Σκεφτείτε! Σκεφτείτε! Σκεφτείτε! - Κείμενα του Γιώργου Μπλάνα

''Σκεφτείτε! Σκεφτείτε! Σκεφτείτε!'' 

Έξι Κείμενα του Γιώργου Μπλάνα

ΜΑ ΦΥΣΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΦΑΣΙΣΜΟΣ

Είναι απίστευτο το γεγονός πως ακόμα και άνθρωποι με ικανότητες ανάλυσης της πραγματικότητας, όπως εξελίσσεται γύρω τους, αφήνονται να κυριαρχηθούν από το θυμικό τους και επαναλαμβάνουν μηχανικά ιδεολογικές κοινοτοπίες. Φυσικά, τα πράγματα εξελίσσονται με τέτοια ταχύτητα που είναι κάπως δύσκολο να έχεις εποπτεία τους με κάποια σύνεση. Υπάρχουν ωστόσο ορισμένα δεδομένα -έστω θολά, έστω «διαισθητικά»- και ορισμένες διαστάσεις, που θα μπορούσαν να καθοδηγήσουν όποιον θέλει να σκεφτεί και όχι να αρκεστεί στις ψυχολογικές εκρήξεις του. Τα ελληνικά πανεπιστήμια -για όποιον έχει φοιτήσει, ο ίδιος ή τα παιδιά του- είναι χαρακτηριστικοί τριτοκοσμικοί οργανισμοί: χωρίς οργάνωση, με δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, χωρίς μέριμνα για τους χώρους, την καθαριότητα, την φύλαξη, την εξυπηρέτηση των φοιτητών και του διδακτικού προσωπικού, μερίδα (καθόλου ασήμαντη) του οποίου δεν εκτελεί τα καθήκοντά του επαρκώς. Αυτό το βεβαιώνει με κάθε ευκαιρία -αν και σε προσωπικό επίπεδο- η κάθε άλλο παρά μικρή μερίδα των αξιολογότατων καθηγητών. Τα ελληνικά πανεπιστήμια ήταν και είναι αχούρια, πολύ πριν διάφορες ομάδες φοιτητών σε υπαρξιακή κρίση ή μελών του υποκόσμου αποφασίσουν να οικειοποιηθούν τους χώρους. Ένα αχούρι είναι πάντα ευκολότερα κατοικήσιμο γι’ αυτόν που το μυαλό του είναι ήδη ένα αχούρι. Εδώ, ασφαλώς, προκύπτει ένα πολύ σημαντικό ζήτημα. Τι κάνει τις ως άνω ομάδες τόσο ισχυρές, ώστε να έχουν επιβάλει την παρουσία τους σε εκατοντάδες φοιτητές, καθηγητές και διοικητικούς; Την στιγμή μάλιστα που οι φοιτητικές παρατάξεις (αποδεδειγμένα εχθρικές προς τους «νευρικούς επαναστάτες) θα μπορούσαν να τους πετάξουν έξω μια χαρά; Δεν θα μπορούσε κανείς να υπαινιχθεί με τόση ευκολία αυτό που είναι σχεδόν αυτονόητο για μεγάλη μερίδα των πολιτών, οι οποίοι βρέθηκαν σε διαδηλώσεις και κυριολεκτικά αποσβολώθηκαν βλέποντας διαδηλωτές απολύτως έτοιμους για μάχη να συνομιλούν με αστυνομικούς. Ας μην κρυβόμαστε. Διείσδυση ονομάζεται αυτό στην ιδιόλεκτο της Αστυνομίας. Μέχρι πού όμως και πώς; Πάει καλά! Ας πούμε πως μια κυβέρνηση αναλαμβάνει να «καθαρίσει» τα πανεπιστήμια (έστω και από τις ίδιες «μουτζούρες»). Προς τι τα ξεγυμνώματα και οι εξευτελισμοί συλληφθέντων, προς τι οι επιθέσεις και βιαιοπραγίες κατά κοριτσιών, προς τι οι χυδαιολογίες των «φρουρών του συντάγματος», όπως συνηθίζουν να χαρακτηρίζουν εαυτούς οι μισθοφόροι των ομάδων καταστολής; Προς τι οι κραυγές λατρείας για την δικτατορία; Και προς τι η κατατρομοκράτηση των πάντων; Μπορεί να έχουν όλα αυτά καλό -για τους κυβερνώντες- αποτέλεσμα; Μόνο κακό: κοινωνική αναταραχή, λόγω υπέρβασης των ορίων της εύλογης επέμβασης σε περιπτώσεις προφανέστατης καταστρατήγησης των νόμων. Τι συμβαίνει, λοιπόν; Να υποθέσουμε πως καρφί δεν τους καίγεται για τα πανεπιστήμια (αλλιώς θα τα είχαν κάνει πανεπιστήμια της προκοπής) αλλά θέλουν να ελαστικοποιήσουν τις έννοιες της νομιμότητας; Μάλλον, αφού επιτρέπουν σε ένα κακόφημου παρελθόντος στέλεχός τους να λέει -χρησιμοποιώντας όρους της γερμανικής σχολής του θετικού δικαίου, η οποία κυριολεκτικά έστρωσε τον δρόμο νομιμοποίησης των Ναζί- πως τώρα δεν νομοθετεί η βουλή, αλλά η εκτελεστική εξουσία (αυτό σημαίνει αναγκαστικός νόμος ή πιο περιδιαγραμμάτου: αναγκαστικότητα). Αλλά η δημοκρατία ως γνωστόν είναι υπόθεση διαδικασίας και όχι αποτελέσματος. Ακόμα και το θεμέλιο των νόμων της δημοκρατίας είναι η εγκυρότητα της διαδικασίας με την οποία δημιουργούνται. Συνεπώς, είναι φυσικό να ακούγονται συνθήματα περί φασιστικών πρακτικών της κυβέρνησης. Ας μην κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν. Ας μην εξαντλούν τις έτσι κι αλλιώς ελάχιστες πνευματικές δυνάμεις σε καταφανώς φτηνά ρητορικά σχήματα. Έτσι δεν κυβερνούνται οι κοινωνίες – ιδίως από κυβερνήσεις μειοψηφίας. Διότι ναι μεν τυπικά σχηματίζεις κυβέρνηση με 2.300.000 ψηφοφόρους σε σύνολο 8.000.000 περίπου, αλλά άντε να τα βγάλεις πέρα με τους άλλους 5.700.000.

