Οι σκέψεις κύμα..


Η θάλασσα γλύφει την αρμύρα

απ τα βράχια..

Διογκώνεται κι άλλο μέσα μου η αγάπη..

Την σκορπάω στα κύματα και γαληνεύουν.

Δυό δελφίνια ξυπνούν και αγκαλιάζονται

μέσα απ τα βάθη των ματιών τους..

Σμιλεύω μέσα μου τον πόνο και γεννιέμαι ξανά..

Μήτρα ο έρωτας που με γεννά..

Κόκκινα τριαντάφυλλα σκορπισμένα μπροστά

στη νέα μου ζωή , ανοίγουν το δρόμο..

Μικρά μεταξωτά κουκούλια ανοίγουν αργά

στα βάθη της ψυχής μου

και γεννούν με τη σειρά τους μικρά όνειρα..

Η ηλιαχτίδα που έκοψε απ τις φωτεινές ρίζες του

ο ήλιος και την κάρφωσε στα μαλιά μου

άπλωσε τη ζέστη της μέσα μου

κι ως του ωκεανού τις άκριες..

Βάζω φτερά γλάρων και λευκό φόρεμα

κεντημένο από αφρό

και πετώ ψηλά...

Στην ελευθερία του έρωτα..

Αγάπησέ με..

Σχόλια

  1. Ηλιαχτίδαααα???????
    με προβλημάτισες!!!!!

    Στην ελευθερία του έρωτα...

    έχει ο έρωτας ελευθερία?????????

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χαίρομαι που ανέβασες πρώτη, Μαράκι, τη σημερινή καταχώρηση!

    Πολύ σωστό αυτό που είπες, σχετικά με τη ζήλια και το χαμόγελο πιο πριν... ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Kαλησπέρα και στους δυο σας.
    Ευχαριστω Γιώργο μου.
    Νικολ μου γλυκιά ναι. Ο έρωτας απο μονος του ειναι ελευθερία..

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου