ΕΠΙΛΟΓΟΣ μέρος 2

Αφηγητής

Δεν είναι ωραίο να ακούγεται η βροχή του πρωινού;

πάνω στα μάτια και το πρόσωπο να πέφτουν οι ψιχάλες της

προσμένοντας το χάδι σου, αγάπη μου

μα πιο ωραίο το συναίσθημα να έχεις έναν κόσμο κλειδωμένο

φυλακισμένο το εγώ σου σε μηνύματα

και την καρδιά παραδομένη σε σκιρτήματα και λόγια ερωτικά

τις αγκαλιές και τα φιλιά σου ακουμπισμένα

σε πλακόστρωτους πεζόδρομους και υπόγεια περάσματα

που κάθε ημέρα περπατώνται απ’ του έρωτα τα βήματα, τα αισθήματα

περάσαμε τα σύννεφα, πατήσαμε ουρανό

διαλύσαμε και χτίσαμε ξανά τα ίδια όνειρα για να έχουμε πορεία

φορές που σφίγγοντας το χέρι σου στη στάση του μετρό

τα κάστανα μετρούσαμε ψημένα, στο σταθμό

κι οι μνήμες πάντα ερχόντουσαν στην πρώτη γνωριμία

ώσπου τα δάκρυα στερέψανε και πήγα στο γιατρό

του είπα, περιέργως έχω πάψει πια να κλαίω

συνήθισα τα δάκρυα και τώρα αναπολώ

τις μέρες που τα μάτια μου φλεγόντουσαν για εσένα

κι αν φταίω που σ’ αγάπησα κι ακόμα σ’ αγαπώ, συγχώρα με

μα έμαθα ν’ αφήνομαι ολόκληρος εγώ

και να ‘χω μιαν απαίτηση παρέα να ζητώ

να παίρνω όσα κέρδισα με κόπο χωρίς να ‘ναι χαρισμένα ούτε ένα

να παίρνω όσα κέρδισα με κόπο χωρίς να ‘ναι χαρισμένα ούτε ένα…

Υάκινθος

Ο πόνος καταγράφεται στα έργα

δίχως μολύβια και μελάνι

χαρίζεις την ψυχή σου ολότελα όταν πονάς

κι όταν αγαπάς, χαρίζεις απλόχερα το φιλί σου

δίχως να προσμένεις να το πάρεις πίσω

το χαρίζεις κι αυτό ταξιδεύει, ταξιδεύει

όπως ταξιδεύουν τα γράμματα του μυαλού

δεμένα πάνω στην πλάτη του ανέμου

όπως ταξιδεύουν τα καράβια στις μακρινές θάλασσες

όπως μετακινούνται τ’ αστέρια στο στερέωμα

δίχως γραμματόσημα και λευκό φάκελο

απλά ταξιδεύουν για να φτάσουν σε μάτια

μαύρα, σαν αποξηραμένα δαμάσκηνα

ψημένο καλαμπόκι πάνω στο παγκάκι μας

ξεραμένα δάκρυα στο λευκό χαρτί, μες τη νύχτα

και στα χέρια το “αντίο” να μυρίζει κάρβουνο

όταν αγαπάς, χαρίζεις απλόχερα το φιλί σου

δίχως να περιμένεις κόκκινα χείλη να σε γλυκάνουν

- τα μεστωμένα κεράσια τον δεκαπενταύγουστο –

“σ’ αγαπάω” σου λέω και στέλνω φιλί

θα ‘ρθει να στο φέρει λευκό περιστέρι

κράτα το φυλαγμένο, δίχως αντάλλαγμα

- δε μοιάζει φιλί απ’ τα χείλη που λάτρεψες -

είναι μεθυστικά τα φιλιά σου, σαν όπιο

αισθάνομαι δέσμιος, δε θέλω φιλί απ’ τα χείλη σου

είναι μέρες που δε λένε να βγουν απ’ τη ζωή μου

τ’ αποτυπώματα των χειλιών σου - πληγωμένα γράμματα -

βγάλε με απ’ τη ζωή σου, αλλοιώνοντας τις προτάσεις

- βγάλε με απ’ τη ζωή σου, κόβοντας τις προεκτάσεις –

αυτές οι τελευταίες λέξεις άλλωστε, που δεν είπαμε

ταξιδεύουν ακόμα, δίχως να ειπωθούν...

ΤΕΛΟΣ μέρους 2

Εικαστική δημιουργία: Γιάννης – Στέλιος Παππάς

Επιμέλεια έκδοσης: Γιώργος Σ. Κόκκινος

Φιλοξενία - υποστήριξη: eBooks4Greeks.gr
(*στίχοι στο τέλος της Γ΄ Πράξης έχουν γραφεί με τη συμμετοχή μέλους του stixoi.info στις  06/02/2011)