Η σιωπή των κυμάτων

Ένα κύμα σιωπηλό

η ψυχή μου

χτυπά τα βράχια της κακίας

με την ομορφιά της ακακίας.

Μια θάλασσα φουρτουνιασμένη

η ζωή μου

απ' τους ανέμους της ζήλιας των ανθρώπων

μα στα βάθη της κρυμμένο

το πολύτιμο μαργαριτάρι της ειρήνης.

Ένα αηδόνι πληγωμένο

απ' το βέλος του αδιεξόδου

η ψυχή

μα συνεχίζει να κελαηδά

στης απόστασης τη βροχή

στης απουσίας σου τη μοναξιά.

Μια φωτιά που παγώνει

η καρδιά

μα στα βάθη της δε σβήνει

η λαμπάδα της αγάπης.

Μόνο που σιγά μόνη της λιώνει

μες στις αξεπέραστες στιγμές.

Ένα νησάκι μοναχό

μες στον απέραντο ωκεανό

η καρδιά μου.

Περιμένω

η σιωπή των κυμάτων

να σε φέρει κοντά μου

ανεκπλήρωτο όνειρό μου

για να θεραπεύσεις

την κρυφή πληγή της καρδιάς

για να φυτέψεις

το λουλούδι της αγάπης

για να με γεμίσεις με το φως της χαράς.

Μαγεμένη σε κοιτώ

σα δειλινό του πόνου

δακρυσμένη σου ζητώ

στο ανύποπτο του χρόνου

μη με προδώσεις.

1/6/06