Γιώργου Σ. Κόκκινου - Αποσκέψεις

 Γιώργου Σ. Κόκκινου - Αποσκέψεις

Σκέψεις από το Facebook

''Η ποιητική είναι μια υπερβατική, πέρα από την ανθρώπινη υπόσταση και τον υλιστικό μας κόσμο, λειτουργία όπου μέσα από τις διεργασίες του στιχουργικού ειρμού σκέψης προκύπτουν αφύσικες προεκτάσεις'' (28/02/2021)

Έτσι δεν κάνουμε Τέχνη παιδιά ..

Είμαι από τους ανθρώπους που με ενοχλούσε και με ενοχλεί το ''εμπόριο'' Τέχνης και θα συνεχίσω να ενοχλούμαι όσο διαπιστώνω περιστατικά επιχειρηματικότητας στους Δημιουργούς. Υποτίθεται ότι φτιάχναμε Τέχνη για να συνεισφέρουμε στο κοινό αίσθημα κι όχι για να πασχίζουμε να την πουλήσουμε ή να πληρώσουμε για να παραχθεί το μέσο επωφελούμενοι πίσω τα τριπλά έσοδα σαν κοινοί επιχειρηματίες. Αυτό μπορεί να λέγεται κάποιας μορφής επένδυση, αλλά στην πραγματικότητα λέγεται πληρωμένη (εκ των προτέρων) Τέχνη, κάτι ανήκουστο, άρρωστο για έναν καλλιτέχνη που τον ενδιαφέρει να δημιουργήσει και να δείξει την δουλειά του στον κόσμο πριν αυτή να έχει αξιολογηθεί κάπως ή να έχει γίνει συνείδηση του κοινού αισθήματος. Ανήκουστο να πρέπει να προπληρώσει ο συγγραφέας στίχων ή ο συγγραφέας κειμένων περί τα 1000 ευρώ για να εκδόσει τον κόπο του (αποδίδοντας το 50% των δικαιωμάτων του σε όποιον εκδότη τα καρπιστεί), ανήκουστο για έναν στιχουργό να πρέπει να καταβάλει περί τα 200 ευρώ ανά τραγούδι του που θα μελοποιηθεί (αποδίδοντας προκαταβολικά το 25% των δικαιωμάτων του στον συνθέτη/ενορχηστρωτή), ανήκουστο για έναν παραγωγό ταινιών μικρού μήκους ή έναν νέο σκηνοθέτη που θέλει να προβάλει την δουλειά του, να πρέπει να προπληρώσει τη συμμετοχή του σε όποιο διαγωνισμό ταινιών με 50 έως 100 ευρώ ανά συμμετοχή, ανήκουστο για έναν μουσικοσυνθέτη που θέλει να κάνει γνωστή τη μουσική του στον κόσμο να πρέπει να πληρώσει κάπου 3000 ευρώ σε κάποια μικρή δισκογραφική εταιρία για να του ''φτιάξει'' το CD. Οι επιχειρηματίες που περιμένουν έσοδα από τον κόπο των δημιουργών για την βιωσιμότητά τους είναι φυσιολογικό να απαιτούν προπληρωμή, αλλά δεν περίμενα πως και μεταξύ μας, οι δημιουργοί, θα απαιτούσαν προκαταβολικά κάποια φιξ ποσά για την συνεργασία, μιας και το όποιο κέρδος προκύψει μεταγενέστερα από αυτό το ''πόνημα'' επάξια θα διαμοιραζόταν στους εκάστοτε δημιουργούς κατά τον τρόπο που άλλωστε προβλέπει ο νόμος περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Γι' αυτό