Σταγόνες δροσιάς

Νιφάδες χιονιού, πέφτουν στα μάτια σου
δροσοσταλιές καθάριες, λευκής νηνεμίας.
Κούνα τα μαύρα σου βλέφαρα, τίναξέ τες
είναι τα πιόνια σου, στη σκακιέρα της φύσης.


Δεν θέλω να νιώσω, στάλες να ’ναι λύπης
να κλαις παγωμένες, σταγόνες μοναξιάς.
Εσύ που έμαθες, στα πάντα να κερδίζεις
μη φοβηθείς λίγα δάκρυα, στο παιχνίδι της ζωής.


Δροσοσταλιές είναι, χορεύουν στα μάτια σου
μικρά σαν διαμάντια, πολύτιμα δάκρυα.
Μην τα σκουπίζεις, νερό θ’ απογίνουν
άστα να ζήσουνε, λίγο πριν να κυλήσουν.


Τι να ’ναι αλήθεια, αυτά τα διαμάντια
νιφάδες χιονιού, για δάκρυα χαράς;
Διαύγεια έχουνε, σαν κρύσταλλα λάμπουν
και ρέουν στα χείλη σου, φιλί να γευτούν.


Μονάχα να νιώσω, πως δεν κλαις με θλίψη
και στάζουν τα μάτια σου, σταγόνες δροσιάς.
Εσύ που έμαθες, στα πάντα να κερδίζεις
κούνα τα πιόνια σου, στη σκακιέρα της φύσης.

~~~

Ασπρόμαυρες φωτογραφίες σήμερα και έχουμε:
1. από το όρος Καλλίδρομο του Νομού Φιώτιδας
αυτές οι άσπρες μπαλίτσες είναι χιονονιφάδες
2. το ρολόι του Πόρου, το οποίο βρίσκεται
στο υψηλότερο σημείο του νησιού και διακρίνεται
δίπλα του ένα τμήμα της Ελληνικής σημαίας
3. το ποταμάκι μέσα στην πόλη της Λιβαδειάς
4. δειλινό στην παραλία του Τυρού στην Πελοπόννησο
ίδια με τη χθεσινή, χωρίς καραβάκια.

για περισσότερες φωτογραφίες της νιότης μου
στο: Πως περάσανε τα χρόνια...