Πορφυραδα

  Περί Λογοτεχνίας και Ποιητικής – Μ έρος Ε’ Μια συνοπτική ματιά στη Θεωρία της Λογοτεχνίας   ''..Το πλέον δημοφιλέστερο είδος ανάρτησης είναι η ποίηση. Είναι, όμως, όλοι αυτοί οι χιλιάδες άνθρωποι που καταθέτουν λέξεις και εισπράττουν “likes”, ποιητές; Τι ξεχωρίζει έναν ποιητή από έναν απλό γραφιά που αναρτά κάποιες αράδες στο facebook ή και αλλού; Και πόσο κερδισμένη ή χαμένη είναι η Ποίηση από όλο αυτό; Στο παρελθόν διαβάζαμε ποίηση από στήλες εφημερίδων και περιοδικών και φυσικά από βιβλία και ποιητικές συλλογές. Πολλοί ήταν οι ποιητές που επέλεγαν τα έντυπα μέσα για να δείξουν την δουλειά τους. Τώρα το έντυπο μέσο έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα και το πλήθος επιλέγει το ίντερνετ για να διαβάσει και να ενημερωθεί. Οι εποχές άλλαξαν και οι συνήθειες επίσης. Οπότε και οι ποιητές αναρτούν στο διαδίκτυο. (...) Δεν είναι επάγγελμα η γραφή, είναι μια ταυτότητα του ποιος πρακτικά είσαι. Η Ποίηση είναι ένα λογοτεχνικό είδος καθαρά υποκειμενικό. Το ποίημα δεν είναι μυθιστόρημα

  Περί Λογοτεχνίας και Ποιητικής – Μ έρος Δ’ Μια συνοπτική ματιά στη Θεωρία της Λογοτεχνίας   ''..Καθώς παρακολουθεί κανένας την κίνηση των βιβλίων και διαβάζει τις κριτικές, τις ανθολογίες και τις πολυποίκιλες λογοτεχνικές εγκυκλοπαίδειες, διαπιστώνει με κατάπληξη πως λείπουν πολλά νέα ονόματα που έχουν δώσει αξιόλογο έργο, κι όλα δείχνουν πως τραβάνε σταθερά για τον εμπλουτισμό της Νεοελληνικής λογοτεχνίας και την ανανέωσή της. Το φαινόμενο δεν είναι απογοητευτικό για τους παραλειπόμενους πίσω από μια ανέντιμη συνωμοσία σιωπής, αλλά για τους ίδιους τους κριτικούς, για τους ανθολόγους, τους ιστορικούς της λογοτεχνίας και τους ''εγκυκλοπαιδιστές''. Γιατί δίνουν την ψευδαίσθηση πως η Νεοελληνική μας λογοτεχνία στριφογυρίζει γύρω απ' τα δέκα-είκοσι γνωστά ονόματα και πως δεν υπάρχουν νέοι που θα πάρουν αύριο στα χέρια τους την υπόθεση της πνευματικής ανανέωσης. (...) Οι καθιερωμένοι λοιπόν και ποικιλότροπα ''λιβανιζόμενοι'' μπορεί να μη φ

  Περί Λογοτεχνίας και Ποιητικής – Μ έρος Γ’ Μια συνοπτική ματιά στη Θεωρία της Λογοτεχνίας   Η Ακροστιχίδα ως ποιητικό είδος έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα όπου οι αρχαίοι λαοί τη χρησιμοποιούσαν ως μνημονιακό τέχνασμα. Χρησιμοποιήθηκε στα ρωμαϊκά χρόνια αλλά και κατά τους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού στους εκκλησιαστικούς κανόνες και ύμνους. Έχουν βρεθεί χαρακτηριστικά δείγματα σε επιγράμματα, επιτύμβιες πλάκες. Πάνω σε αυτή την τεχνοτροπία δομήθηκε ο Ακάθιστος Ύμνος. Στη νεότερη εποχή θα βρούμε ακροστιχίδες με διάφορους τύπους, είτε με τη μορφή στην οποία σχηματίζεται μια κάθετη λέξη ή φράση με το πρώτο γράμμα κάθε στίχου (Acrostic poetry), είτε με αυτή που παραπέμπει στην αλφάβητο (Alphabet poetry), τεχνοτροπίες που θεωρούνται μέχρι σήμερα αγαπητό είδος στους νεοέλληνες ποιητές. Χωρίζεται σε τρεις υποκατηγορίες, αυτή που όπως προαναφέραμε σχηματίζεται μόνο στα πρώτα γράμματα των στίχων και ονομάζεται ''ακροστιχιοπαραστιχίδα'' (ή μονή ακροστιχίδα).

