Πορφυραδα

Ένα ζαρκάδι λευκό σα χιόνι σα γάργαρο νερό τρέχει σ' ένα λαγκάδι σαν το κεράκι λιώνει λουσμένο στου φεγγαριού τη λάμψη. Αχ! πώς σπαράζει καθώς ένα κύμα σκοτεινό μαχαίρι δίκοπο μέσα του χώνει κι η καρδούλα του ματώνει στο δειλινό. Σαν αστραπή το κύμα χάνεται, φεύγει. Πιστό φεγγάρι χρυσά ντυμένο το κοιτά απορημένο αγγίζει το ζαρκάδι, το θεραπεύει το δάκρυ του στεγνώνει κι ο πόνος μαλακώνει. 4/9/06

Αγαπώ τα όνειρα γιατί μέσα σ' εκείνα ζεί ς κι ας μην ζείς... Αγαπώ την ποίηση γιατί με φέρνει κοντά σου κι ας μην είσαι... Αγαπώ τ' άστρα γιατί είσαι ένα απο αυτά κι ας μην λάμπεις... Αγαπώ εσένα γιατί είσαι η ζωή μου κι ας μην ζώ... Γιατί αν ζούσα θα ήσουν εδώ! Απλά υπάρχω!

Σε ‘κείνη τη γωνιά, την ανθισμένη μ’ άστρα περπάταγες στην άκρη του γιαλού κι αγνάντευες στο πέλαγο, τα κάστρα φιλιά κοχύλια, διψασμένα φύκια, μάζευες παφλάζοντας στα κύματα, το δειλινό σου πέταγα τα βότσαλα, μπροστά απ’ τα μάτια τα γέμισα μ’ ονόματα, τα βάφτισα μακάρι να ‘χα μάθει το δικό σου στη γαλανή τη θάλασσα, ο ήχος του φιλιού μακάρι να ‘χα πιει ένα δικό σου να ήμουν άγιο φυλακτό, μια χάντρα του λαιμού κομμάτι τ’ ουρανού, στο πρόσωπό σου μας χώριζε μι’ απόσταση, ελάχιστη απ’ το τίποτα την Άνοιξη, πιο γκρίζος ο καιρός στα πράσινα τα κυπαρίσσια ταίριαξαν τα μπλε σου μάτια, με τα δάκρυα όπως γέμισαν κι αντιλαλούσε ο ήχος της απόγνωσης ρουφούσε η άμμος, τον καπνό και την αλμύρα μας χώριζε μι’ απόσταση, μακρύτερη απ’ το σήμερα γαλάζια η θάλασσα κι οι κόρες των ματιών να κολυμπούν οι αστερίες, τα δελφίνια σου πέταγα τα βότσαλα και μέτραγα τους κύκλους ως το τέρμα, που ζωγράφιζαν παφλάζοντας στα κύματα, το δειλινό. (Από την ποιητική συλλογή, -Ω-)

Αν μ' αγαπάς στείλε μου τα ρόδα της χαράς μ' ένα γλυκό φιλί. Αν μακριά μου πονάς θα πετάξω σαν πουλί στη δική σου αγκαλιά. Αν η καρδιά σου για μένα χτυπά απ' τη χαρούμενη προσμονή θα 'ρθω να γιορτάσουμε μαζί. Αν η καρδιά σου σε μένα είναι ανοιχτή αν σου είμαι απαραίτητη τους κρυμμένους θησαυρούς της ψυχής μου θα δεις. Το σ' αγαπώ αν θα μου πεις με σώζεις απ' τη μοναξιά μου κέρδισες την καρδιά μου.

Το εγχείρημα ξεκίνησε από την ιδέα που είχαν δύο διαδικτυακοί ποιητές ή αλλιώς φίλοι της ποιητικής τέχνης, οι οποίοι συναντήθηκαν από κοντά και ένωσαν τις δυνάμεις τους για τη δημιουργία αυτής της ηλεκτρονικής πύλης-στήριξης της διαδικτυακής λογοτεχνίας ή αλλιώς της λογοτεχνίας εκείνης που δεν βρήκε το δρόμο του τυπογραφείου. Θέλησαν να καλέσουν κοντά τους, γνωστούς και φίλους που αγαπούν το αντικείμενο και ασχολούνται με τη συγγραφή διηγημάτων, ποιημάτων ή στιχουργημάτων, ώστε να προσφέρουν με τη σειρά τους ένα μικρό λιθαράκι στον ογκόλιθο του Ελληνικού λόγου. Οι προσκλήσεις που στάλθηκαν μέχρι στιγμής αγγίζουν τις τριάντα και ο αριθμός αυτός πρόκειται να αυξηθεί τις προσεχείς μέρες, με τη συμμετοχή κι άλλων φίλων μας, στοχεύοντας έτσι στη δημιουργία ενός μεγάλου λογοτεχνικού ιστοτόπου, μιας άξιας σεβασμού σελίδας ανάμεσα στις τόσες που ξεφυτρώνουν στα απέραντα μονοπάτια του ίντερνετ, ενός λογοτεχνικού bar όπου πελάτες δε θα υπάρχουν και ιδιοκτήτες θα είναι όλοι οι άνθρωποι που απαρτί