Η αρχή της τρικυμίας - μελοποιημένο

Η αρχή της τρικυμίας - του Γιώργου Σ. Κόκκινου

Όταν συνελήφθη η ιδέα των στίχων του Έρημου σταθμού που παρουσιάσαμε πρόσφατα 

(κι αυτό έχει από πίσω μια μακρά ιστορία) δημιουργήθηκε η ανάγκη να υπάρξει μια συνέχειά του 

- η συνέχεια αυτής της ιστορίας που διαδραματίζεται μέσα σε κάποιο έρημο σταθμό τρένων -  

κι αυτό πραγματώθηκε λίγο καιρό αργότερα μέσα από τους στίχους του 

Η αρχή της τρικυμίας που παρουσιάζουμε σήμερα και κατόπιν, της μελοποίησής του το 2014...

Στίχοι: Γιώργος Σ. Κόκκινος
Μουσική σύνθεση: Μ.Κ.

Δημιουργία στίχων: 23/11/2010
Δημιουργία μουσικής σύνθεσης: 15/11/2014


[Τι να χωρέσω εδώ μέσα; Τι βαρύς πονοκέφαλος...
σε πέντε γραμμές τη φυγή μου, τη λύπη μου; ΦΕΥΓΩ!]

Τί νύχτα! ο αγέρας σφυρίζει
κρυώνω, ζεσταίνομαι ... ούτε που νοιάζομαι, ούτε που ξέρω
οι σκέψεις ατέλειωτες, τα διαλυμένα μου όνειρα κομμάτια στο βάζο
το πλοίο έφυγε, το τρένο το χάσαμε, πέφτει η βροχή σιωπηλά
το γεμισμένο ποτήρι με τη βότκα αδειάζει

το λεωφορείο ξέφυγε και άδειασε ο σταθμός
ακούγεται ένας κρότος που σκίζει όλη την πλάση
φωνάζει ο σταθμάρχης – ΜΗ! κάντε στην άκρη
στις ράγες κάποιος έπεσε και κάνει προσευχή

[τι σημασία έχει αν το λεωφορείο δεν είναι λεωφορείο 
αλλά τρένο, καράβι, ατμόπλοιο, μαούνα, κότερο
ελικόπτερο, αυτοκίνητο, τρόλεϊ, βενζινάκατος ;
μικρός ο χώρος μας στον κόσμο ετούτο
κι εμείς δύο κουκκίδες ασημαντότητας, στο όριο του τετραδίου μας
μόνο του σιγοσβήνει το τσιγάρο, πεταγμένο στην αποβάθρα...]

να πίνεις δηλητήριο και αίμα και φαρμάκι
το δάκρυ απ’ τα μάτια σου να πίνεις σαν κρασί 
να κοινωνείς ροδόσταμο και μέλι απ’ το κορμάκι
που πέρασε απ’ το δρόμο σου, μα ξέρεις, θα χαθεί

ακούγεται απαλά μια μεθυσμένη μελωδία *
που τρέμει και το πάτωμα μπροστά στη μουσική της
τα μάτια μου τα διάβασε σαν ιστορία μια φίλη
και μου ‘πε ότι γράφουνε επάνω τους “Μαρία”

κι αυτό το καταθέτω ως απόδειξη ότι αγάπησα
σαν αθεράπευτα άρρωστος κι ερωτευμένος ναύτης
θαρρώ πως παραστράτησα απ’ τα πολλά δεινά της
γι’ αυτό σαν τίτλο δίνω την αρχή μιας τρικυμίας.

~~~

* ..αξίζει να σημειώσουμε, πως η ''μεθυσμένη μελωδία'' που αναφέρεται στους στίχους, 
είναι η εισαγωγική μουσική σύνθεση (αυτό το πρωτότυπο lullaby) από το Μέσα στον έρημο σταθμό 
με την οποία μουσικούλα κλείνει και το κομμάτι αυτό.. Τελικά ως φάνηκε ο Σταθμός τρένων μόνο έρημος δεν ήταν. Ερήμωσε όμως από ανθρώπινα συναισθήματα, επιβατών που κουβαλούσαν αναμνήσεις μέσα σε αποσκευές 
και γέμισε με απεγνωσμένες ψυχές που ζητούσαν λύτρωση ...

Copyright © Γιώργος Σ. Κόκκινος
all rights reserved