Πορφυραδα

Σπυριδούλα-Υρώ Γιολδάση  Ποιητικά κείμενα και ποιήματα Ελεύθερη (;) πτώση Βρέχει…Και βρέχει άγρια…Μοιάζει με δοξασία μυστική του παθιασμένου συναισθήματος. Συγκρούεται με δύναμη και κυλά, αυλακώνοντας την επιδερμίδα μιας ξεραμένης γης. Μουσικά πέλαγα σε βραδινή μυσταγωγία… Κι εσύ φοβάσαι το νερό, όταν κυλά μ’ ορμή, φοβάσαι τ’ άγρια συναισθήματα…Άνθρωπος της μεσότητας…Μάλλον της μετριότητας…Ξέρω καλά πως δεν σ’ αρέσει αυτή η λέξη, κι ας την επέλεξες νωρίς. Αυτή η βροχή, τώρα πια γίνεται καθρέφτης. Αν έστω λίγο αφεθείς θα νιώσεις τον παλμό της ύπαρξής σου. Τη δύναμη που αναζητάς, την κουβαλάς από την ώρα που γεννήθηκες, είναι βαρύ φορτίο, καταλαβαίνω. Φοβάσαι τη βροχή και φοβάσαι τα δάκρυα όταν ποτίζουν τα μάτια σου. Φοβάσαι τ’ άγριο συναίσθημα που γίνεται πλημμύρα σε κάθε κύτταρό σου…Τι γίνεται τότε; Νιώθεις αδύναμος ε; Σώπασε λίγο και θυμήσου… Κείνα τα δάκρυα που γίναν χείμαρρος και σπαρταρούσε η ψυχή και μαραμένο το κορμί έψαχνε ελπίδα. Κι ύστερα…κάποια λάμψη αστ

Αντώνης Χαριστός - Μια κριτική αναφορά στο ‘’Φυγεῖν ἐστί’’ του Γιώργου Σ. Κόκκινου ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ Φυγεῖν ἐστί - Αύγουστος 2018 (ιδιωτική έκδοση) - απ’ το σκοτάδι γεννιέται το φως κι από τον ήλιο το χάδι - κι όταν έρχονται δύσκολες μέρες δώσε μου το χέρι σου για να ‘χω να βλέπω... ‘’ Διάττοντες έρωτες ’’  (σελ.40) Φυγεῖν ἐστί Ποιητική συλλογή, Αθήνα 2018 (διαδικτυακή έκδοση)       Η ποιητική συλλογή του Γιώργου Κόκκινου με τίτλο «Φυγεῖν ἐστί» διακλαδώνεται σε πολλαπλά νοηματικά επίπεδα κάθε ένα εκ των οποίων διαθέτει την αυτοτέλεια της έκφρασης όχι όμως και την ανεξαρτησία της επιλογής ως προς την αποτύπωση ιδιαίτερων χαρακτήρων και προσωπείων απ’ τα οποία η ταυτότητα του ποιητού αποκτά θετικό πρόσημο στην κατακλείδα της ερμηνείας. Διότι, στην ποίηση του Γιώργου Κόκκινου δεν προέχει η ανάγκη ερμηνείας εικόνων και γεγονότων αλλά η διάταξή των σύμφωνα με τα προτεταμένα αξιακά δεδομένα τα οποία τίθενται σε διαρκή επαναξιολόγηση. Μία διεργασία η οποία με τη σειρά

Συνέντευξη του Γιώργου Σ. Κόκκινου φιλοξενεί ο ιστότοπος πολιτισμού Culture365.gr   εγκαινιάζοντας τη στήλη ''Συνεντεύξεις'' του διαδικτυακού περιοδικού Συνομιλώντας με τον Γιώργο Κόκκινο μεταξύ σκέψεων για την μετα-καραντίνα εποχή στο χώρο της Τέχνης  αναφέρονται στη συζήτηση και οι εξής: «Η μουσική θρέφει την τέρψη των ώτων μας και οι ποιητικοί στίχοι θρέφουν την τέρψη του πνεύματος» «Οι ποιητικοί στίχοι είναι οι πυλώνες που βαστιούνται τα ισχυρά οικοδομήματα Τέχνης» «Όλες οι ανατροπές στις πολιτικές των χωρών, έγιναν πραγματικότητα στο παρελθόν με τη συμβολή των καλλιτεχνών» «Ο Ποιητικός λόγος είναι η ‘’μητέρα’’ της Δημιουργίας» Η συζήτηση είναι αναρτημένη στη σελίδα του περιοδικού Τέχνης Culture365.gr   από την Κυριακή 17 Μαΐου 2020 ενώ σαν κατακλείδα παρουσιάζεται και η ταινία μικρού μήκους ΜΠΛΕ

Η Μοναξιά του Καλλιτέχνη  Σκέψεις, κείμενα και ποιήματα του Άγγελου Ρηγόπουλου ΝΥΧΤΩΣΕ ΝΥΧΤΑ ΝΥΧΤΩΣΕ Νύχτωσε νύχτα Νύχτωσε. Αγκάλιασε τα όνειρά μας. Ταξίδεψε μας μέσα από τον πάγο και την φωτιά. Οδήγησε τα αισθήματά μας στα φωτεινά μονοπάτια της αγάπης. Άδραξε την μοναξιά μας, και άστη να χαθεί στο άπειρο χάος των πεθαμένων αστεριών. Υπάρχει τόση ζωή και χαρά ανάμεσα στα παιδιά της νύχτας. Κοίτα τα μάτια της. Δύο φωτιές έτοιμες να καταναλώσουν ολόκληρη την πλάση. Να αφήσουν το βλέμμα να ουρλιάξει τον πόθο και την αγάπη που ελλοχεύει στα τρίσβαθα μιας πονεμένης καρδιάς. Νύχτωσε νύχτα νύχτωσε. Γίνε η μελωδία που θα ενώσει τις καρδιές μας. Γίνε το τραγούδι που θα υμνεί της ζωής την ανάσα. Ανάσα που μας γεμίζει φως και ερωτισμό. Νύχτωσε νύχτα νύχτωσε. Πάρε μας μαζί σου στα αέναα ταξίδια σου σε σύμπαντα μοναδικά. Μαγικά.. Νύχτωσε. Και μείς εραστές ενός έναστρου ονείρου, αφηνόμαστε στην καυτή αγκαλιά σου  να μας πάρεις στους μακρινούς ορίζοντε