Το λουλουδάκι

Στο σκοτεινό, μικρό δωμάτιο
ανθίζει ένα λουλουδάκι
κάποιος το βάπτισε Αστέρι
αλλά τ’ αστέρια, δε τα βλέπει

φυλακισμένο παραμένει
χρόνια τώρα, όλο κλαίει

και μεγαλώνει απ’ τις στάλες
της τρύπιας οροφής, σα ρέουν ελεύθερες
απ’ τις σταγόνες της βροχής

κάποιος, το φώναζε Αστέρι
μα τ’ αστέρια δε τα ξέρει
δεν έχει δει, ούτε τον ήλιο
μήτε το φως της χαραυγής

είναι σκυμμένο κι όλο κλαίει
σα τη μιζέρια του όλο λέει
και μοναχό μονολογεί

δεν έχει ελπίδες, ούτε οράματα
δεν έχει όνειρα, μήτε αξίες

δε το ποτίσανε, δε του μιλήσανε
μόνο τα δάκρυα λίγο τ’ αγγίξανε
και το χαϊδέψανε λίγο, οι μνήμες

κάποιος, το βάπτισε Αστέρι
μα δε το πλάνεψε ποτέ τ’ αγέρι
στο σκοτεινό, μικρό δωμάτιο
αλλά τ’ αστέρια, δε τα κοιτά

μικρό, σκυφτό μου λουλουδάκι
άνοιξ’ τα πέταλα, φύσ’ αεράκι
διώξε τη θλίψη του και τη μιζέρια
παρ’ το μαζί σου, δείξ’ του τ’ αστέρια

στο σκοτεινό, μικρό δωματιάκι
λείπει από σήμερα, το λουλουδάκι
κάποιος, το φώναζε άλλοτε Αστέρι
τώρα πια λάμπει κάθε νυχτιά.