Το πονεμένο φεγγάρι
Πονεμένο μου φεγγάρι
με την ατέλειωτη αγάπη
με τα πράσινα μάτια
τα πανώρια
που με αναστάτωναν τα βράδια
σαν τα κοιτούσα
έμενα άφωνη να τα κοιτώ
με θαυμασμό.
Συγνώμη που πλήγωσα
την καλή σου την καρδιά
κι ας μου 'πες μια βραδιά:
"Θα σ' αγαπώ."
Θυμάμαι τ' άρωμά σου όταν βγαίναμε.
Πόσο μου άρεσε όταν πηγαίναμε
βόλτες το βράδυ
με το φεγγάρι
να μας φωτίζει
την αγάπη.
Μόνη κοίταζα τ' αστέρια
σκεφτόμουν εσένα
κι όταν έπεφτε ένα αστέρι
έκανα μια ευχή
να 'μαστε πάντα μαζί.
Θυμάμαι το δάκρυ σου
τη φωνή σου, τα τραγούδια,
τα λουλούδια
που μου χάριζες
με την αγάπη σου.
Μα πώς βρήκα τη δύναμη
και σ' άφησα μόνο να πονάς
να μ' αγαπάς
κι έφυγα
αφού πρώτα σου έδωσα
τόσα ποίηματα που έγραψα
για σένα με αγάπη;
Πονεμένο μου φεγγάρι
δυστυχώς τώρα
μετά από τόσα χρόνια
βλέπω πως κανείς
δεν μ' αγάπησε τόσο πολύ
μόνο εσύ.
19/8/06
αχ βρε Ελένη μου, δεν αφήνουμε κάτι όταν μας αγαπάει πολύ, αρκεί βέβαια να το αγαπάμε κι εμείς και στο ποίημα σου αυτό κατάλαβα!
ΑπάντησηΔιαγραφήσου έστειλα ένα τραγουδάκι
"My heart will go on"
μιας και έβαλες foto του τιτανικού
καλό απόγευμα!
Νικολέττα,σ' ευχαριστώ! Το τραγούδι και η ταινία είναι από τ' αγαπημένα μου και τα έβαλα στη χώρα του ονείρου. Ελάτε να δείτε και ν'ακούσετε. Έχουν σχέση με τις όμορφες αναμνήσεις μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘΑΥΜΑΣΙΟ Ελένη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό είναι κατ' ευθείαν για ποιητικό διαγωνισμό!
Εύγε..
Με την προϋπόθεση βέβαια, ότι πριν το παρουσιάσεις κάπου εκτός από εδώ, να είναι χωρισμένο σε στροφές, να πετάξεις κάποιες περιττές λέξεις κάνοντας διορθώσεις, όπως "την καλή σου την καρδιά" που είναι πλεονασμός και αποφεύγοντας λέξεις όπως το "σου", το "και"....
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλει λίγο δουλειά ακόμα δηλαδή για να γίνει τέλειο!
Γιώργο, σ' ευχαριστώ αλλά νομίζω υπερβάλλεις. Εμένα μου φαίνεται απλή έκφραση δυνατών και έντονων συναισθημάτων ενός μεγάλου και παθιασμένου έρωτα που βρήκε ανταπόκριση.Γι' αυτό μου προκαλεί έντονη συγκίνηση όταν το διαβάζω. Μήπως είδες και το βίντεο με την ταινία του Τιτανικού στο μπλογκ μου;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Leonardo di Cabrio μου θυμίζει τον μεγάλο έρωτα της ζωής μου. Η αγάπη που είχε το ζευγάρι στην ταινία μου θυμίζει την αγάπη που νιώθαμε τότε και οι δύο και όμορφες αναμνήσεις που με συγκινούν όταν τις ξαναφέρνω στο μυαλό.
Το πληκτρολογώ με στροφές αλλά δεν εμφανίζονται μετά στο μπλογκ. Στους στίχους κατάφερα και το έβαλα με στροφές. Εδώ και στο μπλογκ μου δεν μπορώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλένη το ίδιο πρόβλημα έχω κι εγώ.Αυτό προσπαθούσα να σας εξηγήσω χθες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟλα εκείνα που έχουν "φως" μεσα τους....ειναι εκεινα που μας αγαπουν πραγματικα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλένη, δύο πράγματα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρώτον, ανέβασέ το πάλι με την επιλογή edit post, αντιγράφοντάς το από το stixoi.info!
Δεύτερον, τα ποιήματά σου, όπως και τα δικά μου και όλων μας θα δοκιμαστούν στο χρόνο, για να δούμε αν τελικά αντέχουν μέσα μας!
Μετά από 3 χρόνια συνεχούς δημιουργίας, τα πρώτα μου ποιήματα μου φαίνονται τώρα παιδικά και σάχλες!
Εξαίρεση αποτελούν ορισμένα, τα οποία διόρθωσα εκ νέου, και μάλιστα τώρα που τα ξαναβλέπω πάλι θέλουν κι άλλες διορθώσεις!
Η τελειότητα στην ποίηση δεν υπάρχει, κανένας δεν την πέτυχε, όμως με την εξάσκηση σιγά-σιγά, προλαβαίνεις έγκαιρα το λάθος της έκφρασης!
Η εξοικείωση είναι το ζητούμενο με την τέχνη ... κι όχι το ταλέντο!
Νικολέττα,κι εγώ το έχω εδώ και καιρό αλλά δεν έχω χρόνο να το ψάξω. Γι' αυτό τα ποιήματά μου φαίνονται χωρίς στροφές.Εγώ με στροφές τα γράφω αλλά μετά αυτές δεν εμφανίζονται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιώργο, σ' ευχαριστώ για τις συμβουλές αλλά δεν μπορώ ν' αφαιρέσω καμία λέξη γιατί κάθε λέξη σ' αυτό το ποίημα είναι συναισθηματικά φορτισμένη και έχει μεγάλη αξία για μένα.
Γιώργο, το αντέγραψα από τους στίχους αλλά όταν πατώ επικόλληση στο μπλογκ εμφανίζεται σαν κείμενο και μετά το χωρίζω με enter κι έχει πολλή φασαρία για να το ξαναδοκιμάσω. Πρέπει να τελειώσω και τις εργασίες μου τώρα.
ΑπάντησηΔιαγραφή