  Περί Λογοτεχνίας και Ποιητικής – Μ έρος Β’ Μια συνοπτική ματιά στη Θεωρία της Λογοτεχνίας   Με την σάτιρα ο συγγραφέας έχει την δυνατότητα να στραφεί ενάντια στην ανθρώπινη συμπεριφορά, συχνά καυτηριάζει ξεπερασμένες καταστάσεις, ιδέες ή αντιλήψεις, στηλιτεύει τα ανθρώπινα ελαττώματα και τα κακώς κείμενα της κοινωνίας. Επιχειρεί με λίγα λόγια τον εμπαιγμό κάποιας έννοιας ή προσώπου με σκοπό την βελτίωση, σε σημείο που η απλή κωμωδία στέκεται αδύναμη να δημιουργήσει προβληματισμό, ενώ αρκετές φορές προσδίδει μια πικρή αίσθηση. Η ιστορική εξέλιξη της ορολογίας έχει να αντιμετωπίσει ένα χάος βιβλιογραφίας και μια μεγάλη γκάμα ορισμών (ειρωνία, παρωδία, χιούμορ, μπουρλέσκο, καρικατούρα, γκροτέσκο, μεταμφίεση). Η σύγχυση των εννοιών ενισχύεται από μελετητές που ταξινομούν την παρωδία μέσα στη σάτιρα, ενώ άλλοι υποστηρίζουν πως η σάτιρα είναι μια ιδιαίτερη διάσταση του κειμένου που παρωδείται, ενώ άλλοι θεωρούν την παρωδία μια από τις τεχνικές της ειρωνίας ή ακομα πως η ειρωνία είν

Περί Λογοτεχνίας και Ποιητικής – Μ έρος Α’ Μια συνοπτική ματιά στη Θεωρία της Λογοτεχνίας   Ο διαχωρισμός και η κατάταξη των κειμένων της λογοτεχνίας σε ειδικές επιμέρους κατηγορίες πηγάζει από την ανάγκη του ανθρώπου να ταξινομεί τα αντικείμενα που εξετάζει. Η έννοια της ''Λογοτεχνίας'' και ''Λογοτεχνικότητας'' επηρεάζονται από τις εκάστοτε προσεγγίσεις της θεωρίας και της κριτικής. ''Λογοτεχνικά γένη ονομάζονται οι ευρείες κατηγορίες λογοτεχνημάτων, στις οποίες εντάσσονται τα επιμέρους λογοτεχνικά είδη. Ποιά και πόσα είναι τα γένη εξαρτάται, σε μεγάλο βαθμό, από την εκάστοτε λογοτεχνική θεωρία. Η παλαιότερη διάκριση ορίζει τρία λογοτεχνικά γένη: το έπος, το δράμα και τη λυρική ποίηση. Στην ελληνική βιβλιογραφία συναντάμε ως πρωταρχική τη διάκριση των λογοτεχνικών έργων στις τρεις μεγάλες κατηγορίες: ποίηση, πεζογραφία και θέατρο.'' (1) Στην Ελληνική Γραμματολογία έχει καθιερωθεί η διάκριση της λογοτεχνίας σε Ποίηση, Πεζογραφία

Συνέντευξη: Γιώργος Κόκκινος Ο ποιητής που αγαπήθηκε μέσα απ' το διαδίκτυο ! στο Art Of Living Η ολόφρεσκη και όμορφη σελίδα Τέχνης Art Of Living είναι ένας καινούργιος ιστότοπος που παρουσιάζει νέα για την λογοτεχνία, τη μουσική, το βιβλίο, το θέατρο και όλες τις μορφές Τέχνης. 10/11/2021

Όταν γραφόντουσαν αυτοί οι στίχοι του ποιήματος ''Μέσα στον έρημο σταθμό'' το 2008, δεν περίμενα ποτέ ότι θα γνώριζε τόσο μεγάλη δημοσιότητα στο διάβα των ετών. Φτάνουμε σήμερα 13 χρόνια μετά, το 2021, κι ενώ είχε συμπεριληφθεί στη συλλογή ''Φυγείν Εστί'' το 2018 ως φαίνεται, τουλάχιστον 8 άτομα που ασχολούνται σοβαρά με την φωτογραφία το ανέδειξαν με τις φωτογραφικές δημιουργίες τους το προηγούμενο χρονικό διάστημα και τους ευχαριστώ βαθύτατα  (_heartview_, George g. landscapes, Giannis Matakakis, mariakarampouta, lexidada, Foto Mpouzis Chania, Χάρης Σιαπουτής, Rafail Fytopoulos) . Επισημαίνω επίσης πως το γραπτό περιλήφθηκε σε αφιέρωμα με θέμα ''τα τρένα στην Λογοτεχνία'' στο πάντα φιλόξενο ιστολόγιο Homo Universalis μαζί με άλλα αντίστοιχα κείμενα. Από καρδιάς σας ευχαριστώ όλους!  Ακούστε το ποίημα ' 'Μέσα στον Έρημο Σταθμό'' στη μελοποιημένη του πλέον εκδοχή από την Καλλιόπη Ηλιοπούλου, που κυκλοφόρησε σε digital

