Ποιήματα του Περικλή Ρεΐζη

Ποιήματα και κείμενα του Περικλή Ρεΐζη

- Αδημοσίευτα -

Μεγαλώσαμε

λέει η ταυτότητα ...

παιδιά κρυμμένα.

Στην αλάνα του νου μας

με χαρά επιστρέφουν

25-11-2019

Τηλέγονος σε καρτερεί...

Κάτι μουρμούριζε το κύμα

στέλνει νερού, χαιρετισμό

ξετρελαμένοι Μινωίτες

φορτώνουν μνήμες στον Καιρό...

Το ράμφος κοίτα, της ημέρας

τον Ήλιο αγγίζει τη Ζωή

πάλι ο Φαέθων σε τρομάζει

μα η Ύβρις του θα πληρωθεί

Και μια Γοργόνα, που σπαράζει

για τον Αλέξανδρο θρηνεί

τώρα τον Σείριο κοιτάζει

μα λύτρα, η αλήθεια απαιτεί..

Του Χρόνου γύρισε η Ανέμη

γελάει ο Κ(Χ)ρόνος κάθε αυγή

εξόριστη η ζωή γυρεύει

σαν μετανάστης να σωθεί...

Και κει στην άκρη του Αιθέρα

παίζουνε ζάρια οι Θεοί

μήλο της Έριδας η ζωή σου

το στοίχημά τους είσαι Εσύ!

Πάντα η μεγάλη σου Ιθάκη

θα'ναι του Σείριου το Αστρί

μα είναι η επιστροφή Παγίδα

Τηλέγονος σε καρτερεί...

(Ο Τηλέγονος ήταν γιος του Οδυσσέα

και της νύμφης Κίρκης. Αποβιβάστηκε

στην Ιθάκη με τους συντρόφους του

και σκότωσε τον Οδυσσέα,

που έτρεξε να διώξει τους εισβολείς.)

22-5-2018

Άλλοθι στις δουλειές μας...

Δεν έχουμε χαρά να γιορτάσουμε... κάποιοι γράψανε στον τοίχο
και ζωγράφισαν και ένα τριαντάφυλλο...Σαλονίκη...
Δημοχάρους η οδός...Χαριλάου μεριά...
Και ο σπιτονοικοκύρης δεν άσπρισε τον τοίχο, δεν γκρίνιαξε
ίσως γιατί κατά βάθος συμφωνούσε και ο ίδιος...

Εγώ κι αυτοί που γράφουν στον τοίχο μοιάζουμε... μοιάζουμε μ' αυτούς που τους ταιριάζει η επόμενη μέρα της γιορτής , που δεν την πρόλαβαν σκέφτηκε!
Ξένα κι αδιάφορα χωρίς χαρά και γέλιο τα πρόσωπα...
ίσως γιατί πάντα ξένη η γιορτή και η χαρά...των άλλων ήταν
και μερικοί πάντα ακάλεστοι και στο περιθώριο...
Ειδικά τώρα στα χρόνια της κρίσης... δοκιμάστηκαν όλα...ξέφτισαν οι ιδέες
ξέφτισαν ίσως και οι ίδιοι οι άνθρωποι...

Φόβο και ανασφάλεια εκπέμπουν τα κανάλια τους!
Μόνο κάποιες νησίδες λευτεριάς, θα φιλοξενήσουν τις αγωνίες τους
και τη φωνή τους, την απελπισία τους...όλα γραμμένα σε ένα σύνθημα...
δεν έχουμε χαρά να γιορτάσουμε!!!

Κατά τ' άλλα τίποτα δεν άλλαξε στη ζωή μας...πάντα μια Δευτέρα ακολουθεί τις γκρίζες Κυριακές μας...και μεις ψάχνουμε άλλοθι στις δουλειές μας...

- Τον ρώτησα κάποτε, γιατί δεν έσβηνε το σύνθημα, γιατί δεν άσπρίζε τον τοίχο!!!
Να μωρέ δεν θέλω να χαθεί το τριαντάφυλλο!!! Μπορεί να ανοίξει να ανθίσει και
να έχουν λόγο και χαρά να γιορτάσουν οι άνθρωποι!!! Ποιος ξέρει..
Φωτίστηκε το πρόσωπό του και γέλασαν τα μάτια του...τυχεροί όσοι θα δείτε γελαστά
μάτια ανθρώπων στη ζωή σας...ίσως να χρειάζεται, ένας άσπρος τοίχος...ένα σύνθημα, ένα τριαντάφυλλο και ένας ανθρώπινος σπιτονοικοκύρης για να φανεί το λαμπερό φως των γελαστών ματιών...

Εικόνα μιας άλλης σοφής κι ανθρώπινης και ευαίσθητης Θεσσαλονίκης...

Να 'σαι καλά μπάρμπα Κώστα και πάντα να διαβάζεις γελαστός και να μας αποκαλύπτεις την κρυμμένη σοφία των συνθημάτων στον τοίχο σου...
Υ.Γ τώρα όλοι οι άνθρωποι έχουν δικό τους ''τοίχο'' σελίδα στο fb το είπαν...μα σαν τον δικό σου τοίχο πουθενά!!!

(*Το κείμενο είναι αφιερωμένο στους απλούς καλοσυνάτους και συνάμα σοφούς ανθρώπους της γειτονιάς εκεί στη Δημοχάρους στου Χαριλάου δίπλα στον ναό...του Άρη λέμεεεε ντεεε... που καυχιούνται - για τον ''τοίχο του μπάρμπα Κώστα'' και για την αρειανάρα μας...)
11-11-2017

Όταν ο νους σου σκοτεινιάζει

Σου 'χω φυλάξει την ψυχή μου (την καρδιά μου)

να κουβεντιάζεις τις νυχτιές

όταν ο νους σου σκοτεινιάζει

κι όταν φοβάσαι τις σκιές

Κάθε Νοέμβρη όταν βρέχει

δειλές που γίνονται οι σιωπές

στα δυο σου χείλη θα κουρνιάσουν (στα δυο σου μάτια θα κουρνιάσουν)

κρυψώνες φθινοπωρινές

Ποτέ μην κτίσεις ευτυχία

μ' ότι κρατάς στα χέρια σου

αυτά που μακριά σου λείπουν

θα γίνονται μαχαίρια σου (θα γίνονται κομμάτια σου)

Όταν θα πέφτουν οι σταγόνες

θα φέρνουνε το χάδι μου

στις άκρες των δαχτύλων θα'ναι

οι αγάπες και οι φόβοι μου

Κάθε Νοέμβρη όταν βρέχει

μη βάλεις ζύγι στα όνειρα

χρώματα πάρε να τα βάψεις

και γέλα όπως τα παιδιά... (και χαμογέλα όπως παλιά)

23-10-2016

Ξενάγηση στον τόπο που οι κάτοικοι του χορεύουνε τουν Στέργιου

Μικρά σπιτάκια με αυλές

βασιλικός στη γλάστρα {τοίχοι ασβεστωμένοι}

και στα πεζούλια τις νυχτιές {μ'αρωματα βασιλικού}

κοιτάγαμε τα άστρα {η μύτη μας σπασμένη}

Η γειτονιά η παιδική

παραμυθιού εικόνα

όπου σταθώ κι όπου βρεθώ

την κουβαλώ ακόμα

Δέντρα και χωματόδρομοι {Αστεία και πειραγματα}

κληματαριές για φράχτες {κάτι εποχές φευγάτες}

οι τσέπες πάντα αδειανές {νυχτέρια συνεργατικά}

μα οι καρδιές γεμάτες {στου όνειρου τις πλάτες}

Μα πάνω απ' όλα αγαπώ

της γειτονιάς τον κόσμο

τα πρόσωπά τους γελαστά

σαν ηλιοτρόπια τα 'χω

Σπίτια μικρά και κάτασπρα

σκεπή με κεραμίδια

τις νύχτες σμίγουν οι άνθρωποι

φωνές ακούς τραγούδια...

Γλέντι στήνουν Θρακιώτικο

κρέας, κρασί και γκάιντα

ξεχνάνε τα προβλήματα

κι οι λύπες παν στην μπάντα

Του Στέργιου σαν χουρεύουνε

ψήνουν την Βασιλικούδα

του Γιάννη μην παρει του δήμαρχου

τάχει μι Σουφλιουτούδα

Αυτά κρατάω όπου βρεθώ

μασάλια και εικόνες

και γίνονται μια Ανοιξη

όλοι μου οι χειμώνες...

Πεπλος 

Εικόνες και μνήμες από έναν τόπο

και κόσμο που αλλάζει βίαια

και ακόμα πιο βίαια άλλαξε

τα πρόσωπα, τους χαρακτήρες

τις έννοιες των λέξεων και επέφερε μια ΔΙΑ-στρέβλωση παντού

άλλαξε τις ισορροπίες και την αρμονία της φύσης και του ανθρώπου...

Αυτό κάποιοι το βάφτισαν Πολιτισμό και άλλοι ''κανιβαλισμό'' μιας παράδοσης πιο ανθρώπινης...

Θα δούμε τελικά ποιους θα δικαιώσει αυτό που λέμε Μέλλον...

17-9-2017

Να μη στριμώχνεις τη ζωή σου

Να μη στριμώχνεις τη ζωή σου

πάνω στη γνώμη των πολλών

μες τη χαρά τους περισσεύεις

στη λύπη σου θα είναι απών

Και στης ζωής το παραμύθι

κομμάτι γράψε, όσο μπορείς

διπλή ταρίφα μας χρεώνει

πάντα πληρώνεις μετρητοίς

Μια χούφτα όνειρα που σβήνουν

πάντα οι δραπέτες της ζωής

νύχτα ανοίγουν τα φτερά τους

μέρα δεν πέταξε κανείς...

Τι θα απογίνουμε στο τέλος

κάτι λεξούλες στο χαρτί

κανέναν δεν θα αφορούνε

καμμιά τους δεν θα διαβαστεί {κι απ' άλλους δεν θα διαβαστεί}

6-12-2017

Αργά τις νύχτες

χαλάρωναν οι ψυχές

σήκωναν πανιά...

Γινόμαστε άνθρωποι

μιλώντας για όνειρα...

27-6-2019

Είμαι δάσκαλος γεννήθηκα στο χωριό Πέπλος του Νομού Έβρου. Έχω τρεις ποιητικές συμμετοχές στο Ανθολόγιο Εβριτών ποιητών. Ασχολούμαι χρόνια με την ποίηση και τον στίχο. Τον επόμενο χρόνο θα κυκλοφορήσουν 4 τραγούδια μου που  ήδη έχουν μελοποιηθεί. Επίσης έχω γράψει μια σειρά 14 διηγημάτων με τίτλο ''Πέπλος - Κήποι 1923- 2023'' και έχουν σχέση με τους πρόσφυγες της Ανατολικής Θράκης που ήρθαν και ρίζωσαν στα χωριά των παππούδων μου, τον Πέπλο και τους Κήπους. Η σειρά θα εκδοθεί τον Αύγουστο του 2020.

για το ιστολόγιο της Πορφυράδας © Νοέμβριος 2019