ούτε λάμψη  του καταπρόσωπο θανάτου. Είσαι, λοιπόν, τόσο βαθιά πληγή, που φτάνει ένα δέντρο για ν’ ανοίξεις; * ΦΤΑΝΕΙ ένα δέντρο. Η ζωή  μπορεί να περιμένει ωσότου δάσος. Κατάμαυρα πουλιά χοροπηδούν  τα ματωμένα ράμφη τους, δολοφονούν τη νύχτα με φτερά μεταλλικά. Κατέχεις το μυστήριο του θανά