Για τους φίλους κινηματογραφιστές που ασχολούνται με το πρότυπο Super 8 μιας και στις μέρες μας γνωρίζει πάλι άνθηση, αξίζει η αναφορά μιας κυκλοφορίας βιβλίου στα Ελληνικά, που αποτελεί την βίβλο του Super 8, από το μακρινό 1983 και από τις εκδόσεις Κωτσιανάς, με τίτλο  Η κινηματογράφηση και η Τεχνική της   [Το βιβλίο του Ερασιτέχνη Κινηματογραφιστή. Το Super 8 και τα μυστικά του] Η έκδοση θεωρείται εξαντλημένη σήμερα αλλά μπορείτε να βρείτε το βιβλίο σε σημεία πώλησης εξαντλημένων τίτλων, με μια τυπική τιμή αναφοράς τα 20 έως 30 ευρώ. Πρόκειται για μια πολυτελή σκληρόδετη έκδοση 300 έγχρωμων ιλουστρασιόν σελίδων με φωτογραφίες, σχέδια και πίνακες ενώ αποτελεί συλλογικό έργο. Περιεχόμενα του τίτλου θα βρείτε στις φωτογραφίες της ανάρτησης και φυσικά το προτείνουμε ανεπιφύλακτα. Η κινηματογράφηση και η τεχνική της (Κωτσιανάς, 1983) [το βιβλίο του ερασιτέχνη κινηματογραφιστή. Το Super 8 και τα μυστικά του] Τιμή:  20 έως 30€ Τίτλος: Η κινηματογράφηση και η τεχνική της   το βιβλίο του

 Γιώργου Σ. Κόκκινου - Αποσκέψεις Σκέψεις από το Facebook ''Η ποιητική είναι μια υπερβατική, πέρα από την ανθρώπινη υπόσταση και τον υλιστικό μας κόσμο, λειτουργία όπου μέσα από τις διεργασίες του στιχουργικού ειρμού σκέψης προκύπτουν αφύσικες προεκτάσεις'' (28/02/2021) Έτσι δεν κάνουμε Τέχνη παιδιά .. Είμαι από τους ανθρώπους που με ενοχλούσε και με ενοχλεί το ''εμπόριο'' Τέχνης και θα συνεχίσω να ενοχλούμαι όσο διαπιστώνω περιστατικά επιχειρηματικότητας στους Δημιουργούς. Υποτίθεται ότι φτιάχναμε Τέχνη για να συνεισφέρουμε στο κοινό αίσθημα κι όχι για να πασχίζουμε να την πουλήσουμε ή να πληρώσουμε για να παραχθεί το μέσο επωφελούμενοι πίσω τα τριπλά έσοδα σαν κοινοί επιχειρηματίες. Αυτό μπορεί να λέγεται κάποιας μορφής επένδυση, αλλά στην πραγματικότητα λέγεται πληρωμένη (εκ των προτέρων) Τέχνη, κάτι ανήκουστο, άρρωστο για έναν καλλιτέχνη που τον ενδιαφέρει να δημιουργήσει και να δείξει την δουλειά του στον κόσμο πριν αυτή να έχει αξιολογηθεί κάπως ή

 Σπυριδούλα (Υρώ) Γιολδάση - Πολλαπλασιασμός Πολλαπλασιασμός ~~ Εκείνη την ομορφιά, που αδέξια μάζεψα απ’ τα ακροδάχτυλά σου, καθώς τρέμανε κι ασυνείδητα διεκδικούσαν μια αγκαλιά να τα ζεστάνει Εκείνη τη χώρα που μαζί φτιάξαμε για να ‘χει ο έρωτας καταφύγιο και σωτηρία ο κόσμος Κι όλα τα σημαιοστολισμένα αγαλματάκια ακούνητα που παίξαμε, να ‘χει μνημείο και πατρίδα, το παιδί Θα ανθίσουνε ξανά οι αμυγδαλιές Κι οι κερασιές Και τ’ άστρα Και τα σποράκια στην πλατεία που πετούσες, για να φάνε τα πουλιά Θα γίνουν δέντρα και φτερά Και μη φοβάσαι Η φύση ξέρει… Πολλαπλασιασμό. (28/05/2020) σε πρώτη παρουσίαση για το ιστολόγιο της Πορφυράδας © Μάιος 2021