Ποιήματα του Θανάση Μουσόπουλου

Ποιήματα του Θανάση Μουσόπουλου

ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΑΛΛΟΤΡΙΩΝ, 1982

πρώτη εκδοχή

 Τα ποιήματα είναι, για να γεμίζουν τις στιγμές μας,

ή, για να δίνουν κάποιο νόημα στη ζωή, όλων.

Για το λιθαράκι,

Που θα δείξει ψηλότερο το χτήριο.

Ενδέκατη εκδοχή

     Στο Θεατρικό Εργαστήρι της Φ.Ε.Ξ.

Η κυψέλη

Γεμίζει απ’ την καρδιά μας.

Τα χνότα

με τον αγώνα

ενώνονται

και μετουσιώνονται

σε Μπρεχτ:

μετουσιώνονται

σ’ έναν εαυτό με μέλλον.

ΑΔΗΛΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ, 2000

[1]

Ο ποιητής είπε

για την πόλη που σ’ ακολουθεί.

Ο ποιητής είπε

για τη χώρα που σε πληγώνει.

Και συ τρέχεις

από πόλη σε πόλη.

Τον τραυματίζεις

από χώρα σε χώρα.

Ο ποιητής

μιλούσε για την πόλη του.

Ο ποιητής

μιλούσε για τη χώρα του.

Ο ποιητής δεν είναι ιστορικός

δεν είναι γεωγράφος.

Ο ποιητής

ανάσα ιδρωμένης γης.

 [2]

ήταν

κι αυτό μες στο παιχνίδι

να γεννηθείς

με τα χέρια κρυμμένα

σ’ ακατανόητες λέξεις.

ύστερα

έγινες ποιητής

και τα χέρια να λύσεις

προσπαθείς

κάθε στιγμή

ΔΡΟΜΟΙ ΕΛΛΗΝΩΝ, 2005

Σαπφώ, Σε άμουση γυναίκα

                (μετάφραση)

Νεκρή θα κείτεσαι στο μνήμα

ποτέ πια δε θα θυμούνται τα’ όνομά σου

κανένας δε θα σε ποθεί,

ότι τα ρόδα τα Πιέρια   τ’ απόριξες

ασήμαντη θα τριγυρνάς στου Άδη τα παλάτια

με άδοξους νεκρούς παραχωμένη.

Σιμωνίδης Κείος, Ασταθή τα ανθρώπινα

               (μετάφραση)

Άνθρωπος είσαι και μην πεις ποτέ

τι γίνεται αύριο

μήτε αν δεις ευτυχισμένο, πόσο καιρό θα μείνει.

Και της ταχύπτερης μύγας το γύρισμα

Δεν είναι τόσο γρήγορο.

ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΜΕ ΣΤΙΧΟΥΣ ΣΕ ΚΗΠΟΥΣ ΜΑΓΙΚΟΥΣ,  2014

Ανακρέων (570 – 485 π.Χ.)

Μες στο αφρισμένο κύμα κολυμπάω

Στην ίδια θάλασσα

Κολύμπησε ο Όμηρος,

Στην ίδια ο Πλάτωνας και ο Σωκράτης,

Στην ίδια θάλασσα και ο Κωνσταντίνος

Και ο Κωνσταντίνος ο Παλαιολόγος,

Ποιητές και Φιλόσοφοι,

Άρχοντες και αμαρτωλοί.

Χιλιάδες χρόνια πετάς το κορμί στο Αιγαίο

Κι αυτό σ' αγκαλιάζει,

Ότι σε γνωρίζει παιδιόθεν.

Στίχοι και ρήματα

Μαζί με τα κύματα

Ανασκουμπώνονται

Και παίζουν...

ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΤΙΚΟ ΤΡΙΓΩΝΟ, 2014

14

i

Ο ποιητής ζει

Την Κυριακή,

Αλλά το ποίημα

Αναπνέει το

Σάββατο ή

Τη Δευτέρα.

Ποτέ – σχεδόν

Ποτέ -

Ο ποιητής δεν

Ταυτίζεται με την

Ποίηση.

Η ποίηση είναι

Η κραυγή

Κι ο ποιητής

Η χοάνη.

ii

Κωφάλαλος ο ποιητής

Σε μια κραυγάζουσα πλαγιά του

Βεζούβιου

Κι η ποίηση

Η λάβα που κατακαίει τα

Μάγουλα του κωφαλάλου,

Ν' αρθρώσει κάποια κραυγή

Απ' τον πόνο...

27 Ιουλίου 2006/ ΠΑΚΕΘΡΑ

ΥΨΙΠΕΤΕΙΝ, 2017

 Η ποίηση κάνει φτερά,

 Αν διατυμπανίζεις πέρα δώθε

 Πως είσαι ποιητής.

 Ο ποιητής και η ποίηση

 Βρίσκονται σε σχέση αλητείας,

 Συχνά δεν ξέρει ο ένας την άλλη,

 Όμως τα βράδια συνευρίσκονται

 Σαν να γνωρίζονται από καιρό.

