Πορφυραδα

Η δημιουργική ζήλια  και άλλα ανένταχτα ποιήματα και κείμενα του Γιώργου Κόκκινου - Αδημοσίευτα - Φωτογραφίες: Synodia Paraskevi Η δημιουργική ζήλια (24/02/2019) Συγγράφεις δια την Φιλοσοφίαν; στάζουν τα δάχτυλα πεντάγραμμα επάνω στα χαρτιά σου κι απάνω στα μαλλιά σου, οι νότες γίνονται βροχή και πλάθουν μελωδία χύνονται απόμακρα οι λέξεις, κατάσαρκα απ’ τα εσώρουχά σου υποχωρούν νωχελικά τα τρύπια λόγια στο φευγιό μας αφοδεύσαμε ελπίδες και τις αφήκαμε να στέκουν σε παράταξη μας γάμησαν το παραμύθι και το πήρανε μαζί τους κι άλλοτε συγγράφοντας, θελήσαν να θρηνήσουνε για την απώλειά του τίποτα να μην πιστεύεις! Μην εμπιστεύεσαι τον κόρφο σου.. εδώ, θα σου κρατώ το χέρι να πηγαίνουμε και άμα στην πορεία κουραστείς ή νιώσεις την ανάγκη να ουρλιάξεις καβάλησε ένα στίχο μου και πάρε τον σεργιάνι στην καβάντζα Σκατά! η δημιουργική μας τρέλα, μάλλον, αφουγκράζεται τα σύννεφα ζηλεύει, θα έλεγε κανείς, το μονοπάτι της ορφάνιας μας κι

Ποιήματα και κείμενα του Περικλή Ρεΐζη - Αδημοσίευτα - Μεγαλώσαμε λέει η ταυτότητα ... παιδιά κρυμμένα. Στην αλάνα του νου μας με χαρά επιστρέφουν 25-11-2019 Τηλέγονος σε καρτερεί... Κάτι μουρμούριζε το κύμα στέλνει νερού, χαιρετισμό ξετρελαμένοι Μινωίτες φορτώνουν μνήμες στον Καιρό... Το ράμφος κοίτα, της ημέρας τον Ήλιο αγγίζει τη Ζωή πάλι ο Φαέθων σε τρομάζει μα η Ύβρις του θα πληρωθεί Και μια Γοργόνα, που σπαράζει για τον Αλέξανδρο θρηνεί τώρα τον Σείριο κοιτάζει μα λύτρα, η αλήθεια απαιτεί.. Του Χρόνου γύρισε η Ανέμη γελάει ο Κ(Χ)ρόνος κάθε αυγή εξόριστη η ζωή γυρεύει σαν μετανάστης να σωθεί... Και κει στην άκρη του Αιθέρα παίζουνε ζάρια οι Θεοί μήλο της Έριδας η ζωή σου το στοίχημά τους είσαι Εσύ! Πάντα η μεγάλη σου Ιθάκη θα'ναι του Σείριου το Αστρί μα είναι η επιστροφή Παγίδα Τηλέγονος σε καρτερεί... (Ο Τηλέγονος ήταν γιος του Οδυσσέα και της νύμφης Κίρκης. Αποβιβάστηκε στην Ιθά

