Η απρόσμενη γοητεία του εφικτού

Μη με ρωτήσεις τι βρήκα
βρήκα ένα θησαυρό ανάμεσα στην καρδιά σου

σ’ ένα κουτάκι τυλιγμένο με μεταξωτές κορδέλες
γεμάτο σπάνια κρυστάλλινα πετραδάκια
που μαγνήτιζαν το βλέμμα, όταν τα χτυπούσε ο έρωτας

βρήκα στα μάτια σου δυο κόσμους
και μέσα στους κόσμους, ένα Σύμπαν
και μέσα στο Σύμπαν, δυο φεγγάρια
μέσα στα φεγγάρια, τη λάμψη της παρουσίας σου

μη με ρωτήσεις τι βρήκα
το δαντελένιο φόρεμα που τυλίγεις το κορμί σου

σου ταιριάζει αυτό το χαμόγελο
όταν αγγίζω τους ώμους σου, όπως χαϊδεύω τις μέρες σου
όταν μετράω τις χάρες σου, όπως ζαλίζω τα χείλη σου
όταν ρουφάω το δάκρυ σου, όπως τρελαίνω τις ορμές σου

βρήκα δυο τρένα στο σταθμό, έτοιμα να σαλπάρουν
και δυο καράβια στο λιμάνι, να σ’ αποχαιρετούν

κι όμως Μαρία, μη ρωτήσεις τι βρήκα
δυο μονοπάτια στα χέρια σου και τ’ ακολούθησα
κι έριχνα βότσαλα πάνω στην άμμο, για να με φτάσεις

βρήκα στα χείλη σου δύο θάλασσες κι ένα πέλαγο
μέσα στο πέλαγο, μια γοργόνα και δυο καρδιές
βρήκα ένα βέλος που χάραζε τις καρδιές μας
και τ’ αρχικά μας σκάλιζε, με σαϊτιές

μη με ρωτήσεις τι βρήκα
βρήκα δυο χελιδόνια καθισμένα στα μαλλιά σου
και μου έγνεψαν πως έφτασε η Άνοιξη.