Οι σκέψεις κύμα..
Η θάλασσα γλύφει την αρμύρα
απ τα βράχια..
Διογκώνεται κι άλλο μέσα μου η αγάπη..
Την σκορπάω στα κύματα και γαληνεύουν.
Δυό δελφίνια ξυπνούν και αγκαλιάζονται
μέσα απ τα βάθη των ματιών τους..
Σμιλεύω μέσα μου τον πόνο και γεννιέμαι ξανά..
Μήτρα ο έρωτας που με γεννά..
Κόκκινα τριαντάφυλλα σκορπισμένα μπροστά
στη νέα μου ζωή , ανοίγουν το δρόμο..
Μικρά μεταξωτά κουκούλια ανοίγουν αργά
στα βάθη της ψυχής μου
και γεννούν με τη σειρά τους μικρά όνειρα..
Η ηλιαχτίδα που έκοψε απ τις φωτεινές ρίζες του
ο ήλιος και την κάρφωσε στα μαλιά μου
άπλωσε τη ζέστη της μέσα μου
κι ως του ωκεανού τις άκριες..
Βάζω φτερά γλάρων και λευκό φόρεμα
κεντημένο από αφρό
και πετώ ψηλά...
Στην ελευθερία του έρωτα..
Αγάπησέ με..
Ηλιαχτίδαααα???????
ΑπάντησηΔιαγραφήμε προβλημάτισες!!!!!
Στην ελευθερία του έρωτα...
έχει ο έρωτας ελευθερία?????????
Χαίρομαι που ανέβασες πρώτη, Μαράκι, τη σημερινή καταχώρηση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ σωστό αυτό που είπες, σχετικά με τη ζήλια και το χαμόγελο πιο πριν... ;)
Kαλησπέρα και στους δυο σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστω Γιώργο μου.
Νικολ μου γλυκιά ναι. Ο έρωτας απο μονος του ειναι ελευθερία..