Περί δημιουργίας ενιαίου φορέα

Περί δημιουργίας ενιαίου φορέα

του Γιώργου Σ. Κόκκινου

Η πρόθεσή μας να προβληθεί το όποιο συγγραφικό, μουσικό ή ζωγραφικό έργο οποιουδήποτε ομότεχνου καλλιτέχνη ήταν πάντα η αφετηρία αυτής της προσπάθειας, με αφετηρία το ιστολόγιο της Πορφυράδας όπου αυτή η αντίληψη προξένησε την ανάγκη δημιουργίας της το 2007. Θα θέλαμε να καταστήσουμε σαφές, πως η βασική επιδίωξη τόσο μέσα από την Προφυράδα όσο και μέσα από την σελίδα και την ομάδα του Συμβατού Δότη στο FB, είναι η προβολή και η προώθηση ως επί το πλείστον της ελεύθερης εργασίας μας, αυτής δηλαδή που δεν αποτελεί αντικείμενο εμπορίου αλλά διατίθεται ως δωρεάν πληροφορία με ελεύθερη διανομή στο διαδίκτυο. 

Έχει συμβεί να διαφημίσουμε σε πολύ περιορισμένη έκταση (επιγραμματικά) βιβλία που βρίσκονται σε κυκλοφορία και δεν θεωρούνται δωρεάν ή εξαντλημένα, αλλά αυτό αποτελεί μικρή εξαίρεση σε μια προσπάθεια να βρει απήχηση το ελεύθερα διακινούμενο έργο μας. Επίσης έχει επιτραπεί η διαφήμιση εκδηλώσεων για βιβλία (που όμως η συμμετοχή του κόσμου είναι ελευθέρας εισόδου) ή για οπτικοακουστικό υλικό (δίσκους) που έχουν αναρτηθεί σε ιστοσελίδα (Youtube) για δωρεάν ακρόαση. 

Αρκετές φορές έχουμε τονίσει μέσα από αυτή τη σελίδα, την ανάγκη δημιουργίας ενός ενιαίου φορέα Δημιουργιών ο οποίος θα αποτελεί, ως ένας και μοναδικός άξονας, μια βάση δεδομένων των Δημιουργών και των Δημιουργιών τους, καθώς και που αυτές εντοπίζονται διαθέσιμες (σε ηλεκτρονική ή έντυπη μορφή) μαζί με ένα σύντομο βιογραφικό τους (φανταστείτε κάτι σαν το Βιβλιονέτ, αλλά πιο πολυσύνθετο και εύχρηστο που θα περιλαμβάνει Δημιουργούς πρωτίστως, κάθε Τέχνης, με την δυνατότητα επικοινωνίας μεταξύ τους). Έναν κόμβο δηλαδή όπου θα μπορούν να συνευρίσκονται Συγγραφείς, Ζωγράφοι, Μουσικοί, Σκηνοθέτες, Φωτογράφοι, για να επιτυγχάνεται η συνύπαρξη και η τυχόν επικοινωνία και συνεργασία μεταξύ τους. 

Ας πούμε αν θέλει ένας συγγραφέας στίχων να διακοσμήσει το νέο του βιβλίο με πίνακες ή φωτογραφίες, να μπορεί να αποταθεί σε έναν ζωγράφο ή έναν φωτογράφο, που ίσως δεν ανήκει στον φιλικό του κύκλο (αναζητώντας έτσι πιο κατάλληλα μοτίβα διακόσμησης της νέας του δημιουργίας), αλλά και για να επιτυγχάνεται η επαφή μεταξύ μουσικών και στιχουργών για την δημιουργία νέων συνθέσεων ή και σκηνοθετών για χρήση της μουσικής σε κάποια νέα κινηματογραφική δημιουργία (συμπεριλαμβανομένων όλων των παρεμφερών τεχνών, κόμικ, χορογραφία, ντοκιμαντέρ κλπ.)

