Το σύννεφο κι η τριανταφυλλιά

Μια φορά κι έναν καιρό

σ' έναν ανθισμένο κήπο

μια τριανταφυλλιά

γευότανε του ήλιου τα φιλιά.

Είχε όμως μέρες να βρέξει

και διψούσε.

Την πλησίασε ένα σύννεφο

της μίλησε τρυφερά

της έστειλε βροχή

τη δρόσισε.

Πόσο την αγάπησε!

Μα δεν της το είπε ποτέ.

Το σύννεφο έφυγε.

Η τριανταφυλλιά πονούσε.

Πόσο το είχε ανάγκη!

Πόσο της έλειπε!

Μια ζηλιάρα μύγα

την αγάπη φθόνησε

και της είπε λόγια σκληρά:

"Το σύννεφο δε σ' αγαπά

σε άφησε."

Η τριανταφυλλιά απ' τον καημό

μαράθηκε.

Όταν ήρθε το σύννεφο

για να την ποτίσει με αγάπη

την είδε μαραμένη

και δάκρυσε.

Μετάνιωσε

που ποτέ δεν της είπε τι ένιωσε.

Ζωγράφισε στον ουρανό

μια καρδιά που έλεγε:

"Τριανταφυλλιά μου, σ' αγαπώ".