Φωτεινή Αγγουριδάκη - Ποιήματα

Φωτεινή Αγγουριδάκη 

Ποιήματα

«σμικρύναμε τις αποστάσεις, μα....

απομακρύναμε τις καρδιές μας με φωνές και εντάσεις ,

που δεν έχουν Λόγο να υφίστανται....»

Κομμένες συλλαβές

Δυσπρόσιτα τοπία γίνανε τα μάτια σου
κομμένες συλλαβές, δίχως μια στάλα ουσία
μεταφρασμένη προσευχή , άψυχη ικεσία
αφού δε μπόλιασες νωρίς τα δυό κομμάτια σου
***
Η σκέψη, φέρνει αναστάτωση στη θύμηση
ρολάρει απόβραδα στων μοναχών την πόρτα
ώρες παλλόμενες, δονούν, αγαπημέν' ακόρντα
είναι μεγάλη της στιγμής ετούτη η τίμηση
***
Ποια γενναιότητα μας κρύβει τώρα η ζωή
με τις σκιές να πολεμάμε και τους βρόγχους
αμετανόητοι κι ανέραστοι στις εποχές
***
Κι ο χρόνος, μας γυρνάει στη δική του τη γραμμή
με τις συχνότητες που ξέρει και τους τρόπους
σαν κουβαλάμε άδοξα δικές του ενοχές

από τη συλλογή ''Σονέτα''

Μονάχος σύ

Στον τόπο αυτόν που οι θεοί γεωμετρούσαν
βάλαν θεμέλιο την πατρίδα, άγρια σκυλιά
μήν την αφήσουνε ολόρθη στα σκαριά
ολημερίς κι ολονυχτίς την πελεκούσαν
***
Ζητούνε ρέστα εκ των υστέρων οι ποταποί
δωσίλογοι που έκαναν πάντα κουμάντο,
ως άλλοι απόηχοι ,συγκλίνοντος βιμπράτο
παίζοντας το παιχνίδι τους οι άστεγοι αστοί
***
Μας ξημερώνει, κι ο καιρός δε συμπονάει
οι κύκλοι κλείνουν, σ' ένα χαίνοντα κενό,
κανένα χέρι συγκυρίας , στιβαρό
***
«συν Αθηνά» και Νούς, θε να νογάει
ύστατη κίνηση πρίν από το γκρεμό
μονάχος Συ!, θ'αλλάξεις τον ειρμό

από τη συλλογή ''Σονέτα''

Αξιοπρέπεια

Η  αξιοπρέπεια

φοράει πάντα ένα σκούρο μαντήλι στο κεφάλι

μια τσίπα

τυλιγμένη στο πρόσωπο....

βγαίνει τα μεσάνυχτα στους δρόμους

σκαλίζει με υπομονή τους κάδους

των σκουπιδιών

ντρέπεται για την κατάντια της

Στα φανερά βλέμματα της νύχτας κρύβεται

και σε κείνο ...

το ιδιόχειρο κατασκεύασμα

που σέρνει τα ρέλια της ασυδοσίας μας.

από την υπό έκδοση συλλογή ''Θυμοσοφίας Λέξις''

Σημύδες

Νέα σκέψη ....νέα τροπή...

η θάλασσα καταβροχθίζει τα καλοκαίρια μας

απέραντη και βαθυγάλαζη σκϊάζει τις αναπολήσεις μας

νοθεύει με  αλμύρα τις πληγές μας

σε συναντώ λουόμενο στα μπλε φεγγάρια της

αραξοβόλι στα μάτια μας το απεχθές αδιέξοδο...

οι γλάροι τσιμπολογούν τις μέρες μας κι εμείς..

ακέφαλοι βαδίζουμε σε σημείο τυφλό

η Ελπίδα παρακολουθεί αδιάφορη την ανυπαρξία μας

σ'αυτήν την ηλιοκαμμένη χερσόνησο

τα κλήματα σιγουρεύουν το μέστωμα τον Αύγουστο...

με μαντινάδες διαχρονικής αξίας

σε μια γλώσσα πορφυρή...

να καθορίζει θέλει τις βραγιές

με την επανάσταση των τραγουδιών

και την παράδοση ακόμη σε εγρήγορση...

αυτός είναι ο τόπος μας...

με τις χαρακωμένες του ουλές

και την τρυφεράδα των λέξεων αλαμπρατσέ στο ταξίδι του...

στις πληγωμένες σημύδες του σηματοδοτούνται τα μελλούμενα...

σμικρύναμε τις αποστάσεις, μα...

απομακρύναμε τις καρδιές μας

με φωνές και εντάσεις

που δεν έχουν λόγο να υφίστανται

είμαστε τόσο κοντά ...

μα τόσο μακριά ο ένας απ'τον άλλονα...

ό,τι και να σου πουν οι γηραιότεροι

του λόγου και του πνεύματος

με το γέλιο του Πάνα θ'αντηχούν πάντα τα πέλαγα

με το φως ν'αντανακλά πάν στ'ακρογιάλια...

από τη συλλογή ''Στις μεταμορφώσεις του Χρόνου''

Υστερόγραφο μνήμης

Χαθήκανε οι σύντροφοι

στα τρένα των διαδρομών

κρυφόδοξες ελπίδες να προσμένουν...

Στο φύσημα του άνεμου ποντάρεις τώρα πια

κι έχει τόσα γυρίσματα ο καιρός...

καταξιώνει ποιητικά τις όποιες αλληγορίες του

τ'απόβραδα...