Είναι επιτακτική η ανάγκη να συνεργαστούμε για ένα καλύτερο αύριο στο χώρο της Τέχνης στη χώρα μας, αλλά για να γίνει αυτό, οπωσδήποτε δεν μπορούμε να βασιζόμαστε μόνο στον κύκλο των γνωριμιών μας, γιατί ίσως η θεματολογία να είναι περιορισμένη, αλλά ούτε και σε κάποιον φορέα διαχείρισης της πνευματικής δημιουργίας που δεν αποδίδει παρά μόνο οικονομικά μεγέθη (ποσοστά επί των πωλήσεων). Έχουμε επαναλάβει ότι η Τέχνη πρωτίστως είναι Λειτούργημα (αφορά τις ψυχικές μας Δημιουργίες και δεν μπορεί να γίνεται αυτοσκοπός του εμπορίου ή να διατίθεται αποκλειστικά μόνο στο εμπόριο σαν προϊόν προς πώληση, εφόσον υποτίθεται ότι ψυχαγωγεί, εκπαιδεύει, επηρεάζει νέα καλλιτεχνικά ρεύματα στο ξεκίνημά τους και - ενίοτε - λειτουργεί θεραπευτικά αντί φαρμάκων για την ψυχική αγαλλίαση ασθενών ή απλά ανθρώπων με προβλήματα..). 

Η Τέχνη επίσης αποτελεί ένα μέσο διαμαρτυρίας απέναντι σε συνθήκες που απασχολούν ένα μεγάλο μέρος του Κόσμου σε παγκόσμια κλίμακα και μπορεί να γίνει (αν είναι ελεύθερη και κατανοητή σε άλλους λαούς) ένα ειρηνικό ''όπλο'' απέναντι σε δεινά που απασχολούν την ανθρωπότητα.

Για έναν απλό άνθρωπο που δεν είναι ιδιαίτερα εξοικειωμένος με τον Λογοτεχνικό κόσμο και θέλει απλώς να καταγράψει τον καημό του, σίγουρα του είναι πιο απλός ο τρόπος καταγραφής αυτής της σκέψης της στιγμής (αντί ημερολογίου) υπό την μορφή στίχων (στιχουργήματος ή ποιήματος), παρά ένα πεζό κείμενο. Το αν αυτό χρήζει ένταξης στη Λογοτεχνία είναι κάτι που θα εξεταστεί μεταγενέστερα, από νεότερους ή τους πιο καταρτισμένους στον χώρο αλλά και από τον χρόνο που θα περάσει.

Οτιδήποτε γράφτηκε σε μορφή κειμένου, κυκλοφόρησε άνευ καμίας κριτικής - αξιολόγησης ή κρίσης - και ήταν πληρωμένο από τον συγγραφέα του ώστε να πωληθεί (για να μπορεί να εισπράξει πίσω τα χρήματα που έδωσε για την έκδοσή του). Οι αναγνώστες ταυτίστηκαν μόνον με εύπεπτα αναγνώσματα για τον ελεύθερο χρόνο, χωρίς ουσιαστικά να μένει κάποιο όφελος από την ανάγνωση. Φυσικά υπάρχουν οι εξαιρέσεις συγγραφέων που παρέδωσαν αξιόλογο έργο, αλλά όπως συμβαίνει στη χώρα μας, θάφτηκαν από το σύστημα προβολής των υπολοίπων και παρέμειναν άγνωστοι.

Δράττομαι λοιπόν της ευκαιρίας να τονίσω πάλι πως επιβάλλεται να δημιουργηθεί ένας ενιαίος φορέας διαχείρισης πνευματικών δικαιωμάτων που να περιλαμβάνει όλους ανεξαρτήτως τους καλλιτέχνες από οποιαδήποτε μορφή Τέχνης κι αν προέρχεται κανείς - εφόσον μπορεί με τα ''έργα τέχνης'' του ή την ιδιότητα που κατέχει ως ερμηνευτής έργου - να αποδείξει τη συμμετοχή του στην πολιτιστική κληρονομιά. Σε μια ευρεία καλλιτεχνική κοινότητα θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε με τρόπο τέτοιο που να μην διαπιστώνονται περιπτώσεις διαβλητότητας (συντεχνίας, συνεταιρισμού) σχετικής με το χώρο που μας αφορά και υπηρετούμε...


Του Γιώργου Σ. Κόκκινου

Νοέμβριος 2019 © Γιώργος Σ. Κόκκινος