Κυνήγι θησαυρού

Στην άμμο την καυτή
και τη χρυσή αμμουδιά
απόθεσα, σπαθί και πανοπλία

και μάζεψα, απ’ της θάλασσας
το κύμα
κοχύλια δυο και λίγα φύκια
να σου πλέξω μια φωλιά

- ο πρίγκιπας, ζητά μία πριγκίπισσα
κι ο ιππότης, μι’ αμαζόνα
να χορεύει
τραγούδια της αγάπης, γνώριμα

ζητά το χέρι να φιλήσει
που τον μαστίγωνε
σαράντα απόβραδα

ζητά τα πόδια, που τον έλιωσαν
να προσκυνήσει
με φιλιά αργόσυρτα

στους ήχους των πουλιών
χωρά η ζωή του
στην αύρα της θαλάσσης
κλαίει από έρωτα

μαζεύει απ’ τις ακτές
κοχύλια κι άμμο
να φτιάξει όνειρα
σαν κάστρα απροσπέλαστα

- σ’ εκείνη την ακτή
με τη χρυσή αμμουδιά

κι εγώ έθαψα
μια νύχτα, την καρδιά μου

κυνήγι θησαυρού, η αγκαλιά μου
μα αν βρεις, πού στοργικά την έκρυψα
λατρεία θα σε ράνουν
τα φιλιά μου.