Ποιήματα του Θανάση Μουσόπουλου ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΑΛΛΟΤΡΙΩΝ, 1982 πρώτη εκδοχή   Τα ποιήματα είναι, για να γεμίζουν τις στιγμές μας, ή, για να δίνουν κάποιο νόημα στη ζωή, όλων. Για το λιθαράκι, Που θα δείξει ψηλότερο το χτήριο. Ενδέκατη εκδοχή      Στο Θεατρικό Εργαστήρι της Φ.Ε.Ξ. Η κυψέλη Γεμίζει απ’ την καρδιά μας. Τα χνότα με τον αγώνα ενώνονται και μετουσιώνονται σε Μπρεχτ: μετουσιώνονται σ’ έναν εαυτό με μέλλον. ΑΔΗΛΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ, 2000 [1] Ο ποιητής είπε για την πόλη που σ’ ακολουθεί. Ο ποιητής είπε για τη χώρα που σε πληγώνει. Και συ τρέχεις από πόλη σε πόλη. Τον τραυματίζεις από χώρα σε χώρα. Ο ποιητής μιλούσε για την πόλη του. Ο ποιητής μιλούσε για τη χώρα του. Ο ποιητής δεν είναι ιστορικός δεν είναι γεωγράφος. Ο ποιητής ανάσα ιδρωμένης γης.  [2] ήταν κι αυτό μες στο παιχνίδι να γεννηθείς με τα χέρια κρυμμένα σ’ ακατανόητες λέξεις. ύστερα έγινες ποιητής και τα χέρια να λύσεις προσπ

Περί δημιουργίας ενιαίου φορέα του Γιώργου Σ. Κόκκινου Η πρόθεσή μας να προβληθεί το όποιο συγγραφικό, μουσικό ή ζωγραφικό έργο οποιουδήποτε ομότεχνου καλλιτέχνη ήταν πάντα η αφετηρία αυτής της προσπάθειας, με αφετηρία το ιστολόγιο της Πορφυράδας όπου αυτή η αντίληψη προξένησε την ανάγκη δημιουργίας της το 2007. Θα θέλαμε να καταστήσουμε σαφές, πως η βασική επιδίωξη τόσο μέσα από την Προφυράδα όσο και μέσα από την σελίδα και την ομάδα του Συμβατού Δότη στο FB , είναι η προβολή και η προώθηση ως επί το πλείστον της ελεύθερης εργασίας μας, αυτής δηλαδή που δεν αποτελεί αντικείμενο εμπορίου αλλά διατίθεται ως δωρεάν πληροφορία με ελεύθερη διανομή στο διαδίκτυο.  Έχει συμβεί να διαφημίσουμε σε πολύ περιορισμένη έκταση (επιγραμματικά) βιβλία που βρίσκονται σε κυκλοφορία και δεν θεωρούνται δωρεάν ή εξαντλημένα, αλλά αυτό αποτελεί μικρή εξαίρεση σε μια προσπάθεια να βρει απήχηση το ελεύθερα διακινούμενο έργο μας. Επίσης έχει επιτραπεί η διαφήμιση εκδηλώσεων για βιβλία (που όμω

''Σκεφτείτε! Σκεφτείτε! Σκεφτείτε!''   Έξι Κείμενα του Γιώργου Μπλάνα ΜΑ ΦΥΣΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΦΑΣΙΣΜΟΣ Είναι απίστευτο το γεγονός πως ακόμα και άνθρωποι με ικανότητες ανάλυσης της πραγματικότητας, όπως εξελίσσεται γύρω τους, αφήνονται να κυριαρχηθούν από το θυμικό τους και επαναλαμβάνουν μηχανικά ιδεολογικές κοινοτοπίες. Φυσικά, τα πράγματα εξελίσσονται με τέτοια ταχύτητα που είναι κάπως δύσκολο να έχεις εποπτεία τους με κάποια σύνεση. Υπάρχουν ωστόσο ορισμένα δεδομένα -έστω θολά, έστω «διαισθητικά»- και ορισμένες διαστάσεις, που θα μπορούσαν να καθοδηγήσουν όποιον θέλει να σκεφτεί και όχι να αρκεστεί στις ψυχολογικές εκρήξεις του. Τα ελληνικά πανεπιστήμια -για όποιον έχει φοιτήσει, ο ίδιος ή τα παιδιά του- είναι χαρακτηριστικοί τριτοκοσμικοί οργανισμοί: χωρίς οργάνωση, με δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, χωρίς μέριμνα για τους χώρους, την καθαριότητα, την φύλαξη, την εξυπηρέτηση των φοιτητών και του διδακτικού προσωπικού, μερίδα (καθόλου ασήμαντη) του οποίου δεν εκτ