Είσαι το πεπρωμένο μου
Πριν από χρόνια περπατούσα
μόνη και με τον εαυτό μου συζητούσα
μια γυναίκα με σταμάτησε
στην απορία μου απάντησε
μου 'πε τ' όνομά σου
πως είναι το πεπρωμένο
που θα συναντήσω στη ζωή
τ' όνειρο τ' αγαπημένο
που κάποτε θα πραγματοποιηθεί.
Πέρασαν χρόνια από τότε
μες στης ζωής μου τη μοναξιά
ήρθες ξαφνικά
ένιωσα σα να σε ξέρω από παλιά
από τα χρόνια μας τα παιδικά
από τα παραμύθια.
Αναρωτιέμαι αν είναι αλήθεια
είναι γραφτό μας να συναντηθούμε
είναι το πεπρωμένο μας ν' αγαπηθούμε
είσαι ο καθορισμένος απ' τη μοίρα αγαπημένος
της καρδιάς ο λατρεμένος
το καλό μου ριζικό
στο δρόμο μου το μοναχικό;
Κάθε μέρα που περνάω μακριά σου
περιμένω τη στιγμή που θα βρεθώ κοντά σου
ίσως τότε καταλάβω την αλήθεια
θα πιστέψω στα παραμύθια
αν τα μάτια σου κοιτάξω
το πεπρωμένο θα διαβάσω.
Ελένη, εύχομαι να βρεις τον πρίγκιπά σου...πραγματικά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι η Νικολέτα να επανορθώσει και να επανατοποθετήσει το γραπτό της εδώ...
Γιώργο, μακάρι να τον βρω. Σ'ευχαριστώ.
ΑπάντησηΔιαγραφή