Αργά ....σιωπαίνοντας...

διαφαίνονται τα καλοκαίρια μας

σημαδεύοντας με μια αλτρουιστική διάθεση

τα παραλυμένα κομμάτια μας...

Φλέγεται η ανάσα μας στην ερημιά

καθώς βαδίζει στο Ωμέγα της αξίας της

παραλλαγή μα και ψευδαίσθηση

που αποδεικνύει τα μέγιστα

τη θαλασσοκύμαντη πορεία της...

Κρύβεσαι στο ονοματεπώνυμο της νύχτας

Στο κρυφό της πεπρωμένο γειώνεις τις εξάρσεις σου

συγκλονισμένος, απ'τον αρχαίο κάματο των αργατών

που σού' μαθαν το λίχνισμα του ήλιου

με μεράκι

Υστερόγραφο μνήμης ....

για 'κείνους οπού το θάνατο αγκάλιασαν μ'Αγάπη...

από την υπό έκδοση συλλογή ''Θυμοσοφίας Λέξις''

''..Η ποίηση

είν η δική μας η ψυχή

που τα γόνατά της κόβονται κάθε φορά

στο ανηφόρι της ζωής

είναι η προσευχή

που δεν έχει χρεία κριτικής των άλλων 

είμαστ'εμείς

οι νεκροζώντανες μορφές

που νοστιμίζουμε μ'αλάτι τις πληγές μας..''

Από τα γυμνασιακά ακόμα χρόνια μου

με συγκινούσε η λογοτεχνία και δη ο Καβάφης.

Είχε έναν ιδιαίτερο τρόπο, να με αγγίζει με τη γραφή του.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μια μικρή κωμόπολη του Θεσσαλικού κάμπου.

Οι γονείς μου, ήταν πάντα αρωγοί στην προσπάθειά μας να μορφωθούμε και να σπουδάσουμε κι εγώ κι η αδερφή μου, παρότι εκείνα τα χρόνια στα χωριά της επαρχίας, η ηθική και η νοοτροπία, που επικρατούσε, ήταν της άποψης, πως τα κορίτσια έπρεπε να παντρεύονται.

Τα πρώτα μου ποιήματα, γράφτηκαν στα 15 μου.

Ήταν έντονα, επηρεασμένα από τις ανησυχίες της εφηβείας, τους προβληματισμούς και την πολιτική κατάσταση λίγο μετά τη μεταπολίτευση.

Πολύ αργότερα, τα βιώματα, οι εμπειρίες και οι απώλειες στη ζωή, με επανέφεραν δριμύτερα στη γραφή, η οποία λειτουργούσε λυτρωτικά κατά κάποιον τρόπο για μένα.

Έγραφα τις σκέψεις μου, τα συναισθήματά μου και γενικότερα, ό,τι με απασχολούσε και με προβλημάτιζε.

Ένας εσωτερικός λόγος-χείμαρρος, που ξεχύνονταν πάνω στις λευκές σελίδες καθημερινά και ανακούφιζε την ψυχή μου.

Όλες αυτές οι καταθέσεις, βρήκαν αντίκτυπο σε φίλους και γνωστούς.

Με την παρότρυνσή τους αλλά και την ανάγκη τώρα πλέον να μοιραστώ όλα αυτά που έγραφα, ανακάλυψα το διαδίκτυο.

Δειλά στην αρχή,  πιό ελεύθερα μετά, ξεκίνησα την προσπάθειά μου να επικοινωνώ με τους άλλους μέσω της γραφής.

Συμμετείχα σε κάποιους διαγωνισμούς της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος, 

για τον  «ερωτικό Μάη».

Η συγκεκριμμένη συλλογή «Σονέτα» απέσπασε το βραβείο «ΑΝΑΚΡΕΩΝ » στον παγκόσμιο διαγωνισμό της Art international Academy το 2014.

Ήταν τόση η χαρά μου γι'αυτό, που με ώθησε να κάνω την 1η μου έκδοση και να συνεχίσω.

Σαν επιβράβευση, ήρθε αργότερα το  3ο βραβείο, για ένα ποίημά μου, στο περιοδικό ΚΕΛΑΙΝΩ το 2015 και μια τιμητική διάκριση σε άλλο μου ποίημα στους Δελφικούς ποιητικούς αγώνες το 2015.

Η συμμετοχή μου στον διαγωνισμό «Δημήτρης Βικέλας», με ένα μικρό διήγημα για τις «χαμένες πατρίδες» με τίτλο «Ιωνική γης».

Ο έπαινος για το δοκίμιο «Αριστοτέλης , ο Σταγερίτης στοχαστής» του διαγωνισμού της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος.

Το 2ο βραβείο της Αμφικτυονίας Ελληνισμού για τη συμμετοχή μου με δύο «σονέτα».

Τα ποιήματά μου είναι αναρτημένα όλα, σε ιστοσελίδες του διαδικτύου και σε 3 βιβλία που εξέδωσα τα τελευταία 5 χρόνια.

1. «ΑςΦωΔείλιΨυχής» εκδόσεις bookstars

2. «Στις μεταμορφώσεις του Χρόνου» εκδόσεις ΑΡΙΣΤΑΡΕΤΗ

3. «Σονέτα» εκδόσεις ΑΡΙΣΤΑΡΕΤΗ

καθώς επίσης και στο προσωπικό μου ιστολόγιο Θυμοσοφείν

Φωτεινή Α.κ. (Κουφογάζου Αγγουριδάκη)