Το θαλασσί απ’ τα μάτια σου
Όσο η θάλασσα θα’ ναι γαλάζια
θα πίνω το κρασί με τη φωνή σου
θα παίρνω κόκκινο απ’ τα χείλη σου
χρυσάφι απ’ το κορμί σου
το θαλασσί απ’ τα μάτια σου
την φλόγα απ’ την καρδιά
να ταξιδεύω σε αγνώστους προορισμούς
σ’ ένα σκαρί δίχως σημαία και κουπιά
να ταξιδέψω στ’ ανοικτά μαζί σου
έστω για μια φορά
κι αύριο να μη με βρει η μέρα
μα να πετώ σαν άγγελος στα ουράνια
να παίρνω κόκκινο απ’ τα χείλη σου
χρυσάφι απ’ το κορμί σου
το θαλασσί απ’ τα μάτια σου
την φλόγα απ’ την καρδιά.
πανέμορφο Γιώργο..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα..
"...το παράθυρο κλεισμένο
ΑπάντησηΔιαγραφήτο παράθυρο κλεισμένο
το παράθυρο κλειστό"
...πάντα κλειστό!
Για όσα μπλε μάτια κι αν γράψω, εκείνα που με τύφλωσαν, δε θα τα δω πάλι...
Σύντομο και υπέροχο ποίημα που μιλά για θάλασσα και άγνωστα ταξίδια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Λενιώ! Χαίρομαι που ξέκλεψες χρόνο από το διάβασμα για να είσαι μαζί μας στην Πορφυράδα!
ΑπάντησηΔιαγραφήνα ταξιδέψω στ’ ανοικτά μαζί σου
ΑπάντησηΔιαγραφήέστω για μια φορά...
ουδέν σχόλιο!