Πορφυραδα

Ανένταχτα ερωτικά ποιήματα (μέρος Β') (της περιόδου από το 2007 έως το 2019) του Γιώργου Σ. Κόκκινου διανθισμένα με φωτογραφίες της Δέσποινας Αποστολίδου που διατηρούνται ακόμα αδημοσίευτα (στην αυθεντική πρώτη τους γραφή) Το ύστατο Αντίο (27/08/2007) Όπως αρχίζει κάθε ωραίο όπως τελειώνει άδοξα, έτσι άσχημα κι όπως λυγίζουμε στου κόσμου τα παράδοξα μου ψέλλισες γι’ αγάπη, κάποια νύχτα με πανσέληνο μα στο φεγγάρι κοίταζες το αύριο αδιέξοδο κι αν κάτι τελευταίο ξέφυγε απ’ τα χείλη σου την ύστατη στιγμή μια προσμονή, ένα αντίο χωρισμού, αναίτιο ένα κεφάλαιο της ζωής που έκλεισε σα μια λευκή σελίδα “ αν μ’ αγαπάς, θα ‘ρθεις θα ‘ρθεις αν μ’ αγαπάς κι όπου θα πάω, θ’ ακολουθάς αρκεί να μ’ αγαπάς ” όπως αρχίζουν τα ωραία τα χωριά, να φλέγονται δίπλα σε πόλη που ‘χει πνίξει το υγραέριο κι ούτε μια λάμπα να ‘χει τώρα ο ταξιδιώτης κι ο αδικημένος, της ζωής κατάδικος, ούτε φανό ν’ ακολουθώ τη θλίψη των ματιών σου πες

Ανένταχτα ερωτικά ποιήματα (μέρος Α') (της περιόδου από το 2007 έως το 2011) του Γιώργου Σ. Κόκκινου διανθισμένα με φωτογραφίες της Δέσποινας Αποστολίδου που διατηρούνται ακόμα αδημοσίευτα (στην αυθεντική πρώτη τους γραφή) Στιγμές από βροχή (15/12/2008) Στο γωνιακό παρκάκι απόψε βρέχει τρέχει ο κόσμος να προλάβει τη δουλειά, περνούν τα χρόνια και ταχυδρόμο διάλεξε ο χάρος, να σου φέρει στερνά ένα αντίο, κλάματα, δώρο τη μοναξιά εκεί στο τρίτο το δικό μας το παγκάκι, όχι το τέταρτο -  στο τέταρτο παίζουν πασιέντζα ακόμα οι μοίρες  - το βρόχινο νερό στολίζει με Χριστούγεννα τις μνήμες μα εμείς αγάπη μου, που με κρατάς για πάντα φυλαγμένο στην καρδιά σου, εμείς μονάχα απουσιάζουμε απ’ τον πίνακα που στόλισαν οι αγάπες κι αν τούτο το γραπτό μιλάει ακόμα για τα μάτια σου να μη νοιαστείς αν πάσχει από ομοιοκαταληξίες ή επίθετα θέλω και τούτο, δες το, να μιλάει ευθεία στην καρδιά σου στο γωνιακό παρκάκι απόψε κλαίει ο Θεός τον ρ

Λόγοι Αγάπης - Μέρος Γ' με ποιήματα και κείμενα του  Μπάμπη Δερμιτζάκη, του Τάσου Νικολόπουλου  της Ειρήνης Δεουδέ, του Διονύση Στρούζα,  της Fiorella Caperucita Roja,  του Γιώργου Κόκκινου  και με εικαστικές δημιουργίες της ζωγράφου Βασιλικής Τσιμπιρλή ''Αναζήτηση'' Τάσος Νικολόπουλος Η μπαλάντα του Ήλιου (14/11/2018) Άσε τον χρυσαφένιο ήλιο να τρέξει στο πρόσωπο σου, γυμνό παιδί στα σοκάκια της άλικης μνήμης, γίνου χώμα καστανό, να το ζεστάνει με το γλυκό του φως, το δέρμα ν ανθίσει κήπος ολάνθιστος και φεγγοβόλος και στα μάτια να βαφτιστεί πάλι ο κόσμος όλος… Σαν το άνεμο, τα όνειρα, μας παίρνουν στα χρυσά φτερά τους και οι ελπίδες στεγνώνουν το μέτωπο, διώχνοντας τις ρυτίδες, μαυρίζοντας ξανά τα μαλλιά.... Κράτα τα μάτια ανοιχτά, να χαθούν στο τοξοβόλο φως και στα χρώματα που χορεύουν των Νυμφών χορό, σ αρχαίο και ιερό δάσος. Άσε τ αγέρι τ άγριο να σε σαρώσει, βουτιά σε παγωμένη θάλασσα, διάσπαρτη με παράξενα κ

Λόγοι Αγάπης - Μέρος Β' με ποιήματα και ποιητικά κείμενα του Σωτήρη Παστάκα  της Χαριτίνης Ξύδη, του Άγγελου Παπαγεωργίου, του Πασχάλη Κατσίκα  της Χρύσας Παπαδημητρίου, του Γιώργου Κόκκινου  και με εικαστικές δημιουργίες της ζωγράφου Βασιλικής Τσιμπιρλή ''Το άγγιγμα'' Άγγελος Παπαγεωργίου Όταν γεννιέται ο Ποιητής (08/2006) Όταν γεννιέται ο Ποιητής, απόξω από το σπίτι ζυγώνουν τέσσερα στοιχειά, σταλμένα απ' το Θεό, ψηλά απ' του Βέγα τα βουνά κι απ' τον Αποσπερίτη ταξιδεμένα στη νυχτιά, μες σ' άγριο καιρό, το σπίτι χερακώνουνε - σκεπή, θεμέλια, τοίχο - και πέρα - δώθε το κουνάν', σαν βάρκα στα νερά, κι άμα αποστάσουν κάθονται παράμερα στον κήπο κι ουρλιάζουνε παράξενα, στην κρύα σκοτεινιά, τ' ακούει ο μαύρος ποταμός, μέσ' απ' της γης το βάθος και μπαίνει απ' τα παράθυρα, στην κούνια του παιδιού, και στάζει Θάνατο, Έρωτα, Τρέλα και Φως και Πάθος, στα μωρουδίσια βλέφαρα, στην άκρη του ματιού,