το λόγο άλλωστε χαίρομαι όταν βλέπω νέα παιδιά που δεν έχουν γίνει ακόμα γνωστά να προβάλουν μέσα από το διαδίκτυο την προσωπική τους κατάθεση στην Τέχνη, χωρίς να έχουν προπληρώσει για το βιβλίο τους το χιλιάρικο, χωρίς να έχουν την τύχη να συνεργαστούν με έναν μουσικοσυνθέτη που ζητάει δύο κατοστάρικα για κάθε τους μελοποίηση, χωρίς να έχουν βραβευτεί πληρώνοντας προκαταβολικά τα έξοδα του βραβείου τους με ένα κατοστάρικο τη φορά, χωρίς να έχουν από πίσω τους κάποια δισκογραφική εταιρία που κοιτάει να βγάλει από τους δημιουργούς για να ''επιζήσει'', χωρίς καν να έχει πληρωθεί κάποιος φωτογράφος/οπερατέρ, κάποιος ηχολήπτης ή κάποιο studio ηχογράφησης. Πραγματικά ζηλεύω αυτούς τους νέους καλλιτέχνες που δεν ''τα έχουν'' για να τα δώσουν ή που θέλουν να αυτοπροβληθούν για την όντως ποιοτική δουλειά τους μη γνωρίζοντας για το όμορφο αποτέλεσμα που τελικά αποδίδουν, γιατί είναι ατόφιοι, κάτι που ίσως να φέρει και κέρδος μακροπρόθεσμα. Λυπάμαι μόνο για όλες εκείνες τις ευκαιρίες που ήδη χάθηκαν μεταξύ δημιουργών, και για όλες εκείνες τις ιδέες που δεν υλοποιήθηκαν (γιατί μέσα σε αυτές σίγουρα θα υπήρχε και Η μεγάλη που θα αποτελούσε τη Διαφορά) επειδή κάποιοι δεν έδωσαν χρήματα γιατί δεν ήθελαν ή δεν είχαν, και κάποιοι άλλοι δεν τα καρπώθηκαν. Λυπάμαι, δεν ήθελα ποτέ να συμμετάσχω σε ένα τέτοιο προπληρωμένο εμπόριο γι' αυτό και κράτησα τα δικαιώματά μου στο ακέραιο χωρίς να ρευστοποιηθούν, όχι για να μη γίνω κι εγώ ένας επιχειρηματίας Τέχνης (περιμένοντας πίσω τα ''ανύπαρκτα'' έσοδα μιας ποιητικής εργασίας, γιατί δεν είχα την τύχη να είμαι ο Stephen King) αλλά περισσότερο για να μη συνεισφέρω σε αυτό το αλισβερίσι οικονομικών συναλλαγών μεταξύ δημιουργών. Αν σκεφτόμουν σαν επιχειρηματίας επενδύοντας ανάμεσα σε τόσους άλλους (φανταστείτε πόσοι ήδη γνωστοί καλλιτέχνες υπάρχουν με πλούσιο και κοινά αποδεκτό έργο) επιχειρώντας να τους παραγκωνίσω για να επιδείξω το ''έργο μου'' ή το πρόσωπό μου, θα πετύχαινα άκρατο χλευασμό και ειρωνεία, ενώ προφανώς η σωστότερη λύση θα ήταν η συνεργασία άνευ οικονομικών προτάσεων και όρων. Εύχομαι φρέσκα καθαρά μυαλά μετά το ''πατατράκ'' που υπέστη ο καλλιτεχνικός κόσμος λόγω πανδημίας που να είναι ανοιχτά σε προτάσεις, με διάθεση συνεργασίας (ώστε να μπορέσουμε να πετύχουμε κάτι ομορφότερο) με γνώμονα την ποιοτική πλευρά της Τέχνης και όχι την εμπορικότητα.

