ΕΠΙΛΟΓΟΣ μέρος 1
Αφηγητής
Ελευθερία είναι
να έχεις ένα κομμάτι χαρτί κι ένα μολύβι
και να γράφεις, να γράφεις, να γράφεις
ό,τι σου κατεβαίνει στο κεφάλι
χωρίς να σκέφτεσαι τίποτα
χωρίς να νιώθεις καμιά ενοχή για τίποτα
χωρίς να λογοκρίνεις τον ίδιο τον εαυτό σου
χωρίς να νιώθεις τύψεις για όσα έκανες ή απέφυγες να κάνεις.
Ελευθερία είναι να γράφεις, όχι να σκέφτεσαι
γιατί το ασυνείδητο λειτουργεί πολλές φορές
ως σύμμαχος των ατομικών σου δικαιωμάτων…
Υάκινθος
Τώρα κι αν ζω είμαι νεκρός, μακριά απ’ τη φωνή σου
κι απ’ των χειλιών σου το φιλί, όσο δεν πίνω, σβήνω
είμαι νεκρός γιατί πλησίασα το άπιαστο κι ήθελα να τ’ αρπάξω
κι αφού το άπιαστο δεν πιάνεται, κοίτα πως καταστράφηκα
κράτα μονάχα ένα πουγκί να με θυμάσαι
κι όταν θα βρίσκεις τμήματα απ’ τις σάρκες μου στους δρόμους που διαβαίνεις
πρόσεξε! τ’ άπιαστα όνειρα να μη μου τα ζηλεύεις
τώρα που ζω δε θα γιορτάσω, γιατί λείπεις
είμαι νεκρός πάνω στον τοίχο, η καρφωμένη προσευχή
λείπω κι εγώ, σα πεινασμένος σκύλος απ’ το σπίτι σου
τώρα κι αν ζω είμαι νεκρός, μακριά απ’ τη φωνή σου
κι απ’ των χειλιών σου το φιλί, όσο δεν πίνω, σβήνω…
Υεμένη
Το παραθύρι είναι μικρό και θα τ’ απασφαλίσω
κι απ’ το παραθυρόφυλλο θα φύγω ένα πρωί
φωτιά στα υπάρχοντα να αρθεί, όλα θα τα διαλύσω
οι αναμνήσεις να καούν κι η κάθε συλλαβή…
Υάκινθος & Υεμένη
Είναι ένα ψέμα ο έρωτας και σ’ έχουν κοροϊδέψει
όσοι φαντάζαν κίβδηλοι για τα λεφτά στην τσέπη
πλήρωσες μέχρι άυλες θηλυπρεπείς ορέξεις
κάτι γλυκόπιοτα ποτά σε κρυσταλλένια υφή…
Υάκινθος
Στη τρύπια τσέπη του μπλουτζίν έραψα τ’ αρχικά σου
να πούνε πως προδόθηκε κάλλιο από μια γυναίκα
οι νικητές δε γίνονται, παρά έτσι απλά γεννιούνται
γαμήθηκε η υπομονή, τα χείλη στάζουν μέντα…
Χορωδία
Παθαίνεις έναν ίλιγγο και θρόμβωση οι φλέβες
πόσο άλλο αληθινό και φυσικό συνάμα;
έχω φροντίσει, τα παιδιά ένδοξες να ‘χουν μέρες
λυπάμαι όσους βρίσκονται στη θέση μου επαίτες…
Υεμένη
Οι νικητές δε γίνονται, παρά έτσι απλά γεννιούνται
γαμήθηκε η υπομονή, τα χείλη στάζουν μέντα
στο κομοδίνο μου μπροστά έχω το γιατρικό μου
λεφτά, γυαλιά, χρυσαφικά τα πήραν οι μαστόροι
δύο γουλιές απ’ το πιοτό φτάνει να κοινωνήσω
να στάξει η φόλα στο κορμί, πίσω μη κολυμπήσω
παθαίνεις έναν ίλιγγο και θρόμβωση οι φλέβες
πόσο άλλο αληθινό και φυσικό συνάμα;
έχω φροντίσει, τα παιδιά ένδοξες να ‘χουν μέρες
λυπάμαι όσους βρίσκονται στη θέση μου επαίτες…
Χορωδία
Είναι ένα ψέμα ο έρωτας και σ’ έχουν κοροϊδέψει
όσοι φαντάζαν κίβδηλοι για τα λεφτά στην τσέπη
πλήρωσες μέχρι άυλες θηλυπρεπείς ορέξεις
κάτι γλυκόπιοτα ποτά σε κρυσταλλένια υφή
Το παραθύρι είναι μικρό και θα τ’ απασφαλίσω
κι απ’ το παραθυρόφυλλο θα φύγω ένα πρωί
φωτιά στα υπάρχοντα να αρθεί, όλα θα τα διαλύσω
οι αναμνήσεις να καούν κι η κάθε συλλαβή…
Αφηγητής
Εδώ, σ’ αυτά τα ηλιόλουστα και φωτεινά μονοπάτια
δεν κατοικούνε πλέον καταιγίδες
εδώ, ο ήλιος δεν ζεσταίνει πιο πολύ απ’ όσο χρειάζεται
για να ημερέψει η πλάση.
Εδώ, σ’ αυτά τα ηλιόλουστα και φωτεινά μονοπάτια
υπάρχουν ελάχιστες σκιές, κι αν θες να καλυφθείς από τον ήλιο
πρέπει να τρέξεις πηδώντας
διασχίζοντας αμέτρητες βουνοκορφές
να πας διαγώνια στα ρεύματα του ποταμού
περιμένοντας ν’ ανθίσει ένα κόκκινο τριαντάφυλλο
ανάμεσα στα εκατομμύρια των εκατομμυρίων μαύρων άλλων...
...
ΤΕΛΟΣ μέρους 1
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου