Η Μοναξιά του Καλλιτέχνη και άλλα κείμενα του Άγγελου Ρηγόπουλου

Η Μοναξιά του Καλλιτέχνη

 Σκέψεις, κείμενα και ποιήματα του Άγγελου Ρηγόπουλου

ΝΥΧΤΩΣΕ ΝΥΧΤΑ ΝΥΧΤΩΣΕ

Νύχτωσε νύχτα Νύχτωσε.

Αγκάλιασε τα όνειρά μας.

Ταξίδεψε μας μέσα από τον πάγο και την φωτιά.

Οδήγησε τα αισθήματά μας στα φωτεινά μονοπάτια της αγάπης.

Άδραξε την μοναξιά μας, και άστη να χαθεί στο άπειρο χάος των πεθαμένων αστεριών.

Υπάρχει τόση ζωή και χαρά ανάμεσα στα παιδιά της νύχτας.

Κοίτα τα μάτια της. Δύο φωτιές έτοιμες να καταναλώσουν ολόκληρη την πλάση.

Να αφήσουν το βλέμμα να ουρλιάξει τον πόθο και την αγάπη που ελλοχεύει στα τρίσβαθα μιας πονεμένης καρδιάς.

Νύχτωσε νύχτα νύχτωσε.

Γίνε η μελωδία που θα ενώσει τις καρδιές μας.

Γίνε το τραγούδι που θα υμνεί της ζωής την ανάσα.

Ανάσα που μας γεμίζει φως και ερωτισμό.

Νύχτωσε νύχτα νύχτωσε.

Πάρε μας μαζί σου στα αέναα ταξίδια σου σε σύμπαντα μοναδικά. Μαγικά..

Νύχτωσε.

Και μείς εραστές ενός έναστρου ονείρου, αφηνόμαστε στην καυτή αγκαλιά σου 

να μας πάρεις στους μακρινούς ορίζοντες του πόθου.

Μια πύλη στο χθες

Εκεί που βασίλευαν οι Θεοί που σκοτώσαμε

Μία πύλη στην μνήμη.

Πως ήταν η ζωή πριν έλθουν "σωτήρες" να μας "σώσουν".

Μία πύλη σε πολιτισμούς ανθρώπινους. Όσο βάρβαροι κι αν έδειχναν.

Μία πύλη απάντηση σε ανομολόγητα ερωτήματα.

Ποιοι είμαστε;;;;;

Γιατί είμαστε;;;;;

Πού πάμε;;;;;

Ιστάρ. Κυβέλη. Ρέα. Ήρα. Ίσιδα.

Θεές που κυβέρνησαν

Θεές που μάγεψαν.

Θεές που αγάπησαν.

Θεές που έδειξαν στον άνθρωπο πως πρέπει να είναι ένας Άνθρωπος. Ένας Θεός.

Μια μάνα. Μια Βασίλισσα.

ΦΟΙΝΙΚΕΣ

Θα σηκώσεις την ματιά σου. Θα την κοιτάξεις βαθιά μέσα στα μάτια της.

Θα κολυμπήσεις στα τρίσβαθα της ψυχής της. Θα χαθείς εκεί που δεν τόλμησε ποτέ κάποιος άλλος να βρεθεί.

Θα ανάψεις την φλόγα της ψυχής σου μέσα στην δική της. Θα γίνετε ένα.

Όχι ερωτικά αλλά ψυχικά.

Θα καείτε στην πυρκαγιά της Αγάπης.

Και σαν Φοίνικες θα αναζωογονηθείτε ένα σώμα. Μια καρδιά. Μια ψυχή.

Με μοναδικό κάλυμμα την Αγάπη.

ΓΑΛΑΞΙΑΣ

Ανάμεσα σε ένα βιβλίο και το σκοτάδι υπάρχει ένας γαλαξίας απαγορευμένος

Ένας γαλαξίας που φέρνει φόβο αλλά και φως.

Φόβο γιατί απελευθερώνει τους σκλαβωμένους από τα δεσμά της άγνοιας.

Ένας γαλαξίας καμωμένος από εκατομμύρια λέξεις, ιδέες., φαντασία.

