Τα χρώματα της ίριδας

Πριν απ’ το σούρουπο, πριν απ’ τη δύση
μ’ άστρα τα πέρατα, έχουν γιομίσει
κλαίει ο ήλιος, κλαίνε τ’ αστέρια
κι είδαν την ίριδα, δυο περιστέρια

το’ να σκυφτό, ν’ αποζητά λίγη αγάπη
τ’ άλλο προσμένει, ενός έρωτα το μονοπάτι
ποιο απ’ τα δυο, στα χρώματά της να αλητέψει;
ουράνια απέραντη ομορφιά, τα ‘χει μαγέψει

ποιο να διαλέξει και τι να επιλέξει
ποιο θα στεφθεί, βασιλιάς της καρδιάς;
το ‘να που σκίζει, τα φυλλοκάρδια
ή τ’ άλλο που νιώθει, την κάθε της λέξη;

κλαίει ο ήλιος, κλαίνε τ’ αστέρια
πέφτουν στα πόδια της, δυο περιστέρια

πάτα με έρωτα, λιώσε με αγάπη
κάλλιο να σβήσω, έτσι απ’ το χάρτη
σφάξε με αρχόντισσα, το δειλινό μου
σπείρε τα χρώματα, πλάι στο σταυρό μου

βγήκε ο ήλιος, λάμψαν τ’ αστέρια
χρυσά τα όνειρα, κεχριμπαρένια
γέλια και δάκρυα, σε μια αρένα
πού να ν’ της ίριδας, τώρα τα χτένια;