Έχει σκεφτεί άραγε κάποιος από τους ανόητους, που «εθνικολογεί» στην PLASMA Αρένα περί επικινδυνότητας των προσφύγων και των μεταναστών για την αλλοίωση της εθνικής ταυτότητάς μας, πως αν οι Έλληνες κατάφεραν να φτάσουν μέχρι το 2019, το οφείλουν στην συνεχή ενσωμάτωση αλλόφυλων; Εννοείται πως αυτές οι ενσωματώσεις δεν ήταν ανώδυνες. Εννοείται πως σε αρκετές περιπτώσεις χύθηκε αίμα. Αλλά επιβιώσαμε χάρη σε αυτούς τους «ξένους». Η δύναμη ενός έθνους βρίσκεται στην ικανότητά του να αφομοιώνει. Αν προσπαθήσει να κρατήσει την «καθαρότητά του» θα σαπίσει στο κοτέτσι του, περιμένοντας να βγουν φοίνικες από τα "χρυσά" αυγά του. Ναι, μερικοί το έχουν σκεφτεί και κάθε φορά που καταφέρνουν να ψελλίσουν κάτι σχετικό στα τηλεοπτικά παράθυρα κανείς δεν τους ακούει ή όλοι κάνουν πως δεν τους ακούν.

ΤΙ ΔΕΝ ΗΞΕΡΑΝ ΠΩΣ ΕΛΕΓΑΝ ΟΤΑΝ ΕΛΕΓΑΝ:«ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ»

Όταν ο Μητσοτάκης και οι πάσης φύσεως υπάλληλοί του, διακήρυτταν τα δόγμα της επιστροφής στην κανονικότητα [δάνειο από το πανεπιστημιακής προέλευσης αμερικανικό κύμα ακραίου συντηρητισμού, που αναπτύχθηκε μετά τον τερματισμό του πολέμου του Βιετνάμ] εξέφραζε το χειρότερο είδος ανθρώπου, τον άνθρωπο του «Ωχ, δεν με παρατάτε με τις διεκδικήσεις σας. Έτσι είναι ο κόσμος. Αφήστε με να κάνω την δουλειά μου. Αφήστε με να απολαύσω τον διορισμό μου, την [έστω εξαγορασμένη] πρόσληψή μου, την [έστω εκβιασμένη] προαγωγή μου, την [έστω μεθοδευμένη] φήμη μου, το [έστω χαριστικό] βραβείο μου, την [έστω χρυσοπληρωμένη] μετάφραση των έργων μου, την [έστω χωματερή τέχνης] Biennale μου!» Αλλά, πάνω στην τριτοκοσμική βιάση τους, οι Απόστολοι της Ευρωπαϊκής Αποκάλυψης, ξέχασαν -αν ήξεραν ποτέ- πως η κάθε λέξη έχει πολύ ευρύτερο περιεχόμενο από αυτό που αναφέρει το λεξικό. Κι έτσι δεν υποπτεύθηκαν πως ανοίγοντας το στόμα τους, αυτοκτονούν. Γιατί «Επιστροφή στην Κανονικότητα» δεν σημαίνει μόνο τάξη, αλλά και αταξία. Δεν σημαίνει μόνο «παλιές-καλές αρχές», αλλά και εξέγερση κατά των «παλιών-κάθε άλλο παρά καλών αρχών». Να, ας πούμε: οι ΗΠΑ θυμήθηκαν -αν το ξέχασαν ποτέ- πως είναι μια στρατιωτική εγκατάσταση αδίστακτων ιμπεριαλιστών, που σπέρνουν παντού δικτάτορες. Κι ακόμα, ας πούμε: οι μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις είναι ποντικοφωλιά αδίστακτων μιλιταριστών, που σπεύδουν να στηρίξουν αυτούς τους δικτάτορες. Αλλά δεν έχουν μόνο οι λύκοι μνήμη – έχουν και τα πρόβατα. Κι όταν τα πρόβατα δαγκώνουν, επειδή δεν έχουν κυνόδοντες, η κατάσταση μοιάζει με Horror Movie. Αφού αποφάσισαν την επιστροφή στην κανονικότητα, λοιπόν, θα δεχθούν και το Άλλο της. Δική τους η απόφαση, δικό τους και το κόστος. Ας μην τα ρίχνουν όλα στην παραδοσιακή Αριστερά (βυσσινί, κόκκινη ή ροζ) ούτε στον παραδοσιακό Αναρχισμό (ακτιβιστικό, βιαιοπαθή ή ιδιοπαθή). Η κοινωνική δυναμική τους είναι πια μηδενική. Αν θέλουν να ξέρουν ποιους πρέπει να φοβούνται, ας διαβάσουν [αν ξέρουν τι σημαίνει αυτό το ρήμα] την

 ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ ΚΑΙ ΠΤΩΣΗΣ ΤΗΣ ΡΩΜΑΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ του Edward Gibbon!

Ο «ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ» ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Η αλήθεια είναι η βλακωδέστερη ιδέα όταν πρόκειται για τα κοινωνικά πράγματα. Η αλήθεια προέρχεται από τον αρχαϊκό ανιμισμό, από την ιδέα πως η θραύση του κρανίου ενός ανθρώπου μ’ ένα ρόπαλο, δεν είναι απλά αποτέλεσμα της απόφασης του κατόχου του ροπάλου να τον δολοφονήσει, αλλά κάτι που υπερβαίνει τον θύτη. Η αλήθεια είναι ένας τρόπος βίαιης επιβολής της φαντασίωσής σου. Η αλήθεια είναι μια φαντασίωση, όταν πρόκειται για τα κοινωνικά συμβάντα: ένας μύθος, δηλαδή. Οι μύθοι είναι αφηγηματικά ανεπτυγμένες σημασίες. Το 1821 είναι ένας μύθος. Αν δεν ήταν, θα αποτελούσε απλά ένα corpus εγγράφων, ένα αρχείο. Το ίδιο και ο ΕΜΦΥΛΙΟΣ, το ΟΧΙ και φυσικά το ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ. Όσοι, λοιπόν, κραυγάζουν πως το ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ είναι ένας μύθος, απλά προσπαθούν να επιβάλλουν με την βία τον δικό τους μύθο για το ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ, ονομάζοντάς τον ΑΛΗΘΕΙΑ. Στην πραγματικότητα, θέλουν να εξαφανίσουν την σημασία που έχει το ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ για ένα μέρος της κοινωνίας και να επιβάλλουν την σημασία που έχει γι’ αυτούς. Από εκεί και οι επιστημονικοφανείς ανοησίες για τον ρόλο που έπαιξε η εξέγερση στην ανατροπή της δικτατορίας του δείνα από τον δείνα, μέχρι και την εισβολή στην Κύπρο. όλα αυτά μπορεί να ήταν γεγονότα, αλλά στον χώρο των σημασιών, είναι βλακεία κάθε φορά που βλέπεις έναν λαγό να τρέχει να περιμένεις να εμφανιστεί ο σκύλος που τον κυνηγάει. Εκτός αν είσαι ο σκύλος και θέλεις να επιβάλεις την «κανονικότητα» του δικού σου μύθου.

ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ! ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ! ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ!

Το έχουμε δει και ξαναδεί. Κάθε γενιά συμπεριφέρεται σαν να γεννήθηκε ο κόσμος μαζί της. Σαν να μην υπήρξε ανθρωπότητα πριν από αυτήν. Η αλήθεια είναι πως αυτή η αρχαϊκή νοοτροπία κάνει κι ένα καλό. Οι νέοι βλέπουν ορισμένες πλευρές της ζωής με μάτι απαλλαγμένο -αν και αρκετά αφελές- από τα ισχυρότερα τουλάχιστον στερεότυπα. Το κακό είναι πως χάνουν χρόνο προσπαθώντας να απαντήσουν σε ερωτήματα καταφανώς απαντημένα. Σαν να μην εμπιστεύονται το Πυθαγόρειο Θεώρημα και να προσπαθούν να το επιβεβαιώσουν μόνοι τους, σαν να μην είχε επινοηθεί η Γεωμετρία απ’ εδώ και 2500 χρόνια. Πρέπει να έρθουν έτσι τα πράγματα, ώστε ν’ αρχίσουν να κραυγάζουν την αλήθεια τους όσα έχουν κατακτηθεί από τον αδιάκοπο στοχασμό της ανθρωπότητας. Η πρόσφατη -πλούσια σε ψεύδη, εξαπατήσεις, ιδεολογικές αστειότητες και κτηνώδη βία- περιπέτεια, που διαρκεί 10 χρόνια και δεν έχει χάσει την καταστροφική της όρεξη ακόμα, έδειξε μερικές αλήθειες – αναπόδραστες, επιβεβαιωμένες, στηριζόμενες σε αρχές ήδη κατακτημένες. 1. Το κράτος, η Πολιτεία, όπως λένε οι Έλληνες νοικοκυραίοι, είναι μηχανισμός επιβολής των οικονομικών συμφερόντων και της ιδεολογίας των ισχυρότερων κοινωνικών ομάδων. Δεν γίνεται -ούτε έγινε ποτέ- να υπηρετεί την κοινωνία των πολιτών στο σύνολό της. 2. Οι τρεις παραδοσιακές εξουσίες: Νομοθετική, Δικαστική, Εκτελεστική, σήμερα έχουν ενσωματωθεί σε μία μόνο: την Κυβερνητική. Παράλληλα έχουν δημιουργηθεί νέες, μη κυβερνητικές εξουσίες, που αντλούν την ισχύ τους από την Κυβερνητική εξουσία (χωρίς να έχει αυτή κανένα ουσιαστικό δικαίωμα να μεταβιβάζει εξουσίες σε τρίτους). 3. Οι υπάλληλοι της Κυβερνητικής εξουσίας και των μη κυβερνητικών εξουσιών είναι όργανά τους. Αρκετοί από αυτούς δεν είναι διατεθειμένοι να υποκύψουν στον ρόλο που τους αναθέτουν οι εργοδότες τους και επιμένουν να εκτελούν τα καθήκοντά τους με γνώμονα το συμφέρον όλων ανεξαιρέτως των πολιτών. 3. Το μοντέλο του πολιτικού κόμματος ως οργανωμένης πρωτοπορίας έχει σαπίσει. Τα κόμματα (κάθε λογής) ενδιαφέρονται για την κατάκτηση της εξουσίας και θεωρούν τους οπαδούς τους υπηκόους. Στελεχώνονται με τους πιο κυνικούς -λογικά, ηθικά και αισθητικά ελαστικούς- ανθρώπους. 4. Οι αδρανείς μάζες, που στρέφονται τόσο εύκολα προς τον συντηρητισμό και την απλή -μέχρι πρωτογονισμού- λογική του Φασισμού, το ίδιο εύκολα μπορούν να στραφούν κατά οποιουδήποτε άλλου. Αρκεί να τους χρηματίσει ή να κολακεύσει την αγραμματοσύνη τους.
Από όλα αυτά μπορούν να βγουν συμπεράσματα πολύ χρήσιμα, αν και όχι ευοίωνα. Μόνη ελπίδα: Σκεφτείτε, σκεφτείτε. Ο κόσμος δεν γεννήθηκε μαζί σας. Ούτε εσείς γεννηθήκατε, όταν γεννηθήκατε. Σκεφτείτε, διότι από την άποψη της κοινωνικής ζωής, σκέπτομαι σημαίνει υπάρχω. Και υπάρχω σημαίνει μεριμνώ για την ζωή μου και την ζωή των άλλων!

ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΓΙΑ 53 ΟΨΙΜΟΥΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ

«Χρειάζεται να αλλάξουμε πολλά», αναφέρεται στον απολογισμό της πρόσφατης πανελλαδικής συνάντησης της Πρωτοβουλίας Μελών 53, εν όψη του 3ου Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ. Ποια είναι αυτά;
-Τα φαινόμενα παραγοντισμού και προσωπικών στρατηγικών.
-Τις λογικές κλειστών γραφείων, έπαρσης, αλαζονείας.
-Τις κραυγές, σε μια δήθεν επιθετική πολιτική.
-Τον ηγετικό συγκεντρωτισμό.
-Τις κλειστές συνεδριάσεις.
-Τα φοβικά σύνδρομα.
- Και άλλα πολλά.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ 1 – Ακόμα και χωρίς τα «άλλα πολλά», τα προς αλλαγή είναι πάρα πολλά και πολύ σοβαρά για να θεωρηθούν απλά διορθώσιμες «αποκλίσεις» από την φυσιογνωμία ενός κόμματος.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ 2 – Ένα κόμμα που παρουσιάζει τέτοιες συμπεριφορές είναι ένα γνήσιο αστικό κόμμα.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ 3 – Εννοείται πως αυτές οι λειτουργίες και συμπεριφορές έκριναν το αποτέλεσμα των εκλογών και όχι η ελπίδα για οικονομική ελάφρυνση, στην οποία δεν πίστεψε ποτέ κανείς.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ 4 – Ποτέ, μα ποτέ, ο αριστερός δεν χρησιμοποιεί την έκφραση «και άλλα πολλά». Δείχνει πως θεωρεί ορισμένα προβλήματα επουσιώδη. Για έναν αριστερό δεν υπάρχουν προβλήματα επουσιώδη.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ 5 – Είναι εξευτελιστικό να λέει ένας αριστερός πως ανήκει σε μια παράταξη στην οποία παρουσιάζονται οι ως άνω συμπεριφορές και να μην τις έχει καταγγείλει από την αρχή ευθαρσώς. Είναι λόγος να αμφισβητούμε τις προθέσεις του, όταν επί 4 χρόνια τις ανεχόταν. Ο ρόλος της Αριστεράς είναι η υπεράσπιση των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας των πολιτών. Είναι η εμπράγματη προώθηση διαφορετικών τρόπων σκέψης και δράσης. Είναι η υπεράσπιση διαφορετικών αρχών κοινωνικής συμβίωσης.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ 6 – Η επιμονή ισχυροποίησης του κόμματος δείχνει αδυναμία κατανόησης των κοινωνικών εξελίξεων, του γεγονότος πως τα ως άνω αναφερόμενα "προβλήματα" είναι ακριβώς συστατικά λειτουργίας όχι ενός κόμματος, αλλά κάθε κόμματος.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ 7 – Πότε ανακαλύψατε αυτά τα προβλήματα; Και τι κάνατε; «Άλλα πολλά»;

Top of Form

Ο ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ ΗΞΕΡΕ!

Ας μην αυταπατώμεθα. Στην σημερινή –μέσω αηδιαστικών δακρύων- νομιμοποίηση της εισβολής του φασιστικού κράτους της Τουρκίας στην Συρία, θα θεμελιώσουν αύριο οι Γερμανοί, Άγγλοι, Γάλλοι χασάπηδες το δικαίωμά τους να εισβάλουν οπουδήποτε, χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. Το έχουν ξανακάνει – όπως και οι Τούρκοι άλλωστε. Ο Δυτικός Πολιτισμός πάντα χρησιμοποιούσε το κράτος-σφαγέα Τουρκία, για να ξεπλένει με το αζημίωτο την βαρβαρότητά του. Όσο για την Ελλάδα… θα γίνει επίσης αυτό που γινόταν πάντα: οι παραδοσιακοί πυλώνες εξουσίας (το πολιτικό σύστημα δεν είναι παρά ένα θέατρο σκιών) θα πουλήσουν όπου βρουν ακριβότερα. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός, για να καταλάβει το δοχείο νυχτός που είναι η Ιστορία.

Αρκεί να έχει διαβάσει λίγο Θουκυδίδη.

για το ιστολόγιο της Πορφυράδας © Νοέμβριος 2019