Ο γαλαξίας Γνώση λέγεται

Και όσοι τολμούν να τον εξερευνήσουν ανακαλύπτουν πόσο χάρτινα ήταν τα δεσμά 

που τους έδεναν μακριά από την γνώση.

Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ

Πέφτει η αυλαία και τα πλήθη αποχωρούν.

Μόνος ο καλλιτέχνης δακρυσμένος

Το χειροκρότημα αναπολεί.

Η τέχνη είναι ένας μοναχικός χώρος.

Προορισμένος να συγκρατεί τον πόνο και την μοναξιά.

Και ο τραγουδιστής εκτίθεται μοναχός κάτω από τα φώτα του προβολέα.

Αυτός.

Και το πλήθος.

Είτε είναι δεκάδες χιλιάδες είτε είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού,

Το χαμόγελο είναι το ίδιο.

Η παράσταση συνεχίζεται μέχρι να πέσει η αυλαία.

Μέχρι να φύγει και ο τελευταίος.

Και τότε...

Το δάκρυ. Η πίκρα

Η μοναξιά.

Ξεδιπλώνουν τις άγριες αρπάγες για να τον οδηγήσουν στα πιο δημιουργικά μονοπάτια.

Γιατί η Τέχνη είναι πόνος. Η Τέχνη είναι μοναξιά.

Η τέχνη είναι η ανάσταση στον εσωτερικό μας θάνατο.

ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΨΥΧΗ

Άλλη μια μέρα ζωντανός

Άλλη μια μέρα δανεική από τον Κρόνο Χρόνο

Μία μέρα γεμάτη χαμόγελα και δάκρυα.

Μία μέρα γεμάτη φως και σκοτάδι.

Βλέπεις την ζωή μέσα από το πρίσμα μιας ύπαρξης γεμάτης κενά.

Ένα κενό κρεββάτι πασαλειμμένο από μουχλιασμένα όνειρα

Αγκαλιάζεις την μοναξιά της τρέλας

Και αφήνεσαι να αιωρηθείς ανάμεσα στις αναμνήσεις και τις ονειροπολήσεις.

Η νύχτα σου χαρίζει την λησμονιά που εσύ αρνείσαι

Οι δείκτες του ρολογιού στάσιμοι ανάμεσα στην κίνηση τους.

Η ψυχή σου αναζητά τον ήλιο.

Οι άλλες σου αισθήσεις το σκοτάδι.

Γιατί εκεί φυλάς ερμητικά κλεισμένα τα εναπομείναντα όνειρα σου

Μεσάνυχτα..... Και κάτι.

Ακουμπάς τα δάχτυλα στα πλήκτρα του πιάνου

Σιωπή

Αρνείται η καρδιά σου να ξεχυθεί στις νότες.

Έτσι κι αλλιώς...

Ο κόσμος κοιμάται.

Ο κόσμος δεν φταίει

Ξαπλώνεις την καρδιά σου πάνω στα πλήκτρα.

Κι ανάμεσα σε τόνους και ημιτόνια αφήνεσε να χαθείς στα κύματα της λησμονιάς.

BLUES ΕΛΕΓΕΙΑ

Μια ελεγεία για έναν άνθρωπο θλιμμένο.

Μία σκοτεινή συμφωνία για σκέψεις ξεχασμένες στις ομίχλες ενός τσιγάρου.

Πόνος πνιγμένος σε αλκοολικούς ωκεανούς.

Το πιάνο φτύνει τις νότες καθώς ψιθυρίζεις τα αίματα ρυάκια της μοναξιάς σου.

Άνθρωποι μόνοι. Σε μια μπάρα σκοτεινή.

Να μοιράζονται την θλίψη τους με ένα ποτήρι μπέρμπον.

ΜΑΥΡΟ ΤΕΛΟΣ

Νιώθω τον θάνατο βροχή

Να πέφτει στα όνειρά μου..

Τριγύρω μάσκες βρώμικες

Κρύβουν τα ψέματα τους.

Φωτιές ανάβουν στις ψυχές

Οι κάλπικες φωνές σας

Σκοτάδι γύρω μας πυκνό.

Φόβος σας οι πληγές μας

Ανάσα θανάτου αργού

Κλειδώνουν οι φυλακές τους

Απόδραση στα όνειρα

Αρρώστιες οι δομές τους.

