ΕΙΣΑΓΩΓΗ μέρος 3

ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ:

Υάκινθος

Υεμένη

Αφηγητής

Ποιητής

Ηθοποιός

Τραγουδιστής

Συγγραφέας

Χορωδία

Αφηγητής

Σχεδόν απόλυτα, ολοκληρωτικά χαμένος

σε ‘κείνο το παιχνίδισμα ... - πως λέγεται να δεις;-

ξενυχτισμένος, δακρυσμένος και πιωμένος 

- “από αγάπη θα ‘ναι” ίσως πούνε μερικοί - 

εγώ θα το αποκαλούσα ... εγκατάλειψη

και θα το στόλιζα γιρλάντες και κορδέλες

μαυρισμένες απ’ τα χρόνια κι άυλες προτάσεις

έρωτος της ουτοπίας.

Εγώ θα το έκανα δεντράκι Χριστουγέννων 

να θυμίζει σ’ όσους μείνανε εδώ

τα κίβδηλα όνειρα και τις απόμακρες

ή πιο κρυφές και ακατέργαστες στα βάθη της ψυχής, αλαζονείες.

Αλλάξανε τα πάντα, εν μια ριπή ασύμφορου και υπέρμετρου αστιγματισμού

εντός ενός καυγά γεμάτου με υπερφίαλη ζάλη

και χύθηκε ολωσδιόλου το “κρασί” ! 

Ο ίλιγγος κατάφερε να γίνει η αφορμή

να διαλυθούν τα όνειρα και οι φιλοδοξίες

ενός κορμιού που σχίστηκε στα δυο σε μια νυχτιά 

και παραδόξως, πως πληγώθηκε η καρδιά μου και πονάει τόσο πολύ;

 

Και μένω εδώ καθρέπτη μου ν’ αναπολώ τις δόξες 

που χάριζα απλόχερα – Τί ηλίθιος! - στη στιγμή

τα πάντα μου, το είναι μου, τα συναισθήματά μου

τα πρότυπά μου, τα φιλιά, τα λόγια μου χαλούσα

τις ώρες και τις μέρες μου ασκόπως σπαταλούσα

αφού κατατροπώθηκαν με φόρα και πυγμή

πατήθηκαν, διαλύθηκαν και γίναν η αφορμή

να κλείσει η “ενδιάμεση η πόρτα”…

Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να μάθει απλώς αν ζούσα

ή αν στου άλλου κόσμου τα στενά ακροβατούσα

αν έτρωγα, μην έρεψα, μην είχα ανάγκη κάτι

γυρνώντας με συνήθειες κακές, σα τον σακάτη

μ’ ένα μπουκάλι βότκα κι ένα στριφτό τσιγάρο.

Μα ετούτο τον καπνό ... άλλο δε τον φουμάρω!

Γκρεμίστηκε ανέλπιστα και το στερνό σκαλί μου

και πλέον δεν το χωράει η λογική μου…

Χορωδία

Χρυσό καράβι φιλντισένιο, ξεκινάει

για πού πηγαίνει, πού κινεί, για πού τραβά;

κρύβει στα σπλάχνα μια ψυχή που ξεψυχάει

θεριεύει ο άνεμος, του σκίζει τα πανιά

από μετάξι τα’ χουν ράψει, οι μαστόροι

στου Αποσπερίτη μπρος το φως, οι ναυτικοί

φουρτούνα κάμανε του κόσμου οι διαβόλοι

κι αντί γι’ Ασία, άλλαξε ρότα γι’ Αμερική

χρυσό σκαρί από ρουμπίνια και διαμάντια

τα ‘χαν ψαρέψει στου Αιγαίου τ’ ανοιχτά

το θησαυρό του μεταφέρει στα σκοτάδια

για πού πηγαίνει, πού κινεί, για πού τραβά;

τα δουλευμένα όλοι οι ναύτες έχουν πάρει

σε είδη μοίρασαν τις πόρνες περιωπής

κάμαν παιδιά, τα παρατήσαν στο λιμάνι

και στο καρνάγιο του ονείρου θα τα βρεις

ακολουθώ της ερημιάς του την πορεία

τη διαδρομή που ‘χει χαράξει στο βορρά

ακροβατώ στη μεθυσμένη του ευτυχία

για πού πηγαίνει, πού κινεί, για πού τραβά;

...

Eπιστροφή στο μενού

Tο βιβλίο σε pdf