Στον απολυτο έρωτα

Κρατήρας το φιλί ξεθύχηκε ζεστό απ τα πυρωμένα χείλη σου

Ατμόσφαιρα μεθυσμένη με έρωτα μας τύλιξε..

Άρρυθμες ανάσες

κι ένας καθρέφτης που ντράπηκε και θάμπωσε..

Βαθυκόκκινα αισθήματα

αγγιζουν τα τριαντάφυλλα στο βάζο

γεμίζοντας με άρωμα κάθε μας κύτταρο..

Αγάπησέ με ξανά..

Σαν δάγκωμα αγριοκέρασου

που βάφει και γλυκαίνει τα χείλη θέλω να σε νιώσω..

Το δηλητήριο να πιω που στάζεις

νεκρό λουλούδι στα χέρια σου να γίνω

που παίρνει ανάσες από τα μάτια σου και μόνο..

Τί άλλο να θελήσω από σένα...

Κεραυνός που με τυλίγει εισαι.

.Κορμί δικό σου γίνομαι..

Κορμί δικό μου γίνεσαι.

.Μη..! μου έλεγες....

Μην ακουσω τίποτα...!

Ούτε την ανάσα σου δεν θέλω ν ακούσω...!

Και δεν την άκουγες ποτέ..

γιατι δεν ειχα ανάσα..

Την άφηνα κι αυτή μέσα στα χέρια σου..

Ανάσα γινόταν το κορμί

και τα μάτια μουπου σε κοιτούσαν

το κάθε δευτερόλεπτο..Κι άλλαζε το πρόσωπό σου..

Αγγέλου πρόσωπο λες κι ήτανΠανέμορφο ,

γεμάτο απέραντη αγάπη κι έρωτα..Σε νιώθω ...!

μου ψιθύριζαν τα λόγια σου κάθε φορά..

Λόγια που μαγνήτιζαν τα χείλη σου

στο βάθος των ματιών μου..

Αλήθεια....

Τώρα με νιώθεις που σου μιλάω...;

Και τωρα....χωρίς ανάσα είμαι..