(15/04/2021)

Colohanius poetacus ..

Ο ''ποιητικός χώρος'' μου δημιουργούσε αποστροφή εδώ και μια δωδεκαετία που άρχισα να ανακατεύομαι περισσότερο (απ' το να γράφω απλά στίχους, όπως οι περισσότεροι από εμάς).. κι ''όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα, τελικά τον τρώνε οι κότες'' όπως σοφά λέγει ο λαός μας, γι' αυτό και αποστασιοποιήθηκα συνειδητά από κοινωνικές τέτοιες διασυνδέσεις. Αν ανακατευτείς λίγο περισσότερο με τον εξαίρετο αυτό ''ποιητικό χώρο'' στον τόπο μας, που μόνο ταπεινός και σεμνός δεν παρουσιάζεται, θα ανακαλύψεις πολλά κάλπικα ''διαμαντάκια'' - αρκετούς λογοκλόπους, άλλους που κοιτάνε να πατήσουν πάνω σου για να εξελιχθούν και το καταφέρνουν με περισσή ευκολία, άλλοι που κοιτάζουν μόνο τη δουλειά τους - τα κατ' αυτούς έργα τεχνήεντα - που διακοσμούν μόνο τα βιβλία που διαθέτουν προς πώληση ενώ οι στίχοι αυτών παραμένουν άφαντοι κι ενώ τα βιβλία τους διακοσμούν τα ''τάχα μου'' αξιοζήλευτα φιλολογικά περιοδικά, αυτούς που εξελίχθηκαν με την βοήθεια άλλων ''φτασμένων'' διαφημίζοντας, τους ''κατά συρροή'' σημερινούς λωποδυτάκους να δίνουν συνεντεύξεις ''κύρους'' σε συστημικά μεγάλης κυκλοφορίας περιοδικά και εφημερίδες, γιατί το κωλοπτυχίο που επέκτησαν στας εξωτερικάς αλλά και στην πλανεύτρα Ελλάδα αποτέλεσε τον ''φερετζέ'' του μορφωμένου Ποιητή ''με Π παρακαλώ'', χωρίς κανείς να γνωρίζει τελικά τι σκατά είναι αυτή η Ποίηση, ''ρε φίλε''. Μπορεί και κάτω από τις μπιγκόνιες, τις ορτανσίες .. χάμω στο χώμα να βρίσκεις, ως στουρνάρι αμόρφωτο, λίγη Ποίηση .. αλλά αυτό το σύστημα δεν το αναγνωρίζει, προτιμά τους ''μορφωμένους'' για να εκδώσει μερικούς κουστουμάτους με γερές γνωριμίες που έχουν ''κοινωνικό κύκλο'' και καλές συστάσεις από το συστημικό Ποιητοπωλείο, ενώ το ίδιο σύστημα θεωρεί τους υπολοίπους του πεταματού ''παραλογοτέχνες'' φαντασιόπληκτους (ωραία λέξη αυτή, θα την οικειοποιηθώ κι εγώ στα Λατινικά: Fantasioplictus Poetacus του γένους: Petamatu... (Μην κοιτάμε εμείς που γράφουμε τον καημό μας .. Μία λέξη ταιριάζει στην περίπτωση: Colohanius poetacus). Ποηταριό (κατά το ..αληταριό, παρμένο) Που μακάρι να ήταν αληταριό ο χώρος, εκεί βρίσκεις περισσότερη ποίηση μέσα.

(02/07/2020)

Όμορφα χρόνια, αγγελικά πλασμένα ..