 Η μαγκιά είναι να το κάνεις,

 Αλλά να μην το λες. 

ΜΑΡΤΙΟΣ 2012

Aιώνιε Ποιητή

Αιώνιε ποιητή

- είτε Όμηρο

- είτε Αριστοφάνη

- είτε Πτωχοπρόδρομε

- είτε Σουρή

- είτε δικέ μας Βάρναλη

- πάντοτε την ουρά θα τραβάς της εξουσίας

- για να γυρίσεις το γάιδαρο μπροστά

- ίσια να τραβά στην ανηφόρα...

 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2013

ΔΟΚΙΜΕΣ ΧΑΡΑΚΤΙΚΗΣ, ανέκδοτη

 ΤΟ ΞΙ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ Κ.Γ.ΤΑΒΟΥΛΤΣΙΔΗ (απόσπασμα)

[…]

Ξόμπλι

Στολίζει με ξόμπλια τα ρούχα του – ουσιαστικά επίθετα και ρήματα – γυμνός ποιητής όλων των

χρόνων

 ευνοούμενος

Ξόρκι

Ο ποιητής στα χρόνια τα παλιά έλεγε ξόρκια – να φύγουν τα ξωτικά – να στρώσουν τα ξόμπλια – το ξάρτι να γίνει σημαία στον αγώνα της λέξης

Ξωθιά

Η πλάκα είναι που ο μέγας γυμνός ποιητής Οδυσσέας,

που συναντά τη Ναυσικά στην ακτή αντάμα με ξωθιές αγέρινα ντυμένες, δεν έγραψε στίχους, μόνο καθρέφτιζε την ομορφιά του στα καταγάλανα νερά του Ιονίου.

Και οι ξωθιές με νόημα τραβήχτηκαν μακριά

το ποίημα να διαβάσουν.

Ξωμάχος

Ξωμάχος περιπατητής σε βράχους και σε κύματα – ο ποιητής παλεύει να μετατρέψει το βράχο σε σύμφωνο και το κύμα σε φωνήεν. Ξωμάχος ποιητής με σύμφωνα και με φωνήεντα

Πλάθει το μαλακό και το βουβό σ’ όλης της γης το ξι. Παίζει με όλα τα ξι και δεν ξιπάζεται με το παιχνίδι του.   

(Από την αδημοσίευτη ποιητική συλλογή "Δοκιμές Χαρακτικής")

Απελύθη ο υπηρέτης

Ενθυμούμαι είχαμε στο σπίτι μας

υπηρέτη νεαρό

να μας φροντίζει ολημερίς

εμάς ιδίως τα μικρά,

μα και οικονομικά και βιοτικά

να στρώνει τη ζωή μας.

                   Ήτο καλός και προσηνής

υπάκουος εν γένει.

Ό,τι του έλεγες το έπραττε

με τον καλύτερο τρόπο

και ευχαρίστως, έδειχνε.

Περάσανε τα χρόνια και ένα πρωινό

ο υπηρέτης σηκώθηκε κι εχάθη.

Δεν τον ματάδαμε ποτέ.

Η μητέρα πάντως έλεγε

στις φιληνάδες της με στόμφο :

«Απελύθη ο υπηρέτης.

Καταργήσαμε την δουλεία στο σπιτικό μας».

Ξάνθη, 21 / 3 / 2015

Ο φιλόλογος και συγγραφέας Θανάσης Μουσόπουλος (γενν. 1949) ανήκει στη γενιά του ’70 . Εκτός από τα δοκίμια και τις μελέτες επιδόθηκε και στην ποίηση. Από το 1978 ως σήμερα ο Θανάσης Μουσόπουλος έχει εκδώσει εννέα ποιητικές συλλογές :

– Ο ήλιος σκιάδιο, ποιήματα 1967 – 1977, 1978

– Διοίκηση αλλοτρίων, ποιήματα 1970 – 1981, 1982

– Οιακισμοί, ποιήματα 1980 – 1983, 1990

– Άδηλες σχέσεις, ποιήματα 1986 – 1996, 2000

– Δρόμοι Ελλήνων, περιέχει τέσσερις ποιητικές συνθέσεις στο πρώτο μέρος και 23 μεταφράσεις αρχαιοελληνικών ποιημάτων στο δεύτερο, 2005
– Μετεφηβικές Γεωγραφίες 2005

– Περίπατος με στίχους σε κήπους μυστικούς (νεανική ποίηση, 2007), 2014

– Ανακουφιστικό τρίγωνο, ποιήματα 2004 – 2010, 2014

– Υψιπετείν – της Ζωής και της Ποίησης, 2017

– Δοκιμές Χαρακτικής, ανέκδοτη (υπό έκδοση)

* Δημοσίευση με ποιήματα του κυρίου Θανάση Μουσόπουλου 

θα βρείτε και στο eBooks4Greeks.gr

για το ιστολόγιο της Πορφυράδας  ©  Νοέμβριος 2019