Τύψεις

Έρχονται ώρες όπως τούτη τη βραδιά
που οι συγκρούσεις απ’ το τίποτα γεννιούνται
βγάζουμε γρήγορα απ’ τη θήκη τα σπαθιά
γίνονται μάχες που στ’ αλήθεια δεν ξεχνιούνται

Κι αφού χαλάσουμε και πάλι τις καρδιές
το ίδιο σπίτι και τους δυο δε μας χωράει
σ’ ένα δωμάτιο εσύ πάλι να κλαις
και σ’ ένα άλλο ο θυμός μου να ξεσπάει

Και τι κερδίζουμε κι οι δυο μας απ’ αυτό
άλλη μια νύχτα που θα έρθουνε οι τύψεις
όσα ειπώθηκαν θα γίνουνε βουνό
που είναι δύσκολο και πάλι να γκρεμίσεις

Κι όσο κι αν θέλω πάλι δίπλα σου να ‘ρθω
είναι μια δύναμη που μέσα μου αντιδράει
είναι μια αίσθηση που λένε εγωισμό
και δεν αφήνει το θυμό μας να περνάει

Αύριο πάλι όλα θα’ χουν ξεχαστεί
και όλα αυτά θα είναι σαν να μην υπήρξαν
σ’ ένα παιχνίδι που το παίζει η ζωή
είμαστε ζάρια που οι πρόγονοί μας ρίξαν'.