Ελένη Σεμερτζίδου - Πέντε ποιήματα
Ελένη Σεμερτζίδου - Πέντε ποιήματα Η Συμμορία Στα βήματα τα σταθερά, στα γυαλισμένα μωσαϊκά Στην άχνα μιας ανήμερης, μοιραίας ιστορίας Ρομαντικές αναπολήσεις, με φόντο την αλμύρα Πόσο πολύ νοστάλγησες στο χθες σου να γυρνούσες Σ’ εκείνη την ωραία, την παλιά τη συμμορία, που ο έρωτας το γάντι του πετούσε Κι αλαβάστρινο κορμί, στα πιο επιδέξια τα χέρια ξεψυχούσε Πόσο πολύ νοστάλγησες το κόκκινο μιας δύσης που μεθούσε Ωραία κι άπονη παλιά μου συμμορία, στη Σικελία κάποτε τα νιάτα σου τα ζούσες Με περηφάνια κι αρχοντιά, τις σφαίρες μές’ τις σάρκες σου χωρούσες Τις σφαίρες που τα όπλα σου τις σκόρπησαν τριγύρω Στα άδικα και δίκαια σημεία των καιρών της … Του χθες, του νου και του φευγάτου, ωραία συμμορία Από τα θέρετρα του πλούτου ξεπροβάλεις, αντίλαλος που σκέπασαν τα χιόνια Και, σήμερα, μαζί σου περπατάω, στον μάταιο τον γύρο του θανάτου Ωραία … Ξεχασμένη … Και παλιά μου συμμορία. Με ανεμόμυλους Ψηλά, σε πύργο ακατοίκητο και στην ανέγγιχτη του χρόνου ανεμελιά Ανθός της Άνοιξης σε χώμα μα