Γράμματα στην αγαπημένη

Αισθάνομαι την ανάγκη, έπειτα από τόσο καιρό και αφού η επικοινωνία μέσω των ποιημάτων μας είναι η μόνη λύση επικοινωνίας που απέμεινε, να έρθω σε επαφή μαζί σου. Πρώτα για να μάθω τι κάνεις κι αν είσαι καλά. Έχω καιρό να μάθω νέα σου, σου θυμίζω ότι εσύ θέλησες να διακόψουμε τελείως την επικοινωνία που είχαμε και φρόντισα να συμβάλλω σ’ αυτό με το να μην απαντώ στα μηνύματά σου στο κινητό.
Υποθέτω πως έχεις χαράξει νέους δρόμους στη ζωή σου, πιθανόν να ασχολείσαι αποκλειστικά με τις σπουδές τώρα, ίσως να έχει προκύψει κάποια νέα γνωριμία, ίσως πιο αρεστή στους γονείς σου από μένα, πάντως από τα νέα ποιήματά σου που κατά περιόδους διαβάζω και σχολιάζω, φαίνεται να διατηρείς ακόμα στις αποθήκες των συναισθημάτων σου, λίγη τελευταία αγάπη για τον πρώην σύντροφό σου. Πίστεψέ με, αισθάνομαι τα ίδια. Δεν σε ξεπέρασα, δύσκολα θα σε ξεχάσω, πάντα θα σε θυμάμαι όπως σε γνώρισα και σε καμιά περίπτωση δε θα ήθελα να σε συναντήσω διαφορετική στο μέλλον. Ο χρόνος και ο καιρός περνάνε μικρή μου ανεπιστρεπτί
και το μικρή μου το χρησιμοποιώ από τη στιγμή που χωρίσαμε, όχι για να σε μειώσω, κάθε άλλο, αλλά για να σε κάνω να υπολογίσεις τη διαφορά ηλικίας, που σχετίζεται με το πως νιώθουμε τις αντοχές μας αλλά και το κατά πόσο αυτές μπορούν να υπάρχουν ακόμα την κρίσιμη στιγμή μιας σχέσης, όπως αυτή που παρουσιάστηκε σε μας τις τελευταίες μας μέρες. Νομίζω έχω να σε δω από κοντά από την Πέμπτη στις 9 του Αυγούστου και σε τρεις μέρες έχουμε 1η Νοεμβρίου. Χειμώνιασε.
Θα ήθελα κάποια μέρα να συναντηθούμε, έστω στα κρυφά απ’ όλους. Για κανέναν δε θέλω να ξανακούσω και κανέναν δε θέλω να ξαναδώ στα μάτια μου, εκτός από σένα.
Είναι σκληρό να μιλάω έτσι, αλλά είχα μια παρόμοια σκληρή αντιμετώπιση που νιώθω ακόμα πως με αδικεί κατά πολύ.
Υπήρξα φτωχός σε όλη τη ζωή μου, ναι, ήμουν τίμιος όμως κι έλεγα την αλήθεια. Πολλές φορές έλεγα και πράγματα που ύστερα τα αναιρούσα σαν υπερβολικά, αλλά ήταν κι αυτά μια αλήθεια που ερχόταν εκείνη τη στιγμή στο μυαλό μου. Άνθρωπος είμαι άλλωστε, λάθη έκανα πολλά στη ζωή μου, όπως όλοι μας, αδίκησα κι εγώ κάποιους ανθρώπους, μα είχα την ευθιξία να μετανοιώσω για τις ενέργειές μου και τα λεγόμενά μου σε μεταγενέστερο χρόνο. Αναρωτιέμαι τελικά, αν οι γονείς σου αναθεώρησαν τις απόψεις τους, σε κάποια πράγματα που σχετίζονταν με τη σχέση μας και μαζί μου. Θέλω να σε ξαναδώ Μαρία. Φοβάμαι να το κάνω, αλλά θα γίνει.
Δε φοβάμαι εσένα ούτε κανέναν, μόνο φοβάμαι πως θα φτάσουν δάκρυα στα μάτια μου, όπως κυλάνε και τώρα ακόμα στα βλέφαρα που γράφω αυτές τις γραμμές. Σε πεθύμησα και ο πονοκέφαλος που μου δημιουργούσε η αγάπη σου δεν πέρασε ακόμα. Αντιθέτως πέρασα από ένα κρυολόγημα που με ταλαιπώρησε τούτες τις μέρες κι ακόμα τσούζουν τα μάτια μου και φτερνίζομαι σαν άλογο ώρες-ώρες. Αποκαταστάθηκες Μαρία; Θα χαιρόμουν αν βρέθηκε κάποιος άλλος τυχερός για την καρδιά σου, αλλά θα λυπόμουν που δε θα μπορούσα να σ’ έχω και πάλι στην αγκαλιά μου. Μου ‘λειψε.
Και η αγκαλιά σου, και τα φιλιά στο στόμα, και τα ερωτικά μας λόγια στο παγκάκι.
Μου ‘λειψε το πρωινό καλοκαιριάτικο ξύπνημα δίπλα στο κορμί σου, στο κρεβατάκι μας. Μου ‘λειψαν τα κεράκια βανίλιας και οι βόλτες μας στην Πεντέλη με το χαλασμένο αμαξάκι μου. Δουλεύει ακόμα. Συνεχίζω τη δουλειά στο ταχυδρομείο. Για λεφτά μη ρωτήσεις. Να μου φιλήσεις την αδερφούλα σου, το έχω βάρος ακόμα που δεν πήγαμε εκείνη τη μέρα να της αγοράσουμε το ροζ τετράδιο που είχε ζητήσει. Στερούμαι την αγάπη μου, τον έρωτά μου, χωρίς να μπορώ να κάνω τίποτα παραπάνω. Είδες τι άσχημα που γίνονται τα πράγματα όταν κάποιοι σε μισούν;
Είναι καλό να σ’ αγαπούν όλοι κι ας τους φλομώνεις στα ψέματα για να αρέσεις.
Μη με ρωτήσεις αν είμαι καλά. Κλαίω. Όχι μόνο γιατί έχασα εσένα. Είμαι μόνος και υποφέρω. Βαριέμαι αφόρετα μέσα στο μπουντρούμι του σπιτιού μου και δεν έχω βρει παρέα να βγω. Ούτε πρόκειται. Ακόμα κι ο εαυτός μου αρνείται να με ακολουθήσει για ποτό και καφέ στην πλησιέστερη καφετέρια. Δεν σου ζητάω πολλά. Θα ήθελα να ιδωθούμε πάλι, σαν φίλοι. Αν πάλι το πρόγραμμά σου δεν στο επιτρέπει, ή έχεις κάνει κάποια νέα γνωριμία, καλύτερα να μείνουμε δυο ξένοι, όπως λέει ένα τραγούδι.
Με νοιάζει να είσαι καλά. Δεν ευελπιστώ ότι θα αλλάξει κάτι ανάμεσά μας έπειτα από αυτό το κείμενό μου, αλλά παρ’ όλα αυτά υπάρχω ακόμα τα βράδια κάπου και περιμένω παρέα.
Έχεις προτερήματα και χαρίσματα τέτοια, που σπάνια συναντάς σε ανθρώπινο ον. Κοίτα να μην τα χάσεις στο δρόμο για το σπίτι ή το πανεπιστήμιο.
Θα περιμένω απάντησή σου. Τουλάχιστον με φτάνει να περιμένω εσένα, ίσως και όλη μου τη ζωή αν χρειαστεί, άσχετα από τον ερωτικό τομέα, απλά για να σε ξαναδώ κάπου. Κι όλους αυτούς τους μήνες δεν έτυχε να συναντηθούμε κατά τύχη πουθενά. Εγώ κυκλοφορώ νωρίς τα πρωινά για υποχρεώσεις κοντά στην περιοχή σου, η σύμβαση λήγει στα μέσα Γενάρη, τα Χριστούγεννα θα είμαι ακόμα υπάλληλος του ταχυδρομείου. Δεν βρήκα κάτι καλύτερο για να εργαστώ. Κι ακόμα εκεί που είμαι οι συνθήκες είναι απαράδεκτες κι ώρες-ώρες μου έρχεται να τα βροντήξω όλα κάτω και να φύγω.
Αλλά είναι που υπάρχει η ανάγκη για τον πενιχρό μισθό μου. Σ’ αγαπάω. Δεν ξέρω πως θα το εκλάβεις αυτό αλλά είναι αλήθεια. Δεν έχουν αλλάξει πολλά πράγματα μέσα μου για σένα. Αν είχαν αναθεωρήσει οι δικοί σου άνθρωποι τις απόψεις τους, ίσως, να υπήρχε μια σανίδα σωτηρίας, γι’ αυτό που ΜΑΖΙ, ΟΙ ΔΥΟ μας είχαμε συμφωνήσει να αρχίσουμε όπως εμείς το θέλαμε κι όπως το ονειρευτήκαμε, χωρίς την παρουσία τρίτων να μας δίνουν οδηγίες και να κάνουν κουμάντο στον έρωτά μας και το κρεβάτι μας. Εύχομαι κάποτε να με καταλάβεις. Όταν ο άλλος σου βάζει το μαχαίρι στο λαιμό με τα λόγια του, σε απειλεί και σε διατάζει, είναι φύση αδύνατο να μην ακολουθήσεις τις οδηγίες του. Αλλιώς χάνεις τη ζωή σου, το παιχνίδι, όπως θέλεις πάρτο. Είναι σαν ένας ληστής που μπαίνει στο κατάστημά σου και σε απειλεί με το μαχαίρι να του δώσεις τα χρήματα. Τι διαφορά έχει; Θα του πεις ΟΧΙ δε στα δίνω;
Μάλλον θα τα δώσεις και θα πεις κι ευχαριστώ για να μην εξοργιστεί παραπάνω.
Δεν ήξερα πως αλλιώς να αντιδράσω, ακολούθησα τις συμβουλές των γονιών μου.
Η πόρτα μου ανοικτή για σένα, και η καρδιά μου πάντα. Το σπίτι μου ξέρεις που είναι, τουλάχιστον ξέρεις μέσω των στίχων ότι είμαι καλά. Σ’ αγαπώ. Κι αν έχεις σταματήσει να μ’ αγαπάς μ’ εκείνη την αγάπη που ένιωσα στο πετσί μου, δεν σου κρατώ κακία. Έχω να δω τα μάτια σου από τις 9 του Αυγούστου. Κι εσύ το ίδιο.
Αύριο με περιμένει μια δύσκολη μέρα ...καληνύχτα!