Βροχή ο πόνος στο μυαλό

Κλεισμένοι στην παγίδα

Και μέσ’ στο βλέμμα έμεινε

Χαμένη μια παρτίδα

Το αίμα ρέει άφθονο

Σκέψης αποκαΐδια

Και το κακό που τρίτωσε

Όλα γυρνούν στα ίδια.

Πες μου Θεέ των κεραυνών

Μιλά Θεέ του ανέμου.

Ποιο το κακό του Ανθρώπου

Να ‘ρθει προ μαύρου τέλους

Η Ελλάδα είναι ο χώρος που το παρελθόν ακυρώνεται από τις πράξεις του παρόντος.

Ποιητές και φιλόσοφοι

Πανεπιστήμονες και διανοητές

Συγγραφείς και πολεμιστές. Ηγέτες και κοσμοκράτορες

Και δυστυχώς οι φτωχοί αρχηγίσκοι ακυρώνουν όλη την δόξα και το κλέος.

Και φυσικά ο λαός αποδεικνύεται πολύ μικρός

Πολύ λίγος. Πολύ βολεμένος για να αποτινάξει τους κηφηνες από τον ίδιο του τον οίκο.

Orwell.

Stephen King

Όλοι επαληθεύονται.

Η παγκόσμια ελίτ των επικυρίαρχων για άλλη μια φορά τράβηξε καλό χαρτί.

Και η μάζα στο σύνολο της χαμένη.

Παγκόσμια δικτατορία.

Με δικτάτορες όχι πλέον έναν τρελό φανατικό, αλλά μεγάλες πολυεθνικές 

που έχουν χρήμα, δύναμη, γνώση και πληροφορίες. 

The new currency is intel and knowledge.

ΤΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ

Τί σκέφτομαι ;

Τί σκέφτομαι;

Δεν σκέφτομαι. Κοιμάμαι.

Τον ύπνο του δικαίου ενώ γύρω μου καίγεται η Ελλάδα.

Άνοιξαν οι κερκόπορτες. Μιλιούνια μπήκαν μέσα. 

Όχι να κατακτήσουν με το ατσάλι και το αίμα αλλά με δάκρυ πείνα ανέχεια φόβο.

Και έφεραν όλα αυτά σε μας.

Έφεραν;

Όχι λάθος.

Τους είπαν να τα φέρουν. 

Και κάποιοι επέτρεψαν να γίνουν όλα αυτά γιατί εμείς απλά κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου. 

Ξεπουληθήκαμε.

Από αρχαιοτάτων χρόνων. Από τότε που ΕΜΕΙΣ φέραμε τους Ρωμαίους να λύσουν τις ΔΙΚΕΣ μας διάφορες.

Από τότε που η Ελληνική Εκκλησία προτίμησε να τουρκέψει αντί να ζητήσει βοήθεια από το "αντίπαλο" χριστιανικό δέος.

Από τότε που αφήσαμε να σκοτωθούν φυλακιστούν βασανιστούν οι ΕΛΛΗΝΕΣ ήρωες που πολέμησαν για την Ελευθερία.

Κοιμόμαστε όταν πολέμησαν οι Έλληνες μεταξύ τους γιατί η πίττα είναι πολύ μικρή για να την μοιραστούν όλοι.

ΚΟΙΜΟΜΑΣΤΑΝ γιατί ΔΕΝ υπήρχε ένας Έλληνας να μας πει ξυπνάτε.

Κοιμόμαστε γιατί κρατάγαμε σφιχτά την αγιαστούρα του βολέματος

Κι αργότερα ήρθε ο Πόλεμος. Γράψαμε ιστορία. Ξυπνήσαμε προς στιγμήν. Για να ξαναχωθούμε πάλι βαθιά στην αγκαλιά της αδιαφορίας και του βολέματος.

Και όσοι μείναν ξύπνιοι και αντιστάθηκαν χαρακτηρίστηκαν κομουνιστές προδότες.

Και φυλακίστηκαν.

Εξορίστηκαν.

Βασανίστηκαν.

Και ο λαός στον ύπνο του.

Και με την πάροδο του χρόνου άρχισε το ξεπούλημα.

