Το δάκρυ της ψυχής

Από -

Σε σκέφτομαι

όταν μόνη περπατώ

στους δρόμους της πόλης

χωρίς το χέρι σου να κρατώ.
Αν κι εσύ

μόνος περπατάς

στο δρόμο της ζωής

και την αλήθεια ζητάς

ένα έχω να σου πω.
Η αλήθεια είναι μία

χωρίς αμφιβολία.

Μην ανησυχείς.

Το δάκρυ της ψυχής

θα σου δείξει το δρόμο

που οδηγεί στην αγάπη

μέσα από τον πόνο

θα σου μάθει.
6/8/06
Όταν αγαπάεις τον Χριστό, κάνεις κόπο, αλλά ευλογημένο κόπο. Υποφέρεις, αλλά με χαρά.Αν δεν υπάρχει ταπείνωση, δεν μπορούμε ν΄ αγαπήσουμε τον Χριστό. Ταπείνωση και ανιδιοτέλεια στη λατρεία του Θεού. Κανείς να μη σας βλέπει, κανείς να μην καταλαβαίνει τις κινήσεις της λατρείας σας προς το Θείον. Όλ΄ αυτά κρυφά, μυστικά. Γέροντας Πορφύριος

Σχόλια

  1. Γιώργος_Κ17 Μαΐου 2007 στις 7:46 μ.μ.

    Ελένη όσο πας και καλυτερεύεις την προσωπική σου πινελιά! Ζωγραφίζεις!
    Καλησπέρα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος17 Μαΐου 2007 στις 8:55 μ.μ.

    αχ αυτα τα συγκεκριμένα δάκρυα είναι που πονάνε πολύ!!!!!!!!
    Ελένη μου η φοτο μου άρεσε πάρα μα πάρα πολύ
    φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. elenitheof17 Μαΐου 2007 στις 9:29 μ.μ.

    Γιώργο, καλησπέρα. Αυτό το ποίημα είναι παλιό. Το είχα γράψει στο μπλογκ μου τον Αύγουστο 2006. Στην Πορφυράδα, στους στίχους και στο μπλογκ μου γράφω ανακατεμένα παλιά και καινούρια ποιήματα, περσινά και φετινά. Σήμερα εμπνεύστηκα κι έγραψα δύο αλλά θα τα γράψω εδώ άλλη μέρα. Δεν ξέρω πώς τα καταφέρνω και διαβάζω για την εξεταστική και ταυτόχρονα μου έρχεται έμπνευση και σκέφτομαι και γράφω ποιήματα.

    Νικολέττα, η ζωή είναι μια εναλλαγή από το δάκρυ και τον πόνο στη χαρά. Όταν το έγραφα αυτό το ποίημα πονούσα. Τώρα είμαι χαρούμενη γιατί το μοιράζομαι μαζί σας.Φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. anatolh17 Μαΐου 2007 στις 10:34 μ.μ.

    Η ζωή είναι όλο εναλλαγές.
    Για αυτό το λόγο μας αρέσει και την "κεντάμε" με λέξεις ποιητικές.
    Όμορφο πράγματι το άσπρο και το μαύρο που εκφράζει το ποίημα.
    Δύναμη μεγάλη, να μας το μεταφέρεις ούσα χαρούμενη:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. elenitheof17 Μαΐου 2007 στις 11:20 μ.μ.

    Ανατολή, σ' ευχαριστώ. Το ποίημα εκφράζει μια αλήθεια που έχω καταλάβει στη ζωή. Ο πόνος μας μαθαίνει ν' αγαπάμε αληθινά. Η αληθινή αγάπη μας δίνει τη δύναμη να συνεχίσουμε να ζούμε χωρίς το αγαπημένο πρόσωπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου