Θα πάρω μαζί μου τα απαραίτητα

Απλά θα πάρω μαζί μου τα απαραίτητα
ένα πιστόλι να σκοτώσω την ψυχή μου
να είμαι σίγουρος ότι πέθανα και με χάσατε
μα πιο πριν θα περάσω απ’ το σουπερμάρκετ
χρειάζομαι καινούργιους υαλοκαθαριστήρες
όποτε βρέχει, τα τζάμια θολώνουν απ’ την υγρασία
θα πάρω ναφθαλίνη για τα συρτάρια της νιότης μου
εκείνη που σκοτώνει τη μοναξιά και το σκόρο
ινσουλίνη για το σάκχαρο απ’ το φαρμακείο
Zantac για το έλκος που ‘χει τρυπήσει το στομάχι
αντιπυρετικό για τις συχνές ημικρανίες
σιρόπι για τα φλέγματα, τα αιμάτινα
αλοιφή για την ξηροδερμία και καθαρτικό
εκείνος που ήρθε απ’ την κόλαση να με βρει
το είπε ξεκάθαρα “Μόνο τα απαραίτητα”
δεν αφήνω κανέναν πίσω μου. Έχω λησμονηθεί
κλείδωσα την περιουσία μου εδώ και χρόνια
στο συρτάρι υπάρχουν ακόμα δυο ζευγάρια γυαλιών
θα τα κάνω θρύψαλα κάτω απ’ τις ρόδες του αυτοκινήτου
και θ’ αγοράσω χάπια για την υπόταση και ηρεμιστικά
φιάλες οξυγόνου για το άσθμα και χάνζαπλαστ
για τα τραύματα που άφησε πίσω της η ζωή, όπως έτρεχε
ο φίλος μου παντρεύεται αύριο το απόγευμα στην εκκλησία
από την τσέπη του σκισμένου παντελονιού μου
εμφανίζεται δειλά-δειλά ο Ελβετικός σουγιάς, κόκκινος
εγώ δε μίλησα, μόνο τον άκουγα να μου μιλάει
“...μόνο τα απαραίτητα κι όταν έρθεις να φύγουμε”
“θα πονέσω;” ρώτησα “έχω πονέσει πολύ μέχρι σήμερα”
“θα πονέσω;” ρώτησα... “Δεν είναι τίποτα ο θάνατος
σε ξετρυπώνει ακαριαία, σε μαγκώνει, σε οδηγεί
κι ύστερα πετάς ψηλά και γίνεσαι αφέντης του εαυτού σου”
έχω πανιά για την υγρασία και παραφλού για το ψυγείο
οινόπνευμα για τις πληγές και σύριγγες με λεπτή βελόνα
αηδίαζα πάντα στη θέα του αίματος και της βελόνας
μα θέλω τώρα να ποτίσω τις φλέβες, με υγρή νικοτίνη
“δεν είναι τίποτα ο θάνατος” μου είπε
“Αγαπάτε αλλήλους...”
τα γαμίδια που μας μάθαιναν στα σχολεία τα ξεχάσαμε
πηδήξτε τους όλους με την πρώτη ευκαιρία, λεχρίτες
για να σκαπουλάρετε τον εαυτό σας απ’ τα βάρη
ρίξτε στην πλάτη μου το βάρος, που συνήθισε κι αντέχει
την ψυχή μου θα σκοτώσω, όχι το σώμα μου
το σώμα θα μένει εδώ να σας κοιτάζει με τα μάτια
να σας τυφλώνει, να σας ταπεινώνει, να σας γαμάει
την ψυχή θα σκοτώσω, που τη μάθατε να σας μισεί
που γένναγε τα αισθήματα κι αυτά σιγά-σιγά πέθαιναν
απλά θα πάρω μαζί μου τα απαραίτητα, να πετάξω...