Βόρεια Ήπειρος

Κύπρος

Μακεδονία.

Και που είμαστε ακόμα;

Ήρθαν οι οικονομικοί μετανάστες από βορρά και νότο στην "Γη της επαγγελίας"

Ήρθε η κρίση.

Η πείνα. Η ανεργία

Οι μετανάστες εξ Ανατολών.

Και τώρα τι έμεινε για τον Έλληνα;

Όχι το πρόβλημα δεν είναι οι μετανάστες.

Κι αυτοί πρόβατα έτοιμα για σφαγή είναι.

Το πρόβλημα είμαστε εμείς. Οι επιλογές μας.

Το άγιο βόλεμα μας.

Ο ύπνος του δικαίου που εδώ και 2500 χρόνια μας κράτα υπόδουλους των ξένων συμφερόντων.

Και η τεράστια άρνηση μας να ενωθούμε σαν λαός. Σαν εθνότητα. Σαν άνθρωποι πάνω από όλα.

Γι’ αυτό βροντοφωνάζω

ΞΥΠΝΑΤΕ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΣ

ΓΗ ΚΟΣΜΟΣ ΣΥΜΠΑΝ

Είμαστε παιδιά της Γης

Σπόροι μιας κοινής μήτρας.

Η Θέα Γαία είναι η μητέρα μας.

Μητέρα όλων των πλασμάτων που ζουν αναπνέουν και υπάρχουν στην επιφάνεια. Στο υπέδαφος. 

Στις θάλασσες στις λίμνες και στα ποτάμια της.

Από τους πιο απλούς μονοκύτταρους οργανισμούς μέχρι τον άνθρωπο που θεωρεί εαυτόν κορωνίδα της δημιουργίας.

Όλοι οι άνθρωποι είμαστε Ίσοι και όμοιοι. 

Γιατί είμαστε δημιουργημένοι καθ’ εικόναν και ομοίωση ενός "πάνσοφου" Δημιουργού.

Κάποιοι όμως θεωρούν τους εαυτούς τους από λίγο έως πάρα πολύ πιο "ίσους" 

και σίγουρα διαφορετικότερους από το σύνολο της ανθρωπότητας.

Θέτουν ως αναγνωριστικό τους την δύναμη τον πλούτο και την κοινωνική ανωτερότητα τους.

Και αυτοί δημιούργησαν την σύγχρονη κοινωνία και πολιτισμό. 

Αυτό που για κάποιους λίγους από εμάς λέγεται κατεστημένο.

Είναι αυτοί που αποτελούν το ιερατείο και τις ηγεσίες των απανταχού εθνών πάνω στην γη .

Αυτοί που κυβερνούν τον κόσμο και θέτουν τους νόμους και κανόνες για την

ζωή μας

Και υπάρχουν και οι ελάχιστοι 

ΟΝΕΙΡΕΥΤΕΣ, ΙΔΕΟΛΌΓΟΙ, ΠΟΙΗΤΈΣ, ΜΟΥΣΙΚΟΊ ΤΡΟΒΑΔΟΥΡΟΙ.

ΑΝΑΡΧΙΚΟΊ ΤΑΞΙΔΕΥΤΈΣ που αναζητούν την ελευθερία μέσα από την δημιουργία και την Αγάπη για την ίδια την ουσία της ζωής. Αυτοί που βλέπουν πέρα από το αύριο. 

Αγαπούν το εδώ και τώρα

Και λογίζονται ΑΙΘΕΡΟΒΑΜΟΝΕΣ ΦΑΝΤΑΣΙΟΠΛΗΚΤΟΙ ΚΑΙ ΝΕΡΑΙΔΟΠΑΡΜΕΝΟΙ.

Είναι αυτοί οι λίγοι που κάνουν την διαφορά σε μια κοινωνία ζόμπι

Με λένε ΑΓΓΕΛΟ

Και είμαι ΑΙΘΕΡΟΒΑΜΩΝ.

Από ζωντανή εμφάνιση του Άγγελου Ρηγόπουλου  

Loutraki Blues Festival, 22 Αυγούστου 2015, με τους On / Off Blues Band

Πορφυράδα © Μάιος 2020