Θλίβομαι καθημερινά από περιστατικά που ανακαλύπτω στο φέισμπουκ και στο διαδίκτυο, εν μέσω πολεμοχαρούς ατμόσφαιρας και κροτίδων. Μετατρέψτε τουλάχιστον την οργή σας σε στίχους (ή τραγούδια) κι όχι σε γροθιές και μίσος για τα δελτία ειδήσεων, γιατί είναι ο μόνος τρόπος να μείνουνε για τους επόμενους οι στίχοι σας. Οι περισσότεροι γνωρίζετε ότι έχω βγάλει εισιτήριο για ''πάνω'' και περιμένω το μεταφορικό μέσο δίχως να έχω να πω κάτι περισσότερο για να γεμίσω τον ''κενό'' χρόνο, περιμένοντας όμως ευελπιστώ σε μια ριζική αλλαγή καλλιτεχνικών ενεργειών (κι όχι σκέψης), σε μια ίσως συλλογική απόπειρα Τέχνης πάνω σε κρίσιμα ζητήματα που θα γινόντουσαν ικανά εφόδια για τους νεότερους σε ηλικία. Είναι ανήκουστο 40άρης ομότεχνος ιδιαίτερα γνωστός, ας πούμε, να έχει ήδη εκδόσει ίσα με είκοσι ποιητικές συλλογές με ερωτικούς στίχους (τί στο καλό; στον ύπνο όταν κοιμόταν του έπεφταν οι στίχοι από το ταβάνι; Τα αγοράζει κόσμος αυτά;) και τίποτα με κοινωνικά μηνύματα, καμία γνωστή στιχουργική απόπειρα που να συνάδει με τις εποχές που διανύουμε (που δεν θα τις κατονόμαζες αρκετά ξέγνοιαστες ή ευήμερες!). Πολλές φορές, έτσι που παρεκκλίνει η Τέχνη κατηφορίζοντας, έχω την αίσθηση ότι διανθίζομαι από μια καλλιτεχνική κοινότητα μη ευήκοων όντων που ωσάν αρπακτικά κοιτάζουν να γραπώσουν ευκαιρίες και ''τύχες'' για να βγει το μεροκάματο (έστω και με τα τρία από τα είκοσι βιβλία ''υψηλής'' ποιητικής - ο Θεός να τα κάνει!), τα High Society, να πούμε, των γνωστών επώνυμων περιοδικών που όλος τυχαίως είχαμε εκεί έναν γνωστό που μας έκανε την διαφήμιση τσάμπα, για να γίνουμε πιο High Class ποιητές. Ονόματα και ''φάτσες'' ίσως γνωρίζετε, αλλά τους στίχους στα βιβλία τους που έγραψε ο καθένας, μάλλον τους αγνοείτε κι εσείς. C' est la poetry life κι αν νομίζετε πως τοποθετήσατε το λιθαράκι σας στον χωροχρόνο, μάλλον απατάσθε ''κατεργάρηδες'', γιατί η φήμη είναι προσωρινή. Αύριο θα έχετε λησμονηθεί από εκείνους που ως εσάς σκέφτηκαν πρώτα τον δικό τους εαυτούλη για να προοδεύσουν γνωρίζοντας τις ''απαιτήσεις'' της μόδας εκ προοιμίου. Σας είπα, λέω κάτι περισσότερο από τα συνηθισμένα, συγχωρέστε με, απλά έχω πάρει εισιτήριο και σκέφτομαι μόνο το ''ταξίδι'' καθώς και πόσο επίπονο θα είναι για εκείνους που μένουν πίσω. Ευελπιστώ πως άνοιξα σε δυο ανθρώπους τα δυο μάτια (να βλέπουν λίγο υπερβατικά όπως εγώ. Να είναι πιο διορατικοί.). Να μην μισούνε τους φτωχότερους, να αγαπάνε τους αγνότερους, να πολεμούνε για τα ιδανικά και για το δίκιο. Ενίοτε να πολεμούνε για να κερδίσουν την αγάπη τους και όχι με επίδειξη ισχύος, παρά με τρόπους που εκφράζεται αυτή η αγάπη. Μετατρέψτε τουλάχιστον την επιθυμία σας σε στίχους (ή τραγούδια ή φωτογραφίες ή πίνακες ή ό,τι άλλο) και μοιράστε απλόχερα στον κόσμο κάτι ειρηνικά όμορφο και αξιόλογο να θαυμάσει, κάτι που γαληνεύει τις ψυχές και δεν τις θεριεύει, κάτι που μπορεί να πει (αντί για εσάς) αυτό που εσείς θα λέγατε, ρε γαμώτο! κι αν νομίζετε πως πρωτοπορήσατε (σε όποιο χώρο κι αν εργάζεστε της Τέχνης) μη διστάσετε να εκθέσετε τα δημιουργήματα στα μάτια των υπολοίπων ''πέτρινων επισκεπτών'' του Μουσείου των απολιθωμένων πέτρινων καρδιών.

(10/03/2021)

Ανεπίτρεπτο για έναν καλλιτέχνη να διατηρεί κομματική ταυτότητα ..

Παρατηρώ, μετά λύπης μου, το τελευταίο χρονικό διάστημα να διαδραματίζεται μια πολιτική κόντρα, μια κομματική αντιπαλότητα μεταξύ δύο κύριων πλευρών ενός παράδοξου πολιτικού συστήματος που θέλει να λέγεται και ''δημοκρατικό''. Θα πρέπει κατ' αρχήν να ξανασκεφτούμε τί ορίζεται δημοκρατία μέσα σε μια πολύπαθη κοινωνία που ξεπέρασε μια οικονομική κρίση και βρίσκεται αντιμέτωπη με μια υγειονομική κρίση που δεν γνωρίζουμε πόσο θα διαρκέσει. Μέσα σε αυτά τα πρωτόγνωρα για όλους πλαίσια, φανταζόμουν πως ένας καλλιτέχνης μάχεται με την κοινή λογική για την αρμονική συμβίωση και συνύπαρξη των ανθρώπων σε μια κοινότητα, αναπτύσσοντας τις πανανθρώπινες ουσιαστικές ανάγκες, της στοργής, της συμφιλίωσης, της αγάπης, της ειρήνης, αναπτύσσοντας όλες εκείνες τις πνευματικές δεξιότητες που ευνοούν κάθε σκεπτόμενο ον, φανταζόμουν ότι μάχεται εναντίον οποιασδήποτε μορφής μίσους και εκμετάλλευσης απέναντι στον συνάνθρωπο ή σε κάθε άλλο ον του πλανήτη, φανταζόμουν ότι πέρα από την κάθε διαφορετικότητα στον πολιτικό προσανατολισμό υπάρχουν περιθώρια κοινής συστράτευσης, απέναντι σε οποιαδήποτε κομματική ταυτότητα/επιρροή (βλέπε: Τρολς του διαδικτύου) αλλά παράλληλα και η δυνατότητα της από κοινού συνεργασίας, υψώνοντας το ανάστημα και τη φωνή εκεί που χρειάζεται (όταν επέρχεται το άδικο είναι πλέον ο μόνος τρόπος, ο καλλιτέχνης να εκδηλώσει, χωρίς ποτέ να γίνεται προσβλητικός, ωστόσο όμως αιχμηρός, την πυγμή της καλλιτεχνικής του δεξιότητας). Κι αντί γι' αυτό παρατηρώ, με βαθύτατο θράσος, αλαζονεία, έπαρση, βλασφημίες και οχετό σκέψεων, σχόλια τουλάχιστον ανάρμοστα και απρεπή από ανθρώπους του ''πνεύματος και της τέχνης'' που εννοούν να συμμετέχουν απροσκάλεστοι σε μια πολιτική/κομματική κόντρα άνευ προηγουμένου (λες και με αυτό τον τρόπο θα κερδίσουν την επόμενη βουλευτική/υπουργική καρέκλα όταν έρθει ο καιρός τους). Είστε σίγουρα ''καλλιτέχνες"; Γιατί νόμιζα ότι ο καλλιτέχνης είναι διακομματικός, υπεράνω οποιασδήποτε θνητής μικροπρέπειας της καθημερινότητας, υπέρμαχος ουσιαστικότερων αξιών που ξεφεύγουν κατά πολύ από την βουλευτική ουτοπία που μας διακατέχει σαν λαό εδώ και πολλά χρόνια. Αρνητές οποιασδήποτε μορφής εξουσίας από όπου κι αν προέρχεται (ακόμα κι αν αυτή η εξουσία εκμεταλλεύεται στο χώρο της τέχνης τους άλλους ανθρώπους), συνοδοιπόροι μιας ουδέτερης υπερβατικής φύσης που δεν γίνεται αντιληπτή από τις αισθήσεις στον υλικό/υλιστικό μας κόσμο. Είστε σίγουρα καλλιτέχνες με ''πιστοποιημένη'' κομματική ταυτότητα ;!

(25/02/2021)

Καταντήσαμε ποιητές (και παρακαλώ εντός εισαγωγικών το ''ποιητές'') ..

Είναι πραγματικά κατάντια να εκπροσωπείς μια σπουδαία τέχνη την οποία δεν σπουδάσαμε κανείς μας σε κάποιο πανεπιστήμιο ή κάποια άλλη σχολή μαθητείας που βγάζει τα ''άλλα'' χρήσιμα επαγγέλματα ή ειδικότητες της τέχνης, παρά την οικειοποιηθήκαμε και την ''διδαχθήκαμε'' από τους προγόνους μας, τους προκατόχους - που στα κιτάπια τους αφήσανε γόνιμη φιλολογία για να βασιστούμε οι νεότεροι - και που στηριζόμενοι σε φωνές αλλοτινών καταπιεσμένων - φωνές αδικημένων πολιτών που μετουσίωσαν αυτή την καταπίεση σε στίχους - έλαχε σε εμάς τους καταφρονημένους να συνεχίσουμε  - άθελά μας - έναν στιχουργικό ειρμό σκέψης που χαρακτηρίζεται ΠΟΙΗΣΗ ! Καταντήσαμε βολοδαρμένοι τεχνοποιοί (''και μες στην καταχνιά βολοδαρμένοι/ ως το μεδούλι μούσκεμα/ μάθαμε τη σκέψη τη σωστή./ Ανάστροφα γυρίσαμε τη ρότα./ πασχίζοντας να βάλουμε στα ίσια..'' όπως γράφει κάπου ένας ποιητής) κι αντί να απομυζούμε μύρια σε απολαβές οικονομικές κι εμείς όπως οι άλλοι ''τεχνίτες'' - βλέπετε, του γραφιά η πορεία είναι μοναχική, σέρνεται πάντα πάνω από ένα βιβλίο και μια πένα (πολλές φορές δεν εμφανίζει το πραγματικό του πρόσωπο στον κόσμο, παρά μιλάει με το όποιο έργο του) - λησμονημένοι από το χρόνο και τις παρίες, τις οικογενειοκρατικές φατρίες των τεχνοφτασμένων - που σήμερα αποκαλύπτεται το αληθινό τους πρόσωπο και ο ρόλος που έπαιζαν μέσα στο χώρο της τέχνης όπως κινούνταν παράλληλα με τους γραφιάδες - παράλληλα με τη φάρα μας που καζάντισε πολλαπλασιαζόμενη να αναπαράγει την κακή πλευρά της πολιτείας, την υποκουλτούρα αυτής της εποχής με όποιο τρόπο και όποιο κόστος (γιατί πάντοτε υπήρχε και υπάρχει και θα υπάρχει το προσωπικό κόστος καθώς και η ''απολαβή'') - κάποιες δε από αυτές τις απολαβές ή αλλιώς αμοιβές εις είδος, τις είδαμε να διατυμπανίζονται στο ''τελεβίζιο'' (όπως χαρακτηριστικά αποκαλούσε ο καθηγητής Λιαντίνης την τηλεοπτική κουλτούρα). Μη νομίζετε πως κι ο δικός μας χώρος διαφέρει κι αν κάνω λάθος κάπου συγχωρέστε με και διορθώστε με. Κάθε εποχή που πέρασε και περνά, μεγιστοποιεί την ζήτηση  στα προϊόντα υποκουλτούρας της τέχνης και τον ίδιο δρόμο (εν ολίγοις) ακολουθήσαμε αγαπητοί φίλτατοι ομοϊδεάτες, καθιστώντας την προσωπική σπουδή μας στο αντικείμενο (γιατί φυσικά η ποιητική δεν σπουδάζεται πουθενά έξω), ως ένα ακόμα υποκείμενο ανταμοιβής ή άλλης συναλλαγής εις είδος .. Οι τεχνονταήδες κάνανε γερή μπάζα μέχρι σήμερα, χωρίς να εξαιρείται ο χώρος μας.

(19/02/2021)

''..η θέση σου σαν συγγραφέας, ''κατοχυρώνεται'' στην συνείδηση του κόσμου με τον πλούτο του συγγραφικό σου έργου (αν αυτό κριθεί και αξίζει εξίσου με άλλους κι όχι με κριτήρια γνωριμιών μέσα σε λογοτεχνικές κλίκες) αλλά και με την αμέριστη προβολή του.'' (02/07/2020)