Χάρτινος πρίγκηπας

Στου κάστρου σου τους χάρτινους διαδρόμους

χάρτινη είναι η ζωή σου χωρίς νόμους

ένα σπαθί που τσάκισε η μπόρα

κι ένα παράθυρο που βλέπει σ' ανηφόρα

Ξυπνάς και βρίζεις κάθε ανάμνησή σου

μισείς όποιον σε πλήγωσε κι αγγίζεις το σπαθί σου

μα αίμα πια απ τα στήθη σου δεν βγαίνει

κι η άνοιξη στο κάστρο σου δεν μπαίνει

Ένα αστέρι είχα πάντα στην καρδιά μου

μ αυτό με πλήγωσε και έφυγε μακριά μου

μα εγώ δεν το μισώ και ας πονάω τόσο

μες στην ψυχή μου αγάπη έχω ακόμη για να δώσω

Χάρτινα γίνανε όλα τα αισθήματά μου

μοιάζουνε με τον πύργο σου, χαμένα τα όνειρά μου

κοίτα ψηλά τον ήλιο εκείνος σου μιλάει

μια ηλιαχτίδα ξέφυγε και σου χαμογελάει

Για ένα μονάχα πρίγκιπα ζούσα στα όνειρά μου

εκείνος ήταν η πνοή εκείνος κι η καρδιά μου

μα την αγάπη νίκησε του εγωισμού τ' αγκάθικι

έμεινα μόνη να μετρώ πια τα δικά του λάθη

Μα έχω εσένα πρίγκιπα κι ας είσαι από χαρτόνι

όταν σε νιώθω να πονάς το δάκρυ μου παγώνει

σύννεφα θα χει ο ουρανός και πάντα θα δακρύζει

μα στης καρδιάς μας τα στενά η αγάπη πλημμυρίζει