Ακροστιχίδα

Αγάπη αγνή, αληθινή, απέραντη αγάπη
Βαπτίζεσαι βροχής βοή, βαλσαμικό βοτάνι
Γεμίζεις γη γαρύφαλλα, γεννάς γιορτής γαρδένιες
Δύο διαμάντια διαλεχτά, δασκάλες δακρυσμένες.

Ένα έβγαλες έρωτα, ένα είπες ελπίδα
Ζηλέψαν ζευγαρώματα, ζωγράφισες ζαφείρια
Ήσαν ηλίου ηφαίστεια, ηδονική ηλιακτίδα
Θάλασσες θυσιάστηκαν, θανάτου θυμιατήρια.

Ινδάλματα ίσως ίλαρχου, ίδια ιππότη ινία
Κατακτητής κατέλαβα, κάθε καρδιάς κηλίδα
Λάτρεψα λάμψης λάβαρα, λάφυρα λύπης, λεία
Μήτε μπιγκόνιες μίσεψα, μήτε μικροστολίδια.

Νιώσαν νερό νεόσταλτο, νιώσανε νιότης νιάτα
Ξέσπασαν ξένοι, ξέμακρα, ξέφυγαν ξένα ξάρτια
Όραμα ονειρεύτηκα, οίκους ουράνιων όντων
Πλάσανε πλέον παράδεισο, προνομιούχων πόνων.

Ρόδα ροδιάς, ροδίσανε, ροδιάς ροδανθισμένης
Στέφανα συλλογίστηκα, στεριάς στιγματισμένης
Τέλος, τα τείχη τσάκισα, της τελευταίας τέχνης
Ύστερα ύφαλο ύψωσα, ύλης υπνωτισμένης.

Φιλιά φωτίζω φειδωλά, φεγγίζουν φάλτσο φάρο
Χείλη χλωμά, χιλιόμετρα, χάδια χορδών χωράω
Ψεύτικα ψήγματα ψυχής, ψυχορραγία ψευδίζουν
Ώστε ως ωχρά, ωφέλιμα ωστόσο, ωριμάζουν.


* ινίον= αρχ.: ανεπτυγμένος μυς, μυϊκή δύναμη, σθένος, ιατρ. ορ.: το πίσω μέρος του κρανίου.
** στη φωτογραφία, σε έγχρωμη version, το ποτάμι